สมาชิกวัย(เริ่ม)กลางคนที่ไหงรวบรวมได้

                อาฮยุ๋งโก แนะนำไหงเกี่ยวกับ คุณ หลัวจินไฉ ทำให้ไหงเข้าไปดู่ที่กระดานสนทนา จึงทราบว่า เขา มีสถานภาพนักศึกษา ของสถาบันที่เขาเรียนอยู่ เทคโนโลยีปัญญาภิวัฒน์ น่าดีใจแทนน้องเขาจริง ๆ ทราบจากอาฮยุ๋ง โก ที่บรรยายว่า ที่นี่เป็นสถาบันปั้นคน ของ เครือ ซีพี ใช่ไหมครับ น่ายกย่องท่านเจ้าสัวธนินทร์ นะครับ ที่มีความรู้ความสามารถมหาศาล มีเงินล้นฟ้า จึงได้จัดตั้งสถาบันการศึกษาแห่งนี้ขึ้นมา เพื่อพัฒนาเยาวชนไทยเชื้อสายจีน หรือเยาวชนไทยทั่ว ๆ ไป ได้มีสิทธิเข้าเรียน ศิลปวิทยาการ ทางด้านการงานวิชาชีพเฉพาะด้าน แถมพ่วงความเป็นด้านศิลปวัฒนธรรมจีนด้วย

               เกี่ยวกับ ท่าน เจ้าสัวธนินทร์ เคยทราบมาว่า ท่านเป็นนักธุรกิจชาวไทยเชื้อสายจีนที่เข้าไปลงทุนมากที่สุดในประเทศจีน(ในส่วนของคนไทยจากประเทศไทยนะครับ) และเคยได้ยินมาว่า ท่านได้รับเกียรติให้เป็น "สมาชิกสภาปรึกษาการเมืองแห่งประเทศจีน" ด้วยนะครับ สภานี้ อาฮยุ๋งโก คงทราบดีว่า เป็นสภาสูง ของจีน เปรียบกับไทยก็คือ วุฒิสภานั่นเอง สภาปรึกษาการเมืองนี้ ต่างจากสภาประชาชน (ส.ส.) ของจีน คือ สภาประชาชนมาจากการเลือกตั้งตามเมืองและมณฑลต่าง ๆ (ผู้มีสิทธิลงสมัครรับเลือกตั้งต้องเป็นสมาชิกจงกว๋อก้งฉานต่างเท่านั้น-แต่ปัจจุบันว่า เปิดโอกาสให้มีพรรคการเมืองอื่นตั้งขึ้นมาได้อันนี้จริง-เท็จอย่างไร ไหงจะติดตามข่าวมารายงานต่อไป-หรือว่าอาฮยุ๋งโก ทราบหรือไม่ครับ) ส่วนสภาปรึกษาการเมืองของจีนหรือวุฒิสภานั้น เป็นสภาที่มาจากการแต่งตั้งจากรัฐบาลกลางครับ โดยมีสัดส่วนจากกลุ่มอาชีพต่าง ๆ เช่น นักวิชาการ นักธุรกิจ นักเศรษฐศาสตร์ ผู้นำชนชาติส่วนน้อยทุกชนชาติ ชาวจีนโพ้นทะเลที่มีความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ดีกับรัฐบาลกลาง(เช่นคุณธนินทร์) สมัยหนึ่ง คุณ "ก่งลี่" ดาราสาวใหญ่ผู้โด่งดัง ก็เคยเป็นวุฒิสมาชิกของจีนมาแล้วนะครับ ส่วนคุณ เฉินหลง ไม่ทราบว่าได้เคยรับเกียรตินี้หรือไม่ ปัจจุบัน ประธานสภาปรึกษาการเมือง คือ คุณ หูปังกว๋อ หรือคุณหูช่วยชาติ (ไหงชอบเรียก) ประธานสภาประชาชน คือ คุณ หลี่รุ่ยหวน หรือปล่าว ตอนนี้ไม่แน่ใจนะครับ ปัจจุบัน จีนมีผู้นำสูงสุด คือคณะกรรมการกรมการเมือง 5 ท่านเรียงตามลำดับความสำคัญ จาก 1-5 โดยตำแหน่ง คือ 1.ประธานาธิบดีหูจิ่นทาว 2.นายกรัฐมนตรี เวินเจียเป่า 3.ประธานสภาปรึกษาการเมือง หวูปังกว๋อ 4.ประธานสภาประชาชนจีน เจี่ยชิ่งหลิน และ 5.หลี่ฉางชุน (ไหงไม่ทราบตำแหน่งทางการเมืองของท่านนี้)

