รู้เรื่องเมืองมังกร 10 เขตปกครองตนเอง ตอน "ธิเบต"

ท่านที่รัก เรามาถึงเรื่องเขตปกครองตนเอง ตอนนี้เป็นตอนของเขตปกครองตนเองธิเบต

ภาษาจีนกลางออกเสียงว่า "ซีจ้างจื้อจรื้อชวี" - 西藏自治区 อันมีความหมายว่า เขตปกครองตนเองธิเบตตะวันตก

เหตุใดถึงต้องเป็นธิเบตตะวันตกล่ะ? ก็เพราะว่าในดินแดนแผ่นดินจีนมีชาวธิเบตอาศัยอยู่เป็นวงกว้าง ถิ่นที่อยู่ของชาวธิเบตนอกเขตธิเบตนั้น มีอยู่ในมณฑลกานซู่ ชิงไห่ ซื่อชวน(เสฉวน) หยุนหนาน ซินเกียง และในเขตปกครองธิเบตตะวันตก

ชนชาติธิเบตมีพื้นที่อาศัยอยู่เป็นวงกว้าง แต่มีจำนวนประชากรน้อยมากเมื่อเทียบกับพื้นที่ ที่ใหญ่โตกว้างขวาง ประเทศจีนจัดชนชาติธิเบตไว้เป็นชนชาติเีดียว แต่ชาวธิเบตก็มีอยู่มากมายหลายเผ่า เหมือนกับชนชาติใหญ่ ต่าง ๆ ในประเทศจีน

พื้นที่ของเขตปกครองธิเบตนั้น เป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรจงกว๋อที่ยิ่งใหญ่ มานานหลายราชวงศ์ ในช่วงของราชวงศ์ถังนั้น ธิเบตยังมีการปกครองโดยระบอบกษัตริย์ ก่อนที่ราชวงศ์จะถึงการล่มสลายกลายมาเป็นการปกครองโดยดาไลลามะ ในยุคนั้น ความสัมพันธ์ของธิเบตกับราชสำนักถึงมีความเหนียวแน่นกันมาก ถึงกับว่าจักรพรรดิ์ถังไท่จงฮ่องเต้ ส่งราชธิดาคือ "เจ้าหญิงเหวินเฉิง" ผู้มีสติปัญญาปราดเปรื่อง ไปผูกสัมพันธไมตรีกับธิเบต โดยไปแต่งงานกับกษัตริย์ ซรอง จาน กัม โป และเจ้าหญิงเหวินเฉิงองค์นี้เอง ที่ได้ไปวางโครงสร้างด้านศิลปะและวัฒนธรรมให้กับธิเบต ที่สำคัญ องค์หญิงเหวินเฉินองค์นี้แหละ ที่เป็นผู้ประดิษฐ์อักษรธิเบต จนมีการใช้อย่างแพร่หลาย ไปถึงมองโกล และแมนจู ที่รับเอาพุทธศาสนานิกายลามะหรือวัชรญาณ ไปเป็นศาสนาประจำเผ่า

องค์หญิงเหวินเฉิง

เหวินเฉิงกงจู่เข้าเฝ้ากษัตริย์ซรองจันกัมโบ (ภาพเขียนโบราณ)

พระรูปของเจ้าหญิงเหวินเฉิงในพระราชวังโปตาลา กรุงลาซ่า เมืองเอกของเขตธิเบต

เหวินเฉิงกับซรองจันกัมโปในภาพยนต์

กษัตริย์ซรองจันกัมโปและมเหสีซ้าย-ขวา ซึ่งเจ้าหญิงเหวินเฉิงเป็นอัครมเหสี

พระเจ้าถังไท่จงฮ่องเต้(หลี่ซื่อหมินทรงส่งเสด็จองค์หญิงเหวินเฉิงไปกรุงลาซ่า

(ภาพเขียนโบราณสมัยราชวงศ์ถัง)

ชาวมองโกล และ แมนจู จึงพลอยรับเอาอักษรธิเบตไปใช้ในภาษาของตัวเองด้วย ท่านใดอยากเห็นตัวอักษรธิเบตของเจ้าหญิงเหวินเฉิง ดูได้ที่หลังธนบัตรหยวน ของจีนได้ครับ

