การวิจัย เกี่ยวกับการฟื้นฟูภาษาและวัฒนธรรมฮากกา (ห้วยกระบอก)

สรุปคณะที่จะไปร่วมกิจกรรมแสดงความจำนงแล้ว ดังนี โดยยังไม่รวมปากช่องและราชบุรี นะครับ  ตอนนี้คณะประมาณ 50 ท่านแล้ว

- คณะวิจัย 8 คน

- นครสวรรค์  10 คน

- ปากช่อง    13-14 คน

- ราชบุรี        คน

-  อ.เกศนี(พร้อมแม่)  2 คน

-  ฉินเทียน  

-   โก๊อาคม พร้อมคณะ 6 ท่าน (จนท.ของสหประชาชาติพร้อมผู้ติดตาม  4 ท่าน)

-   อ.นภดล และคณะ  4 ท่าน

-  ขิ้นสุ่ยโก๊

- ต้นกล้า

- สุพัฒน์(ท่ายาง) 

-คุณสมใจ เลขาสมาคมฮงสุน

-นพ.อนุชิต นิติธรรมยง

- สมาคมฮากกานครปฐม 7 คน 

- ป้าจี้  2 คน

- คุณอิชยาและอาหยี  2 ท่าน 

ฯลฯ  แจ้งความจำนงเพิ่มได้นะครับ  

ยอด ณ ปัจจุบัน     50 คน 

           เรื่องงานวิจัยนี้ไหง่ทราบมาสักพักหนึ่งแล้วจากการได้คุยทางเฟชบุ๊คกับอาจารย์ดอกเตอร์ ซึ่งงานวิจัยภาษาวัฒนธรรมฮากกานี้เป็นงานวิจัยอย่างเป็นทางการของสถาบันภาษาวัฒนธรรมเอเซีย มหาวิทยาลัยมหิดล ดังนั้นงานนี้ไม่ควรพลาดและไม่น่าพลาดเป็นอย่างยิ่งครับ ได้ไปคาราวะถูเถ่วศุกกุ๊ง ก็ถือเป็นมงคลในชีวิตแล้ว

          งานวิจัยคืองานที่นำข้อเท็จจริงในชีวิตประจำวันที่ได้ปฏิบัติมานานแสนนานของกลุ่มชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งจนเรียกได้ว่าวิถีชีวิต ( the way of life ) ของกลุ่มชนนั้นๆจนเรียกได้ว่าเป็น " วัฒนธรรม " ในที่นี้คือกลุ่มชนคนฮากกาห้วยกระบอก ซึ่งก็คือ " วัฒนธรรมฮากกาห้วยกระบอก " ดังที่กล่าวมาแล้วว่าวัฒนธรรมคือวิถีชีวิต อาหารการกินในชีวิตประจำวันก็ต้องเป็นหนึ่งในวัฒนธรรมด้วยอย่างแน่นอน แล้วนำมาวิเคราะห์และเขียนเป็นรายงานไว้ให้อนุชนรุ่นหลังๆได้ศึกษาเรียนรู้  

           พระพุทธศาสนาเขาก็จัดเป็นศาสนาที่เป็นวิถีชีวิต ( the way of life  ) เหมือนกัน ซึ่งโดยปรกติเรื่องราวทางศาสนาต่างๆทั้งหลาย เขาจะจัดว่าเป็น " ปรัชญา " ( Philosophy)  แต่มีพระพุทธศาสนาเพียงศาสนาเดียวที่เป็นลักษณะทั้ง Philosophy และ the way of life คือทั้งปรัชญาและวิถีชีวิต       

           อันที่จริงห้วยกระบอกไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับไหง่ เพราะไหง่เคยมาอาเม้ไหง่ไปกินอาหารที่ห้วยกระบอกมานานแล้ว แต่เคยไปแต่ร้าน " จันทร์เจริญ " และรู้จักอาก๊อเจ้าของร้านเป็นอย่างดีดี แต่ไหง่ว่าร้านจันทร์เจริญ ชักจะแอปพราย ( ดัดแปลง ) อาหารฮากกาไปสู่อาหารจีนแบบทั่วๆไป ไปมากแล้ว บางทีเอกลักษณ์อาหารฮากาจึงน้อยลงไป

           ต่อมาภายหลังได้ไปร้านอาหารฮากกาอีกร้านหนึ่งชื่อร้าน " แก้วเจริญ " ที่อาก๊อมะไฟชวนชิมไว้ แล้วไหง่รู้ทันทีเลยว่านี่แหละคือ อาหารในวิถีชีวิตประจำวันของไหง่มาตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้ อาเม้ไหง่เป็นฮากกาเชื้อสายปั้นซันขัก เกิดลูกแก แถวๆระแวกวัดดอนขมิ้น อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี จนอายุสัก10 ขวบ จึงย้ายมาอยู่ราชบุรี ( เหตุผลการย้ายสงสัยเพราะสงครามมหาเอเซียบูรพา โดนญี่ปุ่นขับ )

           ดังนั้นบ้านไหง่จึงผสมผสานระหว่างอาหารแบบปั้น ( ข้างอาเม้ ) และอาหารแบบหมอยแย้น ( ข้างไท้ปัก ) แต่ถ้าถามว่าแบบใหนคุ้นกว่าก็ต้องเป็นแบบปั้นซันขักแบบห้วยกระบอกนี่แหละที่คุ้นที่สุด

          ยังไงๆต้องไปให้ได้ครับ อาโกสิทธิพร ป้าจี้ และอีกหลายๆท่านที่อยากจะมานานแล้ว เที่ยวนี้ต้องมาใหได้นะครับ วันที่ 14 กรกฎาคม 55 ต้องมาให้ได้ครับ สนุกกว่ามาแค่กลุ่มเดียวอีก เที่ยวนี้เพื่อนเยอะสนุกดี

ขอทราบรายละเอียดเพิ่มเติมด้วยนะคะ คือถ้าหนูจะไปงานนี้ต้องไป ยังไงคะ เป็นงานไปกลับหรืออย่างไรคะ พอดีวันงานเป็นวันเสาร์หนูเลยอยากจะเข้าไปร่วมงานด้วย เผื่อได้ช่วยอะไรได้บ้างค่ะจะได้ศึกษาไว้ค่ะ 

เนื่องจากเห็นว่าในงานนี้มีสมาชิกเว็บ และผู้ทรงคุณวุฒิ จะมาร่วมกิจกรรมด้วยหลายท่านอยู่แล้ว  ซึ่งที่ห้วยกระบอก อันที่เป็นแหล่งที่มี 客家人 อยู่หนาแน่นที่สุดแหล่งหนึงของประเทศไทย ที่ยังคงอารยธรรมอยู่หลายอย่างทั้งด้านภาษาและอาหาร เป็นที่น่าเชิดชูประกาศให้พี่น้องจากที่อื่นๆสมควรมาเยี่ยมชม อีกทั้งยังจะได้พบเห็นการลงพื้นที่ทำวิจัย อย่างเป็นวิชาการ เพื่อการฟื้นฟูได้อย่างเป็นกิจลักษณะ อันถือได้ว่าจะเป็นแบบอย่างให้นำไปขยายผล และขยายเครือข่ายให้เกิดความร่วมมือกันในด้านต่างๆ  ในอนาคตได้เป็นอย่างดี

จึงถือโอกาสขอเรียนปรึกษา ท่าน ดร.ผิง เจ้าของโครงการ , ท่านมะไฟ ผู้ประสานงาน และเจ้าภาพฝ่ายพื้นที่ เพื่ออาจจะขออนุญาตเชิญชวนผู้สนใจที่จะร่วมฟื้นฟูอารยธรรมฮากกา สมาชิกเว็บฯ  มาร่วม(สันจร)มาพบปะสังสรรค์  ซึ่งพวกเราได้ทิ้งช่วงกันมานานพอสมควรแล้ว  และยังจะได้มาเยือนถิ่นพี่น้องร่วมชาติพันธุ์ ในโอกาสดีๆเช่นนี้อีกด้วย