                  ปัจจุบัน จงกว๋อก้งฉานต่าง ยกเลิก ตำแหน่ง ประธานพรรค และ เลขาธิการพรรคไปแล้ว ในอดีต ประธานเหมา เป็นผู้นำสูงสุด ท่านโจวเอินไหล เป็นนายกรัฐมนตรี ความสำคัญรองจากประธานเหมา และ ประธานาธิบดี และ ประธานประเทศจีน เป็นตำแหน่งประมุขทางพิธีการ เติ้งเสี่ยวผิง เคยเป็นเลขาธิการใหญ่ แห่ง จงกว๋อก้งฉานต่าง ช่วงหนึ่ง และ เป็นรองนายกรัฐมนตรี ของท่านโจว ตำแหน่งสุดท้ายในสมัยที่เติ้งใหญ่คับประเทศ คือ ประธานคณะกรรมาธิการการทหารของประเทศและพรรค ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เติ้ง คงไว้เพื่อตัวเอง โดยนิตินัย ส่วนพฤตินัย เป็นที่ยอมรับกันว่า เติ้งเสี่ยวผิง เป็นผู้นำสูงสุด ที่ทรงอิทธิพลที่สุดในสมัยบั้นปลายชีวิต และท่านเติ้งเสี่ยวผิง ก็มีโอกาสได้เห็นความเจริญก้าวหน้าของประเทศจีนใหม่ของท่านเอง ซึ่งท่านพร้อมกับท่านโจวเอินไหล และท่านหลิวส้าวฉี อดีตประธานาธิบดีคนแรกของซินหวา ได้ร่างพิมพ์เขียวไว้แล้ว ในราวปี ทศวรรษที่ 1950-1960 ซึ่งเป็นเหตุให้ท่านเติ้งและท่านหลิว ถูกตราหน้าว่าเป็นผู้นำในแนวทางทุนนิยม หมายเลข 1 และ หมายเลข 2 ตามลำดับ ในสมัยปฏิวัติวัฒนธรรมอันโหดร้ายยุ่งเหยิงที่สุดในประวัติศาสตร์ชาติจีนใหม่ อันส่งผลให้ท่านหลิวส้าวฉี พร้อมทั้งภริยาท่าน หวางกวางเหม่ย ถูกเยาวชนเรดการ์ด จับกุมคาตำแหน่งประธานาธิบดี และถูกทรมาน จนกระทั่งสิ้นลมอย่างทุกข์ทรมาณ ท่ามกลางความพิศวงงงงวยแก่นานาอาริยประเทศที่ประธานาธิบดีแห่งรัฐ ถูกศาลเตี้ย ซึ่งยังคงเป็นเด็ก ๆ ไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมกันทั้งนั้น ส่วนเติ้งเสี่ยวผิง โชคดีเพราะมีราศีเกิดที่แข็งสุด ๆ หลุดรอดพ้นมาได้ ทุกสมรภูมิ เติ้ง ถูกอัปเปหิให้ไปใช้ชีวิตคอมมูนในบ้านนอกที่แสนทุรกันดารพร้อมภริยาท่านจั๋วหลิน เติ้งผู่เชา หรือเจ้าอ้วน ลูกชายคนโตถูกเยาวชนเรดการ์ด ทำร้ายโยนลงมาจากตึกชั้น 4 ม.เป่ยต้า จนกระทั่งพิการเดินไม่ได้มาจนทุกวันนี้ เติ้งถูกถอดออกจากทุกตำแหน่งทางการเมืองและในพรรค คงเหลือสถานภาพสมาชิกพรรค เพียงอย่างเดียว ซึ่ง เหมาจู่สี เคยกล่าวกับเลขานุการส่วนตัวว่า "ให้เขาเอาบัตรสมาชิกพรรคฯไว้อวดลูกหลาน......." ต่อมา เติ้งก็ได้รับการเรียกตัวกลับมา ตอนที่เหมาจู่สีแก่หงำเหงือกแล้ว ด้วยการลุ้นของท่านโจว จ๋งหลี่ ไม่นานเท่าไหร่ ก่อนที่เหมาจู่สีจะตาย ก็ได้ปลดเติ้ง อีกครั้ง เป็นครั้งที่สอง จากทุกตำแหน่ง ในการเมือง และในพรรค ครั้งหลังนี้ เติ้งพร้อมด้วยครอบครัว ได้รับการช่วยเหลือ จาก ท่านจอมพลยับเกี้ยนยิง ของพวกเรา ให้ ทส.หรือเฒ่า(ขอโทษจำไม่ได้-สินฝ่า) อารักขาพามาลี้ภัยอยู่ที่ กว่างโจว ย่านซ่าเหอ เขตไป๋หยุน ไหงยังสันนิษฐานว่า เติ้ง น่าจะถูกพามายังเหมยเสี้ยนเลย   กลับมาถึงที่ว่า เติ้งยังโชคดี ถือว่าเป็นแกนนำรุ่นบุกเบิกพรรคก้งฉานต่างและตั้งประเทศซินจงกว๋อมาด้วยกันกับ เหมาจู่สี และ โจวจ๋งหลี่ ความสามารถของเติ้ง เป็นที่ประจักษ์ แก่ผู้ร่วมงานและสมาชิกพรรครุ่นแรก ตั้งแต่เติ้งกับท่านโจวเอินไหล ยังเรียนอยู่ฝรั่งเศษ ในการทำงานใต้ดินให้กับก้งฉานต่าง เติ้งถูกยกย่องว่า เป็น "ด๊อกเตอร์โรเนียว" อันเนื่องมาจากฝีไม้ลายมือในการพิมพ์โรเนียวเอกสารสิ่งพิมพ์โฆษณาชวนเชื่อของพรรค และทั้งยังเป็นนักเรียนที่อายุน้อยที่สุดที่ถูกส่งมาเรียนที่ฝรั่งเศสตามโครงการ "กึ่งเรียนกึ่งทำงาน" ของท่าน ศาสตราจารย์ ไช่หยวนเผย ปูชนียบุคคลแห่ง ม.เป่ยต้า โดยเติ้งทำงานอยู่ที่ โรงงานรถยนต์ โรเนียว เอ้ย ไม่ใช่ เรโน ไม่ใช่ อะไรนะไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ มันตกสะเกิด นะครับ อ้อ? โรงงานรถยนต์เรย์โน ใช่ใหม ถูกหรือปล่าว ที่เป็นสิงห์โตยืนทำท่าชกมวยน่ะ ใช่สิเนาะ รถยนต์เรย์โน เติ้ง ในวัยปัจฉิม ได้มีโอกาสเดินทางล่องใต้ตรวจราชการความเจริญก้าวหน้า ตามเมืองท่าเขตเศรษฐกิจพิเศษต่าง ๆ ท่านได้ไปยืนยังชายแดนเซินเจิ้น-เกาลูน(ของฮ่องกง) และได้พูดว่า "ไหงโอ้ยจ๊อนหล่อยฮียงก่อง น่ามอ ฮียงก่อง จ๊อนหล่อยเฮ้ถ่องซานไท้ลู้เก้????"  ฉันจะกลับมาฮ่องกง ยามเมื่อ ฮ่องกง กลับสู่อ้อมอกของแผ่นดินใหญ่........ให้จงได้..........แต่แล้ว.......พิธีรับมอบเกาะฮ่องกง มาเป็นเขตปกครองพิเศษฮ่องกง ตามระบอบการปกครอง ที่เติ้งเสี่ยวผิง ออกแบบ รอไว้ ว่า "อี้กว๋อ เหลี่ยง จื้อ" - "หนึ่งประเทศ - สองระบอบ(การปกครอง)" เติ้งเสี่ยวผิงก็ได้กลับมาจริง ๆ มากับท่านมาดามจั๋วหลิน และ เหมาเหมา ลูกสาวสุดที่รัก โดยมาทาง "ป้ายวิญญาน.........?"