หลังจากยุคทองของราชวงศ์ถังหมดไป เปลี่ยนราชวงศ์ใหม่ ธิเบตก็ยังเป็นประเทศราชของจีนมาตลอด จนถึงยุคราชวงศ์หมิง-ราชวงศ์ชิง มาในสมัยสาธารณรัฐจีน อำนาจอธิปไตยของรัฐบาลกว๋อหมินตั่ง (ก๊กมินตั๋ง) ก็ยังครอบคลุมไปถึงธิเบต เมื่อพรรคคอมมิวนิสต์จีนมีชัยเหนือรัฐบาลจอมพลเจี่ยงเจี้ยสือ(เจียงไคเช็ค) กองทัพปลดปล่อยประชาชนจีนของท่านจอมพลจูเต๋อชาวฮากกาเสฉวน จึงได้เข้าไปปลดปล่อยธิเบต

เขตปกครองธิเบต ทิศเหนือติดเขตปกครองอุยกูร์ซินเกียง ทิศตะวันออกติดมณฑลชิงไห่ ซื่อชวน(เสฉวน) และหยุนหนาน ทิศตะวันตกติดประเทศอัฟกานิสถาน ปากีสถาน ทิศใต้ติดประเทศเนปาล ภูฏาน อินเดีย และประเทศพม่า

เมืองเอกของเขตปกครองธิเบตคือ นครลาซ่า

แผนที่แสดงเขตปกครองต่าง ๆ ของธิเบต ซึ่งมีอยู่ทั้งหมด 6 เขต

ภาพนี้แสดงถึงเส้นทางหลวงที่เชื่อมต่อเมืองต่าง ๆ ภายในเขตและยังแสดงให้เห็นถึงแหล่งท่องเทียวต่าง ๆ

ธิเบตมีพื้นที่ที่กว้างใหญ่ไพศาลแต่จำนวนประชากรมีน้อยมาก ในภาพจะเห็นได้ว่าถิ่นอาศัยของประชากรจะมากระจุกตัวหนาแน่นอยู่ในแถบตะวันออกและทิศใต้ ทางตอนกลางขึ้นไปถึงตอนเหนือเป็นเขตที่สูง ภูมิอากาศไม่เอื้อต่อการอยู่อาศัยเพราะปริมาณอ๊อกซิเจนน้อย และส่วนใหญ่เป็นเทือกเขาสูง ซึ่งก็คือเทือกเขาคุนหลุนซาน ที่กั้นธิเบตกับซินเกียงไว้ ส่วนเทือกเขาหิมาลัยนั้นอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ซึ่งกั้นพรมแดนระหว่างจีนกับเนปาล

ภาพนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงสภาพพื้นที่ของเขตปกครองธิเบต

ภาพนี้เป็นแผ่นที่โบราณแสดงให้เห็นถึงผังเมืองของนครลาซ่า

ภาพด้านล่างนี้เป็นภาพของพระราชวังโปตาลาและนครลาซ่า

ด้านล่างนี้เป็นภาพวิวทิวทัศน์ทั่วไปในเขตปกครองธิเบต

ยอดเขาหิมาลัยในฝั่งธิเบต หิมาลัย จีนออกเสียงว่า "จูหมู่หลังหม่า"

วัดต้าจาว มรดกโลก (มีพระราชวังโปตาลา ต้าจาว และ หลัวโปหลินข่า)

วัดหลัวโปหลินข่า

เขตทัศนียภาพแห่งชาติหย่าหลงเหอ

อุทยานแห่งชาติยี่ก้ง

อุทยานแห่งชาติจ๋าต๋าถู่หลิน (ป่าดิน)

เมืองวัฒนธรรม รื่อคาเจ๋อ

เมืองวัฒนธรรมเจียงจึ

แถมท้ายด้วย "เทียนลู่" เส้นทางสายสวรรค์ ชิงไห่-ธิเบต ทางรถไฟ ที่สวยที่สุดในโลก

โปรดติดตามตอนต่อไป-เขตปกครองจ้วงกว่างซี

ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตาม

Yubsinfa (Klit.Y)