ก็ไม่ทราบว่าท่านทั้งหลาย จะมีความเห็นเป็นอย่างไรบ้าง และถ้ามีค่าใช้จ่าย หรือต้องเตรียมความพร้อม มีกำหนดการอย่างไร กรุณาแจ้งเพื่อนสมาชิกที่สนใจจะมาร่วมด้วย จักเป็นพระคุณยิ่ง

多谢。

ถึงผู้ที่เกี่ยวข้องทุกส่วนฝ่าย

 กำหนดการณ์มีการกล่าวแถลงจุดประสงค์ของงาน ทำพิธีเปิด แล้วก็เสวนา คือถ้าเป็นบุคคลภายนอก ตัวอย่างเช่น ต้นกล้าเองซึ่งยังไม่เคยออกพื้นที่ต่างจังหวัดกับเพื่อนสมาชิกจังหวัดต่างๆเลย และอาคมยังไม่แก่กล้า ดังนั้นการไปนั่งฟังและรับรู้จึงถือว่าเป็นสิ่งที่ดี แต่การสัมมนาด้วยคงต้องนั่งฟังอีกตามเคย และการลงพื้นที่นี้เป็นการลงแบบใด แบ่งงานกันอย่างไร หรือเพียงเป็นการเข้าไปสอบถามพูดคุย แล้วใครเป็นคนจดเนื้อหา เราเน้นไปที่เนื้อหาส่วนใด เอกสารใครเป็นคนดูเเลรวบรวม หรือมีเอกสารกันทุกคนเลยคะ แบ่งเพื่อนๆสมาชิกที่เข้าร่วมไปในงานครั้งนี้เป็นกลุ่มๆดีไหมคะ ไม่งั้นหัวหน้าโครงการจะได้ทำงานคนเดียว ขอเสนอให้แบ่งกลุ่มคละกันไปสุดท้ายนำผลงานมารายงานสรุปให้ทุกท่านทราบตามหัวข้อที่ได้รับมอบหมาย ใช้เวลาซักหัวข้อละ 5 นาที ทุกคนจะได้ฟังกันด้วยกัน ใครมีข้อเสนอแนะเพิ่มเติมก็บันทึกต่อได้ค่ะ 

เรามีเวลาไม่มากเพราะเป็นงานไปกลับ ใครไปยังไงรบกวนแจ้งด้วยนะคะจะได้ไม่ต่างคนต่างไปจะหลงทางกันได้ เราทำป้ายชื่อกนดีไหมคะ คือ คิดในมุมมองหนูเองที่ยังไม่เคยเจอเพื่อนสมาชิกหลายๆคนค่ะ อยากให้เเสดงรายละเอียด เช่น อาโกสิทธิพร (นครสวรรค์) วีฟัด (ราชบุรี) หนูขอรายชื่อด้วยนะคะจะทำบตรชื่อให้ค่ะ นอกจากนี้อยากให้มีกิจกรรมเพิ่มเติมขอให้ทุกๆคนเสนอมาในที่นี้ด้วยนะคะ เพราะเป็นการรวมกลุ่มจำนวนพอสมควรค่ะ

ต้นกล้าขอเสนอความเห็นอัพเดทงานที่เพื่อนสมาชิกเจอกันที่สมาคมฮากกาแห่งประเทศไทยค่ะ แผนงานตั้งไว้ 1 ปี มี 4 โปรคเจคใหญ่ เรามีรายชื่อแกนหลักของกลุ่มแล้ว ยินดีต้อนรับผู้สนใจเพื่อนสมาชิกที่ยังไม่มีรายชื่อเข้าร่วมกลุ่มตามความสนใจได้เลยค่ะ ถือเป็นการกระตุ้นงานไปในตัวด้วย ผ่านมาหลายเดือนแล้วจึงอยากให้อัพเดทงานกันค่ะ ผู้ริเริ่มโครงการดีจะได้มีกำลังใจสู้ยิ่งขึ้น เมื่อรู้ว่างานที่แบ่งมีพวกเราสานต่อยู่ค่ะ

อาโกสิทธพรคะ หนูขอรายชื่อด้วยะคะ หนูจะทำป้ายลงท้ายว่า ........ (นครสวรรค์) ค่ะ ขอบคุณค่ะ

รบกวนอาฉีส่งให้ โก๊นภดลด้วย ไหงหาเมลล์ไม่เจอ

ผู้ร่วมอุดมการณ์ฮากกาเดียวกัน ( 伴客家 ) ทั้งหลายครับไหง่ยังเห็นเงียบๆกันอยู่เลยครับ อุดมการณ์ฮากกาของพวกเราผู้มีเชื้อสายฮากกามันลดน้อยถอยลงกันหรือเปล่า เห็นเงียบกันมาก ส่งสัญญาณ ส่งความคิดเห็นกันหน่อยครับ ไหง่ก็พยายามชักชวนทางเฟชบุ๊คอยู่ เห็นว่าปิยณัฐเด็กมัธยมปลาย ม.6 จากพนมทวน ก็ยังสนใจที่จะมาร่วมงานกับพวกเรา ส่วนทางญาติทางนันทขว้าง สิรสุนทร ที่ไหง่แอ๊ดเฟชบุ๊คไว้ก็สนใจห้วยกระบอกว่าอยากมาดูถิ่นที่เตี่ยพวกเขาเคยอยู่มาย้ายไปอยู่กรุงเทพ เมื่อช่วงบ่ายไหง่ก็ได้คุยกับอาหงิ่วโกเห็นว่าเงียบๆไป อาหงิ่วโกบอกมาแน่ๆ ส่วนตัวไหง่เต็มที่อยู่แล้ว เพราะไหง่ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยหยุมหยิม แบ่งแยกหรือรังเกียจเดียดฉันท์ที่น้องชาวฮากกาไม่ว่าจะเป็นฮากกาจากที่ใหนก็ตาม เรื่องราวตั้งแต่ครั้งโบร่ำโบราณตั้งแต่พระเจ้าเหานุ่งเตี่ยว ก็ไม่ควรหยิบยกเอามาเหน็บแนมกระแทกแดกดันอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน. ว่างงานมากหรือไง ไม่ทราบตัวเอง

มีคนถามไหง่บ่อยมากว่า " พระปิดตาหายไปใหน " ไหง่บอกว่าไม่มีอะไรหรอกอยากเปลี่ยนบ้าง ไหง่เลยขึ้นไปขี่บนหลังอูฐแล้วกำก้อนขี้หมาอยู่ในกำมือ แล้วขว้างก้อนขี้หมาออกไป แล้วไหง่ก็ร้องออกมาว่า " เก้วซือผัดเก " เพื่อทำลายเสนียดจัญไรที่มากระทำต่อความเป็นฮากกาของพวกเรา เก้วซือผัดเก เก้วซือผัดเก เก้วซือผัดเก เก้วซือผัดเก เก้วซือผัดเก เก้วซือผัดเก เก้วซือผัดเก เก้วซือผัดเก