                  เติ้งเสี่ยวผิง เป็นผู้ยกเลิก รูปแบบการบริหาร พรรค จงกว๋อก้งฉานต่าง โดยหลังจากที่เหมาจู่สี (ประธานเหมา) ตายไป ท่านเมื่อท่านขึ้นมาเป็นใหญ่ ท่านก็เลยถือโอกาสยกเลิกตำแหน่ง ประธานพรรค นัยว่า ให้เหมา เป็นจู่สี "ประธานใหญ่แห่งพรรคฯ" เป็นท่านสุดท้าย และยังถือโอกาส ยกเลิก เลขาธิการใหญ่ ซึ่งมีความสำคัญ รองลงมา จาก ประธานพรรค และ คณะกรรมการกรมการเมือง ที่ตัวเองเคยรั้งตำแหน่ง และคงตำแหน่งของตัวเองไว้ที่ ประธานคณะกรรมาธิการการทหาร (นัยหนึ่งก็คือผู้นำสูงสุดของกองทัพปลดปล่อยประชาชนจีนที่มีกำลังพลมากที่สุดในโลกนั่นเอง) ในสมัยที่เติ้ง เป็นใหญ่ที่สุดในประเทศ ประธานาธิบดี ยังคงเป็นประมุขไม่มีอำนาจในการปกครอง มีท่าน หยางซ่างคุน ท่าน ว่านหลี่ ท่าน หลี่เซียนเนี่ยน ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่น และอ่อนอาวุโสกว่าเติ้ง ผลัดเปลี่ยนกันเป็นประธานาธิบดี ซึ่งทุกท่านที่เอ่ยมา ล้วนได้มาเป็นพระราชอาคันตุกะส่วนพระองค์ฯ มาเยือนไทยกันทุกท่าน