อ.ยิ่งศักดิ์ให้เลขาแจ้งมาไม่ได้

ไหงจะคุยรายละเอียดกับ อ.ศิริเพ็ญ เจ้าของโครงการอีกครั้ง ในเบื้องต้นเท่าที่คุยกัน อ.ศิริเพ็ญจะชี้แจงภาพรวมโครงการกับกรรมการมูลนิธิฯ ที่รวมรุ่นใหญ่กับรุ่นหนุ่มสาว แล้วจะแยกรุ่นหนุ่มสาวและเยาวชนที่จะช่วยงานวิจัยออกไปในห้องประชุมเล็ก(ห้องแอร์) ที่เหลือจะมีผู้อาวุโส ๓ ท่าน คือถูเถวสุกกุ๊ง สอกจื้อปัก และประธานศาลเจ้าหนองกร่าง ที่อายุเกิน ๙๐ ปี(มาจากเมืองจีนทั้ง ๓ คน) มาต้อนรับและพูดคุยกับแขกที่มาเยี่ยมเยียนร่วมกับประธานมูลนิธิฯ เสร็จแล้วจะพาแขกไปไหว้เจ้าซำ๊หวองหยา ที่ตอนนี้ได้ประวัติจากเมืองจีนมาแล้ว จะทำเป็นบอร์ดนิทรรศการ (กำลังติดต่อเนชั่นสุดสัปดาห์มาทำเรื่องศาลเจ้าจีนแคะ) เพราะที่นี่อายุกว่า ๑๐๐ ปี เก่ากว่าที่เนชั่นลงในหนังสืออีก ติดต่อคุณจิตราอยู่) และพาเดนเที่ยวตลาด  ส่วนอีกชุด จะมีคนนำทีมวิจัยลงพื้นที่เป้าหมายที่ต้องการทำวิจัย เพื่อไม่ให้ปนกันระหว่างงานวิชชาการ กับการเยี่ยมเยือนถิ่นจีน ฝากวี่ฟัดโก๊ติดต่ออาสุกประมวลอีกทาง เรื่องคุณนันทขว้าง ขอเชิญมาเยือนถิ่นพ่อแม่ ไหงติดต่อทางเนชั่นอีกทางอยู่ได้ให้ข้อมูลศาลเจ้าและถ่ินเดิมตระกูลคุณนันขว้างไปแล้ว

เพื่อช่วยฟื้นฟูห้วยกระบอกอีกที 

ช่วงนี้หนูเข้ามาเวปนี้ค่อนข้างบ่อย มาอัพเดทข่าวสารว่างานเป็นอย่างไร ถึงไหนแล้ว ดีใจมากเลยนะคะที่เห็นทุกคนร่วมไม้ร่วมมือช่วยกันเป็นอย่างดี สำหรับอาโกสิทธิพร รับทราบเรื่องรายชื่อค่ะ ถ้ามีรายละเอียดเพิ่มเติมอะไรอัพเดทกันได้ที่นี่เลยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ยินดีร่วมประชุมด้วยคนครับ ฮากกาเพชรบุรี

              ช่วงวันที่ 18 - 20 นี้ไหง่ไปสงขลา - หาดใหญ่ - ปีนัง คือได้ไปหาดใหญ่ครั้งแรกในชีวิต ก็ได้ลงไปถึงเกาะหมากหรือเกาะปีนังซะเลย จากการเอื้อเฟื้อของอาโกอาคมที่เป็นคนขับรถพาไหง่เข้าไปถึงปีนัง ไปพักบ้านเฉินเกอเกอชาวเกาะปีนัง ที่เคยไปร่วมงานของสมาคมฮากการาชบุรีมาเมื่อปลายเดือนเมษายน 55 ที่ไหง่เคยมาเล่าเอาไว้แล้ว

               การไปปีนังในครั้งนี้ทำให้ไหง่ได้มีโอกาศไปที่ BALIK PULAU ซึ่งถือว่าเป็น HAKKA VILLAGE ของเกาะปีนัง หรือไหง่จะเรียกว่า " บาลิค ปูเลา ห้วยกระบอกแห่งเกาะปีนัง " บาลิคปูเลามีประวัติศาสตร์เกี่ยวกับการอพยพของคนหมอยแย้นที่เก่าแก่ยาวนาน ลูกหลานคนหมอยแย้นที่นี่จะเป็นรุ่นสี่ขึ้นไปแล้ว แต่ทุกคนก็ยังสามารถพูดภาษาฮากกาได้ดีมากๆจนไหง่ซึ่งเป็นแค่รุ่นที่สองต้องอายแทบแทรกแผ่นดินหนี

               และเมื่อค้นคว้าลึกๆเข้าไปแล้วไหง่พบว่าชาวฮากกาหมอยแย้นที่บาลิกปูเลานี้ยังมีส่วนช่วยสนับสนุนให้ที่พำนักหลบภัยให้กับท่านดอกเตอร์ซุนจงซานขณะอยู่ในปีนังระยะหนึ่งในช่วงการปฏิวัติชิงไห่ จึงมีบ้านพำนักของท่านซุนจงซานอยู่ที่ปีนังและยังเก็บรักษาไว้จนปัจจุบัน

               ตอนนี้ไหง่จึงกำลังศึกษาประวัติของชาวฮากกาบาลิคปูเลาพร้อมกับเรื่องราวที่ได้ไปที่นี่มาด้วยตนเองแล้วไหง่จะเขียนเรื่อง " บาลิค ปูเลา ห้วยกระบอกแห่งเกาะปีนัง " เพียงแต่ที่ห้วยกระบอกเป็นคนฟุ้งซุ้น แต่ที่บาลิกปูเลา เป็นคนหมอยแย้น

              ในการวิจัยอาจนำชุมชนฮากกาทั้งสองมาเปรียบเทียบกัน หรืออาจเชื่อมชุมชนทั้งสองเป็นชุมชนฮากกา " ชุมชนพี่ชุมชนน้อง " ก็เป็นไปได้นะไหง่ว่า แต่ที่แปลกคือคนฮากกาในเมืองไทยมี " กู้ปักเซิง " ( อาจารย์นภดล ชวารกร ) เป็นผู้อนุรักษ์รักษาความเป็นฮากกา แต่ที่บาลิกปูเลามี " กู้เที้ยนฟัด " เป็นผู่้อนุรักษ์รักษา ไหง่อยากให้พี่น้องเซียงกู้ลูกหลานหมอยแย้นทั้งคู่มาเจอกันจังเลยครับ

หลวงสิทธิเทพการ ตำนานแห่งบ้านโป่ง

หลวงสิทธิเทพการ

ผมได้อ่านหนังสือหลายเล่มเกี่ยวกับตำนานต่างๆของจังหวัดราชบุรี และหากพูดถึงบ้านโป่งแล้วทุกคนในรุ่นเก่าๆ จะเอ่ยถึง "หลวงสิทธิเทพการ" เป็นประจำ จึงทำให้ผมอยากที่จะศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับชีวประวัติของท่าน รวมทั้งผลงานและคุณูปการต่างๆ ที่ท่านได้สร้างไว้ ซึ่งที่ค้นคว้าได้ต่อไปนี้ เป็นเพียงส่วนน้อยนิด ดังนั้นหากผู้อ่านท่านใดมีข้อมูลเพิ่มเติมได้ช่วยกรุณาแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมไว้ในตอนท้ายบทความนี้ด้วย เพื่อเป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นหลังที่จะทำการศึกษาต่อไป

จากหนังสือลุ่มน้ำแม่กลอง ประวัติศาสตร์ชาติพันธ์ "เครือญาติ" มอญ ซึ่งพิมพ์เมื่อ กันยายน 2547 ได้กล่าวถึงหลวงสิทธิเทพการ ไว้สั้นๆ ว่า

เมื่อเอ่ยหลวงสิทธิเทพการ หลวงสารเทพกิจ คนราชบุรีรุ่นเก่าๆ ต้องรู้จักเป็นอย่างดี ในภาพผู้ชายแต่งชุดขาว ถือไม้เท้าและหมวก คือ หลวงสิทธิเทพการ หรือ กิมเลี้ยง วังตาล คหบดีคนสำคัญของบ้านโป่ง เจ้าของภาพ : มนัส-วรนุช พงษ์วัฒนา

"หลวงสิทธิเทพการ เดิมชื่อ กิมเลี้ยง (พ.ศ.2447-2502) เป็นลูกชาวจีนบ้านห้วยลึก ที่อพยพมาจากดอนกระเบื้อง หลวงสิทธิฯ เกิดที่ดอนกระเบื้องแล้วมาทำกิจการการค้าที่บ้านบางตาล (ทำนา ส่งฟืนให้รถไฟ ซื้อขาย-ข้าว) จนฐานะดี จึงเริ่มขยายกิจการมายังตลาดบ้านโป่ง (โรงสี โรงเลื่อย โรงน้ำแข็ง) ย้านมาตั้งบ้านเรือนอยู่ตลาดบ้านโป่งประมาณ พ.ศ.2470

ท่านได้บรรดาศักดิ์ เนื่องจากในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จทรงซ้อมรบสนามในกิจการเสือป่า ไม่มีผู้ใดมีกำลังผู้คนสร้างที่ซ้อมรบได้ทันกำหนดภายใน 3 สัปดาห์ ได้หลวงสิทธิฯ ท่านสามารถรับจ้างทำได้ทันเวลา จึงโปรดเกล้าฯ พระราชทานบรรดาศักดิ์พร้อมกระบี่และตราตั้งให้ท่านเป็นผู้หนึ่งที่ช่วยเหลือสังคมบ้านโป่ง ผ่านองค์กรศาสนาคริสต์ เพราะท่านเป็นคริสตังโดยกำเนิด"

ผมพยายามค้นหาจาก Google เพิ่มเติม ไปพบกับกระทู้ "เล่าขานตำนานบ้านโป่ง" ใน http://www.pantown.com ซึ่ง Post โดย ชาวบ้านโป่งรุ่นพ่อ เมื่อ 26 ต.ค. 47 เรื่องหลวงสิทธิเทพการ เลยคัดลอกนำมาเขียนเพิ่มเติม ดังนี้

เมื่อเอ่ยถึงชื่อ " นายกิมเลี้ยง วังตาล " หลายคนอาจไม่รู้จักหรือทำท่างงๆ แต่ก็พอจะคุ้นเคยกับนามสกุลวังตาล ตระกูลคหบดีเก่าแก่ในบ้านโป่ง

แต่ถ้าเอ่ยถึงชื่อ " หลวงสิทธิเทพการ " คนบ้านโป่งรุ่นเก่าๆ ที่มีอายุ 50 ปีขึ้นไปหลายคน ต้องรู้จักชื่อนี้เป็นอย่างดี "หลวงสิทธิเทพการ" คหบดีที่มีชื่อเสียงของชาวบ้านโป่ง ท่านเกิดที่ตำบลดอนกระเบื้อง พอโตขึ้นเป็นวัยหนุ่มด้วยที่เป็นลูกคนจีน ชอบค้าขายได้มาปักหลักทำการค้าที่บ้านบางตาล ก่อร่างสร้างตัวจนมีฐานะดี ก็ขยายกิจการมาที่ตลาดบ้านโป่ง โดยทำกิจการโรงเลื่อย โรงน้ำแข็ง (ตั้งอยู่ใกล้ๆกับโรงเรียนดุสิตวิทยา) ปัจจุบันได้เลิกกิจการไปหมดแล้ว

บ้านสังคหะวังตาล

เมื่อมีฐานะร่ำรวยจึงถือครองกรรมสิทธิที่ดินมากมายในจังหวัดราชบุรี และจังหวัดใกล้เคียง โดยเฉพาะที่อำเภอบ้านโป่ง ต่อมาท่านก็ได้ย้ายมาอาศัยที่บ้านโป่ง ประมาณปี พ.ศ.2470 โดยปลูกคฤหาสน์ " บ้านสังคหะวังตาล " หลังใหญ่ริมทางรถไฟ

สมัยก่อนนั้นจะมีช้างลากซุง มีคลองเชื่อมต่อกับแม่น้ำแม่กลอง ผ่านข้างบ้านหลวงสิทธิฯ หน้าบ้านจะมีสะพานเล็กๆเรียกว่าสะพานหลวงสิทธิฯ ซึ่งได้ขยายให้กว้างขึ้น ปัจจุบันสะพานนี้ก็ยังอยู่หน้าบ้านหลวงสิทธิ

ช่วงฤดูน้ำขึ้น น้ำจะไหลหลากเอ่อล้นเข้ามาในคลอง ไหลออกไปตามคลองข้างทางรถไฟ ผ่านหน้าวัดนักบุญยอแซฟ โรงเรียนสารสิทธิ์พิทยาลัย ไปจนถึงคลองบางตาล ส่วนอีกทางก็ไหลไปออกทุ่งนาซึ่งอยู่ด้านหลังบ้านหลวงสิทธิฯ สภาพทุ่งนาในบ้านโป่งปัจจุบันหาดูได้ยาก ถ้ามีก็อยู่ไกลตัวเมืองออกไป ช่วงเวลาน้ำมามาก ชาวบ้านซึ่งอยู่บริเวณนั้นจะนำยอมาดักจับปลากัน

ส่วนสะพานหลวงสิทธิฯจะมีลูกเล็กเด็กแดง กระโจนน้ำเล่นเป็นที่สนุกสนาน เราไม่มีโอกาสได้เห็นภาพที่น่ารักแบบนี้อีกแล้ว ปัจจุบันคลองข้างทางรถไฟผ่านวัดนักบุญยอแซฟ โรงเรียนสารสิทธิ์ โดนถมหมดแล้ว ไม่เหลือความเป็นคลองให้เห็น

"บ้านสังคหะวังตาล" หรือ "บ้านหลวงสิทธิ์" เป็นอาคารเก่าแก่ที่สวยงาม สร้างในสมัยรัชกาลที่ 6 จนเป็นที่หมายตาของบรรดาผู้สร้างละคร และภาพยนตร์ และได้ยกกองถ่ายมาถ่ายทำหลายเรื่อง ที่ดังมากที่สุดคือเรื่อง "ลอดลายมังกร" จากนั้นก็มีเรื่อง "คู่กรรม" และล่าสุดเรื่อง "สี่แผ่นดิน"

ขบวนแห่ศพของคุณสุกานดา วังตาล ผ่านถนนทรงพล กลางเมืองบ้านโป่ง เมื่อ 30 กว่าปีที่แล้ว เจ้าของภาพ : มนัส-วรนุช พงษ์วัฒนา

"นายกิมเลี้ยง วังตาล" หรือ "หลวงสิทธิเทพการ" ท่านได้บรรดาศักดิ์ในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งเสด็จซ้อมรบในกิจการเสือป่าที่ค่ายหลวงบ้านโป่งหลายครั้ง จำเป็นต้องสร้างค่ายซ้อมรบ และต้องอาศัยผู้คนจำนวนมากในการสร้างค่ายซ้อมรบให้ทันเวลาที่กำหนด หลวงสิทธิฯ ท่านสามารถเกณฑ์คนงานสร้างค่ายได้ทันกำหนดเวลา จึงได้รับความดีความชอบ โปรดเกล้าฯพระราชทานบรรดาศักดิ์พร้อมกระบี่ เป็น "หลวงสิทธิเทพการ"

หลวงสิทธิฯมีบุตรและธิดาหลายคน บุตรชายของท่านคนหนึ่งชื่อ คุณวินิจ วังตาล เป็น ส.ส.จังหวัดราชบุรี คนแรกที่เป็นชาวบ้านโป่ง เมื่อหลวงสิทธิฯเสียชีวิตลง ได้จัดงานตั้งศพไว้ที่บ้านมีผู้คนมาร่วมงานสวดศพมากมาย ทำพิธีแบบคาทอลิก เนื่องจากท่านเป็นคริสตังโดยกำเนิด

วันที่เคลื่อนศพไปบรรจุยังสุสานวัดดอนกระเบื้อง ผู้คนจากทั่วสารทิศไปร่วมงานมาก จนรถหัวขบวนอยู่ที่วัดดอนกระเบื้องแล้ว ท้ายขบวนยังอยู่ที่ตลาดบ้านโป่งอยู่เลย เมื่อเสร็จพิธีแล้วมีการจัดเลี้ยงโต๊ะจีน สำหรับผู้ที่มาร่วมพิธีหลายร้อยโต๊ะ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะเป็นงานศพเจ้าแรกหรือเปล่าในขณะนั้นที่มีการเลี้ยงโต๊ะจีนเป็นจำนวนมากเช่นนี้ คือเมื่อ 40 กว่าปีมาแล้ว คงเหลือแต่ความทรงจำสำหรับผู้ที่ไปร่วมงานในวันนั้นและนำมาเล่าสู่ให้ลูกหลานได้ฟังกัน