                  ดังนั้น เติ้งเสี่ยวผิง มีตำแหน่งทางพรรค สูงสุดคือ เลขาธิการใหญ่ แห่ง จงกว๋อก้งฉานต่าง ในสมัยสงครามกลางเมือง เติ้ง มีตำแหน่ง "เสนาธิการ" ของกองพล ที่ 9 อันมี จอมพลตาเดียว "หลิวป๋อเฉิง" เป็นแม่ทัพ (หลิวป๋อเฉิงแก่กว่าเติ้ง 12 ปี แต่เป็นเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันมากและเป็นชาวซื่อชวน-เสฉวนด้วยกันต่างกันที่จอมพลหลิวไม่ใช่ฮากกา หลิวป๋อเฉิง เป็น 1 ใน 10 จอมพล ของซินจงกว๋อ) ตำแหน่งทางการเมือง สูงสุด คือ รองนายกรัฐมนตรี หาใช่ประธานาธิบดี หรือ ประธานพรรค ตามที่บางประเทศเข้าใจไม่ เติ้งเสี่ยวผิง ได้รับการยกย่องจากประชาชนจีนทุกคนว่า "วิศวกรผู้พัฒนาประเทศจีนใหม่ให้เจริญรุ่งเรืองและทันสมัย" ตามนโยบาย 4 ทันสมัย ที่คิดกันกับ ท่านโจวจ๋งหลี่ และ ท่าน หลิวส้าวฉี ที่ไหงว่าไปแล้วนั่นเอง อันที่จริง ฉายา วิศวกรเติ้ง นี้ มีคำศัพท์เรียกเฉพาะนะ อาฮยุ๋งโก ผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาช่วยหาให้ไหงและไท้ก๋าหยิ่นหน่อยสิครับ

                  อ้าว?  เขียนถึง คุณหลู่กิ๋มฉ่อย หรือ คุณ ทองมี ผ่ามาเป็นเรื่องของท่านเติ้งเสี่ยวผิงไปได้ตั้งนาน นี่แหละครับ เขาเรียกว่า อารมย์มันพาไป ให้ลุ่มหลง จึงคงให้ ไท้ก๋าหยิ่น ได้อ่านเรื่องราวที่ไหงจดจำมา ตามสำนวนของไหง่ ผิดพลาดอย่างไร ขอประทานอภัยด้วยเน้อ?

                 สิ่งที่อาโกทำนั้น เป็นการถูกต้องอย่างยิ่งครับ ตอนนี้ เราเริ่มต้นด้วยความภาคภูมิใจกันก่อน แล้วเราก็เริ่มศึกษาเรียนรู้ ถึงรากเหง้า เหล่ากอของเรา แล้วเราก็จะเกิดความปีติยินดี ภาคภูมิใจ ประทับใจ และดีใจ ที่เรา ได้เกิดมาเป็นเผ่าพันธุ์ของเรา "ชาวฮากกา" ซึ่งพวกเราเป็นกลุ่มฮั่น ที่มีความองอาจ หยิ่งทรนง ยึดมั่นในศักดิ์ศรี ความถูกต้อง มั่นคงในหลักการณ์ รักการเรียนรู้ ชอบการพัฒนา ขณะเดียวกัน ก็รักสงบ มีความเสมอภาคและเป็นประชาธิปไตย เช่นแม้แต่ในครอบครัวซึ่งเป็นสังคมขนาดเล็กสุด ชาวฮากกาก็ไม่ให้สุภาพสตรีของตนเอง รัดเท้าให้เล็กกุด เหมือนสุภาพสตรีฮั่น กลุ่มอื่น ๆ ทั้งนี้ เนื่องจาก ไม่ต้องการให้ สุภาพสตรีของฮากกา ต้องอยู่แต่ในบ้าน เพื่อทำหน้าที่ปรนนิบัติพัดวีลูกผัว และ พ่อแม่สามี แต่สตรีฮากกามีเท้าที่ปกติดั่งเช่นสตรีทั่วโลก และ ยังทำหน้าที่ในการประกอบอาชีพ พร้อมกันกับสุภาพบุรุษ คือ ลงนา ปลูกข้าว หว่านไถ ทำไร่ แม้กระทั่งการศึกษา

                อย่างที่กล่าวมาข้างต้น ในประวัติศาสตร์ชาติจีน ที่ผ่านมา เอาเฉพาะยุคใกล้ ก็แล้วกัน มหาบุรุษของจีนเรา มีชาวฮากกา ในประวัติศาสตร์ ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญ ที่ทำให้ประวัติศาสตร์ชาติจีน เปลี่ยนแปลง ได้แก่ ฮ่องเต้หงซิ่วฉวน ผู้นำการปฏิวัติ-กบฏชาวนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์จีน 5000 ปี (ในปลายยุคราชวงศ์ชิง-ราชวงศ์สุดท้ายของจีน) ท่านด๊อกเตอร์ซุนจงซาน บิดาแห่งประเทศจีน ท่านจอมพลจูเต๋อ ผู้บัญชาการกองทัพปลดปล่อยประชาชนจีน ท่าน นายพลเย่ถิ่ง นายพลแห่งกองทัพซึ่งแปรภักดิ์มาจากฝ่ายกว๋อหมินตั่ง มาเข้ากับ ก้งฉานตั่งและได้สละชีพไปในการสู้รบเปลี่ยนประเทศ ก่อนการสำเร็จ ท่านจอมพลยับเกี้ยนยิง หนึ่งในสิบจอมพลของประเทศจีนใหม่ ท่านเติ้งเสี่ยวผิง ผู้ออกแบบและสร้างความเจริญทันสมัยกลายมาเป็นประเทศจีนที่ยิ่งใหญ่ในปัจจุบัน ท่านมาดามซ่งชิ่งหลิง ภริยาท่านซุนจงซาน อดีตประธานประเทศจีนใหม่(กิตติมศักดิ์) ท่านกว๋อโม่โย่ นักคิดนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ ของจีนใหม่

               ชาวฮากกาโพ้นทะเลที่ไปเป็นใหญ่ในประเทศที่ตนเองเกิด เช่น ท่านหลี่กวงโย่วหรือลีกวนยู ผู้ก่อตั้งประเทศสิงคโปร์และสร้างสิงคโปร์ให้เจริญ  ท่านอดีตนายกรัฐมนตรีประเทศกาน่า (ขออภัยจำชื่อไม่ได้) ท่านอดีตประธานาธิบดี คอราซอนอาคีโน (ท่านเซี้ยงคิว) ท่านอดีตประธานาธิบดีหลี่เติงฮุย และ เฉินสุยเปี่ยน แห่งไต้หวัน