ผมได้ดำเนินการค้นหาเรื่องราวเกี่ยวกับหลวงสิทธิเทพการ ต่อ ก็ไปพบในกระทู้ของ http://www.nurnia.com/ ซึ่ง Post โดยคุณที่ใช้ชื่อว่า noi เมื่อ 21 ก.พ.2551 เกี่ยวกับ คุโณปการของหลวงสิทธิเทพการ (กิมเลี้ยง วังตาล) ไว้ตอนหนึ่งเกี่ยวกับ การมอบที่ดินสร้างโรงเรียนอนุบาลลูกแกประชาชนูทิศ โดยมีรายละเอียด ดังนี้

ศาลาพักผ่อนชั่วนิรันดร ของหลวงสิทธิเทพการ ณ สุสานวัดนักบุญคามีแอล ต.ดอนกระเบื้อง อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี

"โรงเรียนอนุบาลลูกแกประชาชนูทิศ ตั้งอยู่เลขที่ 47 หมู่ 7 เขตเทศบาลตำบลลูกแก ต.ดอนขมิ้น อ.ท่ามะกา จ.กาญจนบุรี ก่อตั้งเมื่อ 1 กรกฏาคม พ.ศ.2466 เปิดทำการสอนตั้งแต่ชั้น ประถมศึกษาปีที่ 4 โดยอาศัยศาลาวัดเป็นที่เรียน และได้ตั้งชื่อว่า “โรงเรียนวัดลูกแก”

ต่อมามีนักเรียนเพิ่มมากขึ้น นายกิมเลี้ยง วังตาล ได้ยกที่ดิน 2 ไร่ 30 ตารางวา อยู่ในหมู่ 7 ต.ดอนขมิ้น (ปัจจุบันคือ บริเวณที่ตั้งเทศบาลตำบลลูกแก) ให้สร้างอาคารเรียนเป็นเอกเทศ จึงได้ย้ายจากศาลาวัด เมื่อเดือน พฤศจิกายน พ.ศ.2475 และเปลี่ยนชื่อเป็น โรงเรียนประชาชนูทิศ ต่อมาทางการได้เปลี่ยนชื่อเป็น โรงเรียนประชาบาลตำบลดอนขมิ้น(ลูกแกประชาชนูทิศ) และเปลี่ยนอีกครั้งเป็น โรงเรียนบ้านดอนขมิ้น แต่ประชาชนทั่วไปนิยมเรียก “โรงเรียนไทย” เนื่องจากขณะนั้นมีโรงเรียนจีนอีกแห่งชื่อ "ฮั้วมิน"

ต่อมานักเรียนเพิ่มจำนวนมากขึ้น อาคารเรียนเพียงหลังเดียวไม่พอเรียน คณะกรรมการศึกษาและครูใหญ่จึงได้ติดต่อขอความเมตตาจากท่านเจ้าอาวาสท่านพระครูจริยภิรัต(โป๊ะ) ขอที่ดินของวัดลูกแกสร้างอาคารเรียน ซึ่งท่านเจ้าอาวาสเล็งเห็นความสำคัญของการศึกษาที่จะส่งผลถึงศาสนาในอนาคต จึงอนุญาตให้สร้างในที่ของวัดได้

ทางโรงเรียนได้ปลูกอาคารแบบ 004 ขนาด 10 ห้องเรียน และเปิดใช้ทำการสอนเมื่อวันที่ 26 มกราคม 2510 แต่นักเรียนอีกส่วนหนึ่งยังคงเรียนที่อาคารหลังเดิม และได้เปลี่ยนชื่อโรงเรียนเป็น “โรงเรียนวัดลูกแก(ลูกแกประชาชนูทิศ)” ในการเปิดทำการสอนโรงเรียนได้รับความไว้วางใจจากผู้ปกครองมากขึ้น ทำให้จำนวนนักเรียนเพิ่มขึ้นทุกปี โรงเรียนจึงขยายชั้นเรียน และเปิดทำการสอนในระดับชั้น อนุบาลถึงประถมศึกษาตอนปลาย และในปี พ.ศ.2534 ทางสำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาได้อนุมัติให้เป็นโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาเปิดทำการสอนในระดับ มัธยมศึกษาปีที่ 1 – 3 จำนวน 41 ห้องเรียน มี นักเรียน ทั้งหมด 1,375 คน คณะครู 60 คน"

ผมคิดว่าสักวันหนึ่ง ผมคงจะต้องไปสืบค้นหาประวัติของท่านโดยละเอียดอีกครั้ง ที่ "บ้านสังคหะวังตาล" ไม่รู้ว่าบรรดาลูกหลานของท่านจะอนุญาตหรือไม่...แต่ก็ต้องลองดู...

( ร้านนี้จะเป็นหนึ่งในร้านอาหารฮากกาห้วยกระบอกที่จะให้พวกเราได้ชิมกันในวันงาน 14 กรกฎาคม 2555 แล้วเจอกันที่ห้วยกระบอก ขอบอกว่าพลาดไม่ได้เลยครับ...ตัวเอง )

[อ.บ้านโป่ง] ร้านจันทร์เจริญ ห้วยกระบอก

ขาหมูเจ้าอร่อยแห่งย่านห้วยกระบอก บอกชื่อห้วยกระบอกหลายคนคงอาจไม่คุ้น ตลาดห้วยกระบอกตั้งอยู่ที่ ตำบลกรับใหญ่ อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี เป็นที่ตั้งของร้านจันทร์เจริญที่เปิดขายมานานกว่า 50 ปีแล้ว โดยสูตรขาหมูที่นี่เป็นสูตรจีนแคะ คือจะไม่เน้นเครื่องพะโล้ แต่จะใช้เครื่องยาจีนที่ดีมีคุณภาพโดยคุณไพศาล เจนตระกูลโรจน์ ต้องไปเลือกซื้อเองถึงเยาวราช เพื่อให้ได้ยาจีนที่ดีที่สุดมาใช้ปรุงรส นอกจากขาหมูรสเด็ดที่ละลายในปาก ยังมีเมนูเด็ดอีกคือ กระเพาะหมู ไม่ว่าจะเป็นกระเพาะหมูตุ๋นยาจีน หรือกระเพาะหมูผัดเกี๋ยมไฉ่ก็อร่อยไม่แพ้กัน อีกเมนูแนะนำคือ ทอดมันหมู ที่เนื้อทอดมันเหนียว เด้ง และสุดท้ายกับลูกชิ้นหมูทำเองที่ยังปั้นด้วยมือ มีลูกค้าติดใจตามมาทานกันจนแฟนประจำเนิ่นนาน

การเดินทาง: จาก อ.บ้านโป่ง มุ่งหน้าไป กาญจนบุรี ถึงสามแยกลูกแกเลี้ยวขวา ตามป้ายห้วยกระบอก อีก 12 กม. สังเกตธนาคารกรุงศรีอยุธยา ร้านจันทร์เจริญจะอยู่ติดกับธนาคาร

โทรศัพท์: 032-291033 เปิดให้บริการทุกวันตั้งแต่เวลา 07.00 – 15.00 น.