               รวมทั้งนายกรัฐมนตรีของไทย ท่านปัจจุบัน อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ที่ต้นตระกูลของท่านมาจากเหมยเสี้ยน(หมอยเย้น) ชาวเหมยเสี้ยน รู้จักบ้านเดิมของต้นตระกูลท่านดี (ได้รับการยืนยันจากหลานสาวของไหง่ที่หมอยเย้น)

               การเรียนรู้ ความรู้ต่าง ๆ รอบตัวเรา หรือ เรียน ทุกสิ่งทุกอย่าง สามารถเรียนได้ตลอดชีวิตครับ  อาโกกิ๋มหมิ่น ยังสามารถเรียนรู้ได้อย่าง สบาย ๆ เหมือนไหงที่ทุกวันนี้ ยังต้องเรียน อยู่ตลอดเวลา และทุกวัน ทั้งด้าน อาชีพการงานที่ตัวเองทำอยู่ ทั้งด้านความรู้ทั่วไปที่ต้องเติมเข้าสู่สมองเพื่อให้ทันเหตุการณ์ ทั้งด้านคำสอนของหลักศาสนาที่เรานับถือ รวมถึงเรื่องราวของรัฐบุรุษ มหาบุรษ ของโลก ที่สำคัญ เรื่องราวของจีน และของฮากกาเรา ไหงก็ต้องเรียนอยู่ตลอดเวลาเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะด้านภาษาจีนกลาง และ ฮากกา ตอนนี้ ไหงก็ได้ "เริ่มเรียน" ด้วยตัวเอง พร้อมกันไปกับลูกสาวคนเล็ก ที่กำลังอยู่ชั้น ป.1 โรงเรียนจีน โดยจะเรียนไปกับเธอทั้ง 6-9 หรือ 12 ปี ตามที่เธอจะเรียนถึง ขอยกตัวอย่างบุคคลอีกท่านหนึ่ง ที่ท่านได้เรียนภาษาจีนกลาง อย่างจริงจัง เอาเมื่ออายุ ได้สี่สิบกว่า ๆ แล้วตอนนี้ ท่านก็สามารถพูดอ่านเขียน ภาษาจีนกลาง ได้อย่างคล่องแคล่ว ท่านผู้นี้ คือ คุณ ไช้วี่ฟัด ของพวกเรายังไงละครับ

                  จึงขอเป็นกำลังใจให้ อาโก กิ๋มหมิ่น ได้เรียนรู้ และ ศึกษา สิ่งที่อาโก อยากรู้อยากเรียน และที่สำคัญ คนเรานี้ ไม่มีใครเก่งกว่าใครเลยครับ แต่ละคน ล้วนมีสิ่งดี ๆ อยู่ในตัวของตัวเอง แต่ละท่าน ไม่เหมือนกัน ดังนั้น สิ่งใดที่ กิ๋มหมิ่นโก มีดี ก็สามารถถ่ายทอดออกมาตามที่อาโก รู้ เป็นการแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์กัน ยังไงล่ะครับ

                  เว็ปไซด์วิทยุออนไลน์ ที่กิ๋มหมิ่นโกแนะนำมานั้น เป็นเว็ปที่ยอดเยี่ยมมากครับ ไหงเปิดดูแล้ว ปรากฏว่า มีวิทยุทั่วโลก ให้ เสริช เข้าไปเลือกฟังได้อย่างจุใจ มีการบอกประเภทของรายการของแต่ละสถานีแต่ละประเทศ โดยเฉพาะประเทศไทย มีมากจริง ๆ ทั่วไทยเลยทีเดียว แต่สำหรับประเทศจีน ยังมีไม่มาก อาจจะเป็นเพราะว่า จีน นั้นใหญ่โตกว้างขวางเกินไป เขาเลยยังเก็บข้อมูลสถานีได้ไม่หมด สำหรับ สองเมือง สี่คลื่น ของไต้หวัน ที่อาโกแนะนำมานั้น รายการเขาก็ดี ครับ เพลงไพเราะ เพลงส่วนใหญ่ เป็นเพลงจีนสากล เพลงภาษาหมิ่นหนานบ้าง แต่ไหงชอบเพลงพื้นบ้านและเพลงลูกทุ่งจีนมากกว่า(เพลงหมินเกอ) เพลงป๊อบแบบวัยรุ่นไหงไม่ค่อยชอบฟังเท่าไหร่ ก็อาศัยเปิดมันทั้งวัน เพื่อรอดูว่า มีช่วงเวลาไหนบ้าง ที่มีรายการเพลงที่ตรงกับตัวไหง