โทรสั่งล่วงหน้า สำหรับขาหมูและกระเพาะหมู หมดเร็วมาก

ที่มา http://www.goratchaburi.com/index.asp?contentID=10000004&title=%5B%CD.%BA%E9%D2%B9%E2%BB%E8%A7%5D+%C3%E9%D2%B9%A8%D1%B9%B7%C3%EC%E0%A8%C3%D4%AD&getarticle=560&keyword=&catid=3

       ภาพทั้งหมดทั้งมวลนี้คือ " พิพิธภัฑณ์หลวงสิทธิ์เทพประการ ที่อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี " ซึ่งป้าจี้ได้นำมาฝากเพิ่มเติมไว้ในเฟชบุ๊คของไหง่ ไหง่จึงของนำมาเพิ่มเติมไว้ ยังไงป้าจี้ไม่พลาดแน่ใช่มั้ยครับในวันที่ 14 กรกฎาคมนี้

       เมื่อปี 2497 ได้เกิดเพลิงใหม้ตลาดบ้านโป่งชนิดว่าใหม้เกือบทั้งตลาด ถ้าใครเป็นคนราชบุรี ต้องเคยได้ยินเรื่องราวของไฟใหม้บ้านโป่งครั้งนี้มาเป็นอย่างดี ไหง่เองก็เคยได้ยินอาเม้ของไหง่เล่าให้ฟังตั้งแต่เล็กๆเนื่องจากอาหยีกิมเลี้ยง( น้องสาวอาเม้ไหง่ ) ก็ตกเป็นผู้ประสบภัยถูกไฟใหม้บ้านในครั้งนั้นด้วย

         ไหง่ยังไม่เคยรู้เรื่องราวแบบละเอียดๆอย่างนี้มาก่อนเลย รู้เพียงแต่ว่าไฟใหม้บ้านโป่งขนานใหญ่ และในหลวงได้เสด็จเยี่ยมผู้ประสบภัยด้วย พอเห็นข้อมูลนี้เป็นข้อมูลเก่าแก่ที่ดีมากจึงอดที่จะนำมาฝากไม่ได้

          ช่วงสงครามมหาเอเซียบูรพา คนฮากกาถูกขับออกจากจังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งถือเป็นการกระจายตัวของคนฮากกาไปยังภาคเหนือและภาคอีสานที่มีนัยสำคัญ และไหง่คิดว่าไฟใหม้บ้านโป่งปี 2497 นี้ก็เป็นสาเหตุที่คนฮากกากระจายตัวไปยังภูมิลำเนาอื่นๆเช่นกรุงเทพ เช่นกัน

ไฟไหม้บ้านโป่งเมื่อวันที่ 9 กันยายน พ.ศ.2497 นับเป็นไฟไหม้ใหญ่ครั้งที่ 2 หลังจากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้มาเมื่อ 19 ปีก่อน หนังสือพิมพ์พาดหัวเป็นข่าวใหญ่เกือบทุกฉบับ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระบรมราชินีนาถ เสด็จทรงเยียมให้กำลังใจราษฎร จอมพล ป.พิบูลสงคราม นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น ต้องรุดมาบัญชาการยังที่เกิดเหตุด้วยตนเอง เหตุการณ์ครั้งนั้น นับเป็นตำนานความวิปโยคของคนบ้านโป่งที่เล่าขานกันไม่จบสิ้น

"ในหลวงกับพระราชินี ท่านเสด็จกลับจากหัวหินด้วยรถไฟ ท่านรู้ข่าวก็เสด็จลงเยี่ยมประชาชน ต่อมาอีกไม่กี่วัน ท่านก็มาแจกของ จำได้ว่าวันนั้นค่ำแล้ว ชาวจีนไหหลำอยู่ท่าเรือเมล์ เข้าไปกอดขาท่าน ร้องไห้พร่ำพรรณนาว่าไม่มีที่พึ่งแล้ว ในหลวงพระราชทานเงิน เขาว่าให้เป็นพัน ตอนนั้นมูลนิธิต่างๆ ก็เอาเงินเอาของมาบริจาค เพื่อนบ้านแถบที่เขาไม่โดนไฟไหม้ก็หุงข้าวปลามาให้กิน แต่มันกินไม่ลงหรอก เพราะใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว คิดอย่างเดียวว่าเราจะไปอยู่ที่ไหนดี ที่เราเคยอยู่ก็เช่าเขาอยู่ เจ้าของเดิมเขาก็ดี อุตส่าห์เอาสังกะสีมาทำเพิงให้อยู่ชั่วคราวไปก่อน ต่างคนต่างสร้างไม่กี่วันก็เสร็จ ไอ้ซากตอเสาไหม้ไฟก็ยังไม่ดับดี...ยังไหม้อยู่อย่างนั้น หลายวันกว่าจะดับสนิท บ้านที่ขายข้าวสาร ไฟยังไหม้ข้าวสารอยู่เลย ข้าวสารนี่ดับยากนะ เป็นสิบวันกว่าจะมอดดับหมด บางคนก็เข้าไปรื้อข้าวของเงินทอง หวังว่าจะหลงเหลืออยู่ในกองเพลิงบ้าง ความเป็นอยู่แย่ ข้าวของก็ขายไม่ดี จะซื้อของหวานของเค็ม ก็ไม่มีแหล่งจะให้ซื้อ เพราะไฟไหม้หมด..กว่าจะฟื้นตัวได้เป็นปี ไหม้หมดทุกที่ เหลือแค่ตรงสถานีรถไฟเท่านั้น"

ที่มา-ราชบุรีศึกษา

 http://rb-history.blogspot.com/2010/05/blog-post.html

 ประวัติโดยสังเขปของเลโอหลวงสิทธิ์เทพการ

            เลโอ หลวงสิทธิ์เทพการ มีนามเดิมว่า กิมเลี้ยง  วังตาล เกิดเมื่อวันที่ 9 เมษายน พ.ศ.2428 ณ ตำบลดอนกระเบื้อง  อำเภอบ้านโป่ง  จังหวัดราชบุรี เป็นบุตรของนายจุ้ย และนางเพชร นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก ขณะอยู่ที่ดอนกระเบื้องได้ประกอบอาชีพทางการเกษตร และซื้อข้าวเปลือกถั่ว, งา จากชาวบ้านในละแวกนั้น แล้วนำไปขายอีกต่อหนึ่ง ด้วยความมานะอุตสาหะทำให้ท่าน   มีฐานะดีขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งอายุ 26 ปี ได้สมรสกับ โรซา กุหลาบ  แซ่เล้า ซึ่งอยู่หมู่บ้านวังตะกู อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม เป็นธิดาของนายนาค และนางเซี๊ยะริ้ว  แซ่เล้า หลังจากสมรสแล้ว    ก็ยังประกอบอาชีพเดิมอยู่ที่ดอนกระเบื้อง
ต่อมาได้ย้ายไปอยู่ที่บางตาล และยังยึดอาชีพเดิม คือ ซื้อขายข้าวเปลือก, ถั่ว, งา จาก   ชาวบ้านในหมู่บ้านแถบนั้น และยังได้ช่วยเหลือชาวบ้าน โดยให้เช่าโค กระบือ เอาไปไถนาบ้าง    ให้กู้ยืมเงินบ้าง ได้ทำความเจริญให้แก่ชาวบางตาลเป็นอันมาก นอกจากนั้นยังยกที่ดินให้แก่ วัดบางตาล  ประมาณ 500 ไร่ ทั้งยังได้ช่วยเหลือในการสร้างวัด หอระฆัง โรงเรียน โรงครัว ฯลฯ

ในปี พ.ศ.2468 ได้สร้างค่ายลูกเสือที่บ้านโป่ง (ค่ายหลวง)  จึงได้รับพระมหากรุณาธิคุณ จากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว  รัชกาลที่ 6 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม แต่งตั้งให้เป็นเสวกโท หลวงสิทธิ์เทพการ

ต่อมาในปี พ.ศ.2477 ได้ย้ายที่อยู่ และได้สร้างคฤหาสน์สังคหะที่บ้านโป่ง เป็นตึก 5 ชั้น   ได้ทำกิจการมากมาย สร้างตลาดและที่ทำงานเป็นที่เก็บค่าเช่าที่ดิน ค่าเช่าห้องแถว  และเป็นสำนักงานซื้อขายที่ดิน ได้ขยายกิจการ สร้างโรงน้ำแข็ง โรงเลื่อย และโรงงานอีกหลายแห่ง

ในปี พ.ศ.2480 ท่านได้บุกเบิกที่ดินที่ห้วยกระบอก ซึ่งเป็นเขตติดต่อกับ 3 จังหวัด คือ กาญจนบุรี ราชบุรี และนครปฐม ในสมัยนั้น ที่ดินราคาไร่ละประมาณ 25 สตางค์เท่านั้น ที่ดิน     ในบริเวณนี้เป็นป่าทั้งสิ้น มีสัตว์ป่านานาชนิด ท่านได้เดินทางมาสำรวจหลายครั้ง เห็นว่าเป็นที่ดินดี จึงซื้อเอาไว้หลายร้อยไร่ ต่อมาได้เช่าที่ดินของชาวบ้านและซื้อที่ดินชาวบ้านทำถนนจากลูกแก    เข้ามาสู่ที่ดินของท่านในห้วยกระบอก ลงทุนโดยจ้างชาวบ้านบุกเบิกป่าบ้าง ปลูกพืชต่างๆ บ้าง เช่น ยาสูบ อ้อยแดง และยังให้ที่ดินแก่ชาวบ้านเช่าอีกด้วย ต่อมาได้อุดหนุนให้ชาวบ้านปลูก มันสำปะหลัง แต่ไม่ค่อยได้ผลจึงเลิกรากันไป
ในปี พ.ศ.2486 ท่านได้ช่วยเหลือบรรดาคนต่างด้าวที่เข้ามาอยู่ในห้วยกระบอก โดยปลูกที่อยู่อาศัย และได้พยายามติดต่อกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายบ้านเมืองเกี่ยวกับคนต่างด้าวนั้นจนเป็นที่  เรียบร้อย

ในปี พ.ศ.2489 มีโจรผู้ร้ายเข้ามาทำการโจรกรรมในหมู่บ้านห้วยกระบอกชุกชุม  ท่านได้ขออนุญาตต่อทางราชการ ซื้ออาวุธปืนมาป้องกันและปราบปรามจนสงบราบคาบ

ในปี พ.ศ.2496 ได้เกิดอุทกภัยน้ำท่วมตลาดห้วยกระบอก ท่านได้ทำทุกอย่างเพื่อช่วยประชาชนชาวห้วยกระบอก เช่น ให้ที่อยู่บ้าง แจกข้าวสารให้บ้าง เพื่อบรรเทาทุกข์ชาว       ห้วยกระบอก ต่อมาได้มีประชาชนเข้ามาอยู่ในห้วยกระบอกมากขึ้น เพราะเห็นว่าห้วยกระบอก เป็นที่ทำเลดี คุณหลวงสิทธิ์เทพการ ก็ได้นำความเจริญมาสู่ห้วยกระบอกเพิ่มขึ้นด้วยการ สร้างถนนจากห้วยกระบอกไปหนองกร่าง หนองไร่ หนองโพธิ์ และทุ่งลูกนก นอกจากนั้นยังได้สร้างทำนบ  กั้นน้ำที่เขาสะพายแร้งอีกด้วย

สำหรับวัดคาทอลิกห้วยกระบอก ท่านเป็นผู้ริเริ่มและเป็นกำลังสำคัญในการก่อสร้างวัดและโรงเรียน นอกจากนี้ท่านยังได้มอบที่ดิน จำนวน 300 ไร่เศษ ให้เป็นสมบัติของวัด และโรงเรียน และยังได้ให้ที่ดินแก่ทางราชการในการสร้างโรงเรียนเพื่อชาวห้วยกระบอกด้วย เช่น ให้ที่ดินแก่โรงเรียนบ้านห้วยกระบอก (สามัคคีวิทยา)  โรงเรียนบ้านห้วยกระบอก (เจริญราษฎร์สามัคคี)   โรงเรียน บ้านห้วยปลากด และโรงเรียนวัดห้วยผักชี เป็นต้น
ท่านได้ถึงแก่กรรมที่โรงพยาบาลศิริราช เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ.2502 รวมอายุได้  74 ปี ประชาชนมากมายได้ร่วมแสดงความอาลัยรักต่อท่านในวันทำพิธีบรรจุศพ ณ สุสาน วัดคาทอลิก ดอนกระเบื้อง

คุณหลวงสิทธิ์เทพการ เป็นบุคคลที่ทำความเจริญให้แก่ชุมชนห้วยกระบอก จากเดิมเป็นป่าให้กลับกลายมาเป็นเมืองที่น่าอยู่ และมีบุญคุณต่อวัดนักบุญเทเรซา และโรงเรียนเทพวิทยา  ดังกล่าวแล้ว จึงสมควรที่สังฆมณฑลราชบุรี ผู้บริหาร ครู นักเรียน ศิษย์เก่า ผู้ปกครอง ตลอดจน ชุมชนห้วยกระบอก จะได้ระลึกถึงและจดจำบุญคุณของท่านตลอดไปชั่วกาลนาน จึงขอเรียนเชิญทุกท่านร่วมใจกับผู้แทนฝ่ายต่างๆ วางพวงมาลาระลึกถึงบุญคุณของท่าน และร่วมพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณ ขอพรสำหรับดวงวิญญาณของท่าน และขอพรสำหรับลูกหลานและญาติพี่น้องของท่านที่ยังคอยช่วยเหลือวัดและโรงเรียนแห่งนี้สืบต่อไป

ที่มา http://www.kamsondeedee.com/main/2008-11-13-03-03-29/132-news2010/1323-2010-05-25-02-46-24

เป็นไงครับ อุ่นเครื่องห้วยกระบอกกันมาพักใหญ่ ได้รับรู้เรื่องราวของบ้านโป่ง - ห้วยกระบอกไปมากพอสมควร บางเรื่องไหง่ก็ยังไม่รู้ก็ได้รู้ด้วย เรียกว่าเรียนรู้ไปด้วยกันเลยทีเดียว ที่จริงไหง่อยากจะให้ข้อมูลเพื่อให้ท่านทั้งหลายรู้ถึงบริบทความเป็นไปเป็นมาของพื้นที่ห้วยกระบอก - บ้านโป่ง เพื่อเป็นการเตรียมความพร้อมในก่ารเดินทางมาบ้านโป่ง - ห้วยกระบอก ในวันที่ 14 กรกฎาคม 2555 นี้

พอมาตอนนี้ไหง่อยากจะเขียนเล่าถึงหลวงสิทธิเทพการในความรับรู้ของข้าพเจ้า ( ไหง่ ) หลายท่านอาจจะสงสัยว่าทำใมไหง่ใช้คำว่า " ความรับรู้ " แทนที่จะใช้คำว่า " ความทรงจำ " ที่ไหง่ใช้คำว่าความรับรู้เพราะเรื่องราวทั้งหมดที่ไหง่จะพูดถึงนั้นล้วนแต่เป็นเรื่องที่ไหง่ได้ฟังจากผู้หลักผู้ใหญ่เล่าให้ไหง่ฟังมาตั้งแต่เด็กๆหรือตั้งแต่จำความได้ทีเดียว ซึ่งคำว่า " ความทรงจำ " น่าจะหมายถึงสิ่งที่เราได้ประสบรับรู้มาด้วยตนเอง ซึ่งไม่ใช่เลยเพราะไหง่ก็เกิดไม่ทันหลวงสิทธิ์เหมือนกัน

ตามที่เราทราบหลวงสิทธิเทพการ ท่าได้รับการแต่งตั้งเนื่องจากการทำความดีความชอบจากรพบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชการที่ 6 ไหง่ว่าโชคดีนะที่หลวงสิทธิเทพการที่ท่านได้ล่้วงลับไปกว่า 50 ปีแล้ว มิฉะนั้นท่านอาจถูกกล่าวหาว่าเป็น " อำมาตย์ " จากไอ้พวกบ้าทั้งหลายก็ได้ในฐานะที่ท่านเป็นคุณหลวง โชคดีจริงๆพับผ่าซิ