                   ไหงขอแนะนำเพิ่มเติมจากกิ๋มหมิ่นโก นะครับ ในเว็ปไซด์เดียวกันนี่แหละ ถ้าเสริชไปที่คำว่า hakka radio มันจะพาเราไปที่ วิทยุปักกิ่ง ภาคภาษาฮากกา ครับ พบว่า มีเพียงคลื่นเดียวในประเทศจีนใหญ่ วิทยุปักกิ่ง ภาคภาษาฮากกานี้ จะใช้สำเนียงกลางฮากกา คือหมอยเย้นของไหง ทำให้ไหงฟังได้อย่างสนุก  ท่านใดที่อยากได้ยินสำเนียง ฉิ่ม ลองเสิรชเข้าไปฟังนะครับ แต่ที่ ไต้หวัน สถานี ไถจง กับ ไถเป่ย เป็นสำเนียงฮากกาแบบ ผสมกับภาษาหมิ่นหนานหรือฮกเกี้ยนใต้ และ ออกมาแนว สำเนียงฮงสุนบ้าง ก็แปลกหูดี และไพเราะเช่นกัน

                  พูดถึงวิทยาการสมัยนี้ ที่สามารถสื่อถึงกันได้ทั่วทุกมุมโลก ทำให้ไหงนึกย้อนไปเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน ทุกท่านคงเห็นภาพเช่นเดียวกัน ว่า เวลาอยากฟังวิทยุจีน ต้องใช้วิทยุทรานซิสเตอร์ ที่ใส่ถ่านก้อนใหญ่ ๆ ต้องเลื่อนปุ่มไปที่ sw (นอกจาก fm-am) ซึ่งเป็นคลื่นสั้น สามารถรับสถานีใกล ๆ ไปเป็นพัน ๆ กิโลเมตร และต้องในเวลาค่ำคืนขึ้นไปด้วยนะ ถึงจะรับคลื่นสั้นนี้ได้ชัด แถมยังต้องค่อย ๆ หมุน เพื่อหาจุดที่เราต้องการ เช่นไหงหมุนหาวิทยุปักกิ่งภาคภาษาไทย ต้องรู้เวลาออกอากาศ และจุดบนหน้าปัดของเครื่องวิทยุ เจอภาษาต่าง ๆ ในเอเชียเป็นร้อย ๆ ภาษา ภาษาชาวเขาต่าง ๆ ในจีนอีกหลายสิบภาษา ภาษาไทยกลุ่มต่าง ๆ และภาษาจีน สำเนียงต่าง ๆ กว่าจะเจอจุดที่เราต้องการฟัง ต้องค่อย ๆ หมุน ค่อย ๆ หมุน นึกไม่ออกเลยว่า ล่วงมาอีกยี่สิบกว่าปี อย่างเช่นปัจจุบันนี้ วิทยาการด้านการสื่อสาร และคอมพิวเตอร์จะสามารถย่อโลกทั้งใบ ให้เหลือแค่หน้าจอเดียว จริง ๆ แถมละเอียดคมชัดเหมือนกล้องทีวีหรือเครื่องส่งวิทยุอยู่ตรงหน้าเรานี่เอง???

                 ขอขอบพระคุณ กิ๋มหมิ่น โก อีกครั้งเป็นอย่างยิ่งครับ และขอเป็นกำลังใจในการเขียนเรื่องราวดี ๆ ให้พวกเราด้วยกัน ได้อ่าน ขอต้อนรับในชุมชนอัน "อบอุ่น" ของพวกเราครับ ถ้าไหง ไลท์แผ่นวีซีดี เสร็จ จะส่งให้กิ๋มหมิ่นโก ด้วยนะครับ

                        ขอยินดี และขอบพระคุณ กิ๋มหมิ่นโก แทนไท้ก๋าหยิ่น ในความคิดและความหวังดี และน้ำใจไมตรี ของกิ๋มหมิ่นโก ที่จะมีให้กับ ไท้ก๋าหยิ่น อยากขอให้ กิ๋มหมิ่น โก ค่อย ๆ ทำไปเรื่อย ๆ นะครับ ไม่อยากให้รีบร้อน เดี๋ยวจะเสียงานหลัก

                        ไหงว่า ที่กิ๋มหมิ่น โก คิดข้อความมานั้น ก็น่ารัก และ มีความหมายอยู่ในตัวดีนะครับ ซื่อ ๆ ตรง ๆ ดี ไหงชอบครับ การที่เราคิดเราทำ ในสิ่งที่อยู่นอกกรอบ แหวกแนว ไม่ซ้ำซากจำเจ อยากให้ไท้ก๋าหยิ่น ขอช่วยกัน ออกความคิด ด้วยนะครับ เผื่อว่า อาจจะมีใครคิดข้อความ ดี ดี ได้อีก แต่ไหง่ อยากเรียนว่า ขอใส่สัญญลักษณ์ ฮากกา (ฟุ่ก) ด้วยนะครับ สัญญลักษณ์ แห่งความภาคภูมิใจ ของชาวฮากกา ทั่วโลก

ยินดีครับ

มีอะไรที่ทางเว็บพอช่วยได้ ก็บอกได้นะครับ

บ้านเราไม่มีปัญหาเรื่องน้ำท่วม บริเวณที่น้ำท่วมอยู่ทางเจียงซูเจียงซี บ้านเราปลอดภัย  คำว่า   文   -   泰   -   国    ออกเสียง ในสำเนียง ฉิ่ม ฮากกา ดังนี้  (ตามลำดับ) คือ  ตัวแรก ออเสียงว่า "หวุ่น"   -   "ไท้"   -   "เกว่ด"   แถมให้อีก  หงีอาจจะเอ่ยถึงประเทศไทย ว่า "เสียมหลอ" ก็ได้ พี่น้องเราที่นั่น เขาก็ฟังเข้าใจ เสียมหลอ มาจากคำว่า "สยาม" นั่นเอง  หวุ่น ฮากกาหมอยเย้น กับ ฮงสุน น่าจะออกเสียงเหมือนกันนะ แต่ว่า หงีไปถึง หงีก็พูดผู่ทง ไม่ต้องเกร็ง และ กังวล รวมทั้ง หงี พูดฉิ่ม หรือ พูดป้าน ที่นั่น ทั้ง ฉิ่ม ทั้ง ป้าน เขาฟังเข้าใจกันหมด  ยกเว้นพวกแต้จิ๋ว ที่คนที่ไม่รู้ภาษาฮากกา

อาเป้ ไหงเพิ่งชื่นชมหงี ให้เพื่อนหงีคนหนึ่งในเว็บชุมชนเรานี้ เมื่อวานนี้เอง ให้หงี เสริช เข้าไปที่ คำว่า เรียนคุณ"ทองมี"ที่น่ารัก หรือ บล๊อกของเขา ที่ชื่อว่า "แบบเรียนภาษาจีน เมื่อ หลายสิบปีก่อน หวาเหวินเค่อเปิ่น" ไหงพูดถึงหงีในนั้น ขอให้เข้าไปอ่าน จะได้เป็นเพื่อนกัน แนะนำสิ่งดี ๆ ให้แก่กันและกัน ไม่รู้ใครเป็นพี่ใครเป็นน้อง ระหว่างหงี กับ คุณ หลัวจินไฉ เนี่ย ติดต่อกันเอาเองนะ

ขอให้หงีมีความสุข สนุกกับการเยี่ยมบ้าน เตรียมผ้าเช็ดน้ำตาไว้ตวยเน้อ?