ตามที่เราได้รับรู้รับทราบประวัติชีวิตความเป็นมาของหลวงสิทธิ์ นั้นจะเห็นได้ว่าหลวงสิทธิ์เป็นนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ตัวยงชนิดว่าถ้าหลวงสิทธิอยู่จนถึงปัจจุบันนี้แล้วตระกูลอัศวโภคิน เจ้าของกิจการแลนด์แอนด์เฮ้าส์ คงต้องชิดซ้ายไปอย่างแน่นอน ตัวอย่างการพัฒนาที่ดินห้วยกระบอกเป็นตัวอย่างที่เห็นได้อย่างชัดเจน มีที่ใหนที่ที่ดินเป็นป่าแท้ๆ แต่ตัดถนนจาำลูกแกเข้าไปเองกว่าสิบกิโลเข้าไปในที่ดินของตน ซึ่งหากเป็นสมัยนี้ห้วยกระบอกอาจมีชื่อว่า " ห้วยกระบอกการ์เด้นส์วิว " หรือ " ห้วยกระบอกริเวอร์ไซด์ " หรือ " ห้วยกระบอกลากูล " ก็เป็นไปได้นะครับไหง่ว๊า

หลวงสิทธิ์อาจเป็นนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เอกชนสมัยใหม่คนแรกๆของประเทศไทยก็ได้ คือเมื่อเกือบหกสิบเจ็ดสิบปีก่อน เราจะสังเหตุได้ว่านักพัฒนาอสังหาิริมทรัพย์ในสมับโบราณมักจะเป็นคนฮากกาเช่นที่หาดใหญ่ก้มี " ฉีกิมหยง " นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ตลาดกิมหยงอันเลื่องชื่อของคนหาดใหญ่ 

การเป็นนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ของหลวงสิทธิ์เทพการนั้นมิได้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์เฉพาะในอำเภอบ้านโป่งหรือที่ห้วยกระบอกเพียงแห่งเดียว แต่หลวงสิทธิ์ได้ทำการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ไปเกือบทุกอำเภอในจังหวัดราชบุรี ข้ามไปยังจังหวัดสมุทรสงคราม  จนกระทั่งในจังหวัดนครปฐม เรียกว่าเป็นนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์มือทองเลยทีเดียวในสมัยเมื่อ หกสิบเจ็ดสิบปีก่อน

ตอนแรกไหง่เรียนให้ท่านนายกสมาคมฮากการาชบุรีเรื่องงานวิจัยที่ห้วยกระบอก ท่านยังไม่รับปากเนื่องจากท่านมีนัดกับก๊วนกอร์ฟของท่าน พอดีเมื่อค่ำนี้ไหง่ไปงานงิ้วศาลเจ้าพ่อกวนอูริมน้ำในตัวเมืองราชบุรี ท่านแจ้งไหง่มาว่าพอดีก๊วนกอร์ฟยกเลิกจึงว่าง ท่านนายกราชบุรีบอกว่าจะไปแน่ๆพร้อมกรรมการอีกสัก 5-6 คน ยิ่งงานนี้อาจารย์นภดลมาด้วยท่านไม่พลาดแน่ สวนไหง่จะไปกับหงิ่วโกที่จะมาค้างที่บ้านไหง่

       วันนี้ไหง่ไปรับอาหงิ่วโกมาถึงบ้านไหง่แล้ว พรุ่งนี้ไหง่ก็จะไปรับอาจี้ยับเหียนจีนไปด้วย  อาโกหงิ่วบอกว่าคนฮากกาใต้หวัน สายอนุตรธรรม เขาสนใจที่จะมาร่วมกิจกรรมฮากกาห้วยกระบอก จะเดินทางมาเป็นผู้สังเกตุการด้วยครับ ชักจะแตกสายกันไปใหญ่แล้ว

       ปิยณัฐ เยาวชนฮากกาเขาก็จะมาด้วยครับ 

ประชุมคณะทำงานย่อย

งานที่ห้วยกระบอกสนุกมากเลยค่ะ ต้องขอขอบคุณทุกๆฝ่ายที่ช่วยให้งานที่สำคัญนี้เกิดขึ้นมาจนได้และสำเร็จด้วยดี นี่เป็นงานที่ 2 แล้วค่ะที่ได้เข้าร่วมกับเพื่อนๆสมาชิกทุกท่านรู้สึกประทับใจและอยากเข้าร่วมอีกในครั้งต่อๆไป เผื่อว่าจะได้ช่วยอีกแรงหนึ่งค่ะ ตอนนี้สนใจโครงการห้องสมุดฮากกามากเลยนะคะ ดีใจที่จะได้มีห้องสมุดแล้ว ถ้าสมาชิกท่านใดมีหนังสือ ตำราเนื้อหา ที่เกี่ยวข้องกับฮากกาไม่ว่าจะเป็นด้านไหนด้านหนึ่งสามารถร่วมบริจาคได้นะคะ เท่าที่ทราบตอนนี้รวบรวมได้แล้วจำนวนหนึ่ง มีทั้งภาษาจีนและไทย ตอนนี้ทางทีมงานกำลังจัดหมวดหมู่หนังสือ สแกนเอกสารเป็นข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ และคีย์ข้อมูล แต่ปัญหาคือว่าทีมงานไม่รู้ภาษาจีน เลยทำให้งานมีปัญหาจึงขอประชาสัมพันธ์ขอความช่วยเหลือมายังสมาชิกทุกท่านค่ะ ส่วนหนูจะเข้าไปช่วยอยู่แล้วแน่นอนแต่ภาษาจีนก็ต้องออกตัวก่อนว่าอ่านออกได้ไม่ทุกตัว จึงไม่รู้ว่าจะสามารถทำได้ขนาดไหน ถ้าสมาชิกผู้รู้ท่านใดสะดวกหรือมีเวลาในวันเสาร์ หรืออาทิตย์ สามารถติดต่อเข้ามาทำงานร่วมช่วยกันได้นะคะ สถานที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากสมาคมฮากกาที่เยาวราชค่ะ

จึงมาประชาสัมพันธ์ ณ ที่นี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

กาแฟโบราณ สูตรดั่งเดิม

เบื้องหลังการถ่ายทำ

พร้อมเสริฟแล้วจ้า

ผู้อาวุโสทักทาย

ไม่ต้องปิด ถึงปิดได้ก้รู้ว่าใคร

คุณต้อม(คนซ้าย) ทายาทฮากกา บรรณาธิการ วารสาร "รักลูก" ผู้จะมาช่วยงานด้านห้องสมุดฮากกา

หนุ่มหล่อ อารมณ์ดี มีความสามารถ มากประสบการณ์

ถ่ายรูปร่วมกับบางส่วน คณะปากช่อง

ถ่ายรูปร่วมกับบางส่วน คณะนครสวรรค์

บางส่วน คณะชาวเว็บ

บางส่วน เมนูอาหารฮากกา

ยืนยันความอิ่มอร่อย

ลงนามเยี่ยมชม พิพิธภัณฑ์บ้านโปร่ง บ้านสังคหะวังตาล

วัยนี้ น่าจะเกิดทัน

นี่คือสถาน แห่งบ้านทรายทอง....

ห้องนี่ถ่ายทำจันดารา ฉากคุณหลวง...

ขึ้นไปยอดอาคาร เขาว่าวันฟ้าเปิดมองเห็นถึงพระปฐมเจดีย์

วรวัฒน์ วังตาล ที่นำคณะเข้าชมวันนั้น คือทายาทของคุณ วินิจ วังตาล อดีต สส.ราชบุรี บุตรชายคนที่ ๓ ของหลวงสิทธิเทพการ ที่มีวลีเด็ดในการขอเสียงคนห้วยกระบอก และตำบลกรับใหญ่ ที่มีสิทธิเลือกตั้งเกือบหมื่นเสียง ว่า ผมไม่เคยลืมบุญคุณบ้านเกิด ข้าวแดงแกงร้อนที่ราดรดหัวผมจนโตมาทุกวันนี้ จนคนห้วยกระบอกเทคะแนนให้ทั้งหมด จนชนะทวิช กลิ่นประทุม ต่อมาเมื่อเป็น สส.ไม่กลับมาหาคนห้วยกระบอก การเลือกตั้งครั้งต่อมา จึงได้รับบทเรียนด้วยการที่คนห้วยกระบอกไม่ลงคะแนนให้หายไปเป็นหมื่นคะแนน สอบตกแบบชอกช้ำ