เดินชมตลาด ทึงแค อ.ฮงสุน

คืนแรกนอนโรงแรมน้ำพุร้อน อาบน้ำพุร้อนสระกลางแจ้ง ก่อนตื่นเช้ามาถ่ายภาพจากห้องพักไปทางด้านหน้าโรงแรม เห็นทิวเขารายล้อมตัว อ.ฮงสุน 

คืนแรกก็ลอง บ่อน้ำพุร้อนกลางแจ้งของ รร.เลย ภาพไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

บรรยากาศ ตอนเช้าของบ่อน้ำร้อน (น่าจะเรียกสระน้ำแร่ กลางแจ้งมากกว่า) น่าจะรองรับคนได้หลายร้อยคนมีสไลด์เดอร์ด้วย 

หลังจากนั้น3-4วัน นอนที่บ้านพักหลานที่เป็นโรงงาน SME ผลิตเสื้อลำโพงส่งโรงงานทำลำโพงอีกทีนึง

เช้าๆพี่ชาย พาน้องสาวน้องชายจากเมืองไทยพาออกเดินชมตลาด ทึงแค อากาศเย็นๆประมาณ 10องศา 

ร้านรวงทั่วไปยังไม่เปิดกันเลย

เจอแล้วร้านแรก น่าจะร้านขายน้ำเต้าหู้ สังเกตุว่าประตู้ร้าน ยังเป็นแบบดั้งเดิมคือบานเฟี้ยม(บานพับต่อเนื่องหลายบาน)

เพียงแต่เปลี่ยนวัสดุมาเป็นเหล็กจำได้สมัยเด็ก บ้านเดิมที่ตลาดสตึกบานเฟี้ยมเป็น ไม้เนื้อแข็งทุกบาน เวลาโดนพี่ๆใช้ให้ปิดประตูร้านรู้สึกว่ามันงานโหดหินมาก สำหรับเด็ก ประถมต้น 55+

นี่อีกร้าน สังเกตุบ้างร้านก็เปลี่ยนไปใช้ประตูม้วนสมัยใหม่กันแล้ว

โชห่วย ขนานแท้และดั้งเดิม

เขียงหมู delivery ช่วงเดินตลาดเห็นมีอยู่เป็นระยะ ไม่ขาดสาย

ล่ามมาแล้วพาเดินลัดเลาะผ่าน โรงอานน้ำพุร้อนสาธารณะ น่าจะของรัฐบาลท้องถิ่น แยกส่วนของสตรี บุรุษ แยกกันเด็ดขาด

วันนั้นฝัาสตรีไม่มีใครใช้บริการ พี่สาวเลยไม่ได้เห็น มีผมคนเดียวได้เข้าไปดูภายในฝั่งชาย แต่ห้ามถ่ายรูป

ประตูฝั่งชาย ภายในเป็นโถงกว้างๆไร้เสา น่าจะไม่ต่ำกว่า20*20ม. มีบ่อน้ำร้อนขนาด2.00*3.00 เป็นหลุมต่ำกว่าพื้น น่าจะ

8-10หลุม มีคนใช้บริการอยู่ก็คล้าย ออนเซ็นรวมของญี่ปุ่น ที่ทุกคนต้องเปลือยกายอาบน้ำกัน มีคนอยู่ราว10-20คน ในเช้านั้น

ป้ายจารึกหน้าโรงอาบน้ำร้อน ช่วงอยู่ที่นั่น3-4วัน หลานๆรู้ว่าชอบอาบน้ำพุร้อนตกเย็นก็พาไปอาบทุกวันแต่

เป็นอีกทีนึง ต้องเสียเงินเป็นห้องส่วนตัวและเขาบริการทำความสะอาด ไม่เหมือนที่นี่ ที่เป็นสาธารณะสภาพก็แย่หน่อย บางบ่อก็มีก้น บุหรี่ แสดงว่าคุณภาพคนในการใช้สาธารณะสมบัติ คงพอๆกับบ้านเราในเรื่องความรับผิดชอบ หลานถึงพาไปใช้บริการที่เสียเงิน 55+

เริ่มเดินเข้า พื้นที่ตลาดเช้าจริงๆแล้ว เจอร้านอาหารตามสั่งร้านนี้ร้านแรกเลย

ตู้ขายเป็ดอบ ดูคล้าย เป็ดอบชานอ้อย ของแต้จิ๋ว มีเห็นทั่วไป แต่คงมีกรรมวิธีไม่เหมือนกัน เพราะไม่ได้แผ่ออกและไม่แห้งกรอบเหมือนของแต้จิ๋ว

ถัดมาเป็นตลาดสดแล้ว เจอตลาดปลาก่อนเลย 

ตะพาบ นี่เมนูยอดฮิตเลย ทานวันแรกๆนี่ยังรู้สึกแปร่งๆอยู่ เพราะไม่เคย แต่ก็รสชาดดี เขาว่าบำรุง ก็น่าจะจริงเพราะกระดูกอ่อนเยอะ แถมน่าจะอุดมด้วยคอนลาเจน ที่่นั่นคนเฒ่าคนแก่ชอบๆ

ปลาที่เห็นล่ามบอกเรียกปลาผึ้ง(แปลเป็นไทย) บอกเพราะรสชาดหวานเป็นที่นิยม มื้อหลังๆก็ได้ชิม ลักษณะเป็นสายพันธุ์cat fish พวกปลากด ขะแยง ปลาคัง ที่มีหนวด รสชาดคล้ายปลากดบ้านเรา แต่การต้มเขาใส่สมุนไพรกลิ่นแรงน่าจะเพื่อกลบกลิ่นคาว คิดถึงต้มยำบ้านเราเลย

สรุปว่า วัฒนธรรมการกินของสดๆ นี่จีนยังยึดถือเป็นเรื่องใหญ่อยู่ ด้วยว่ารสชาดความสดเป็นเรื่องสำคัญ

แม่ค้าปลา รายย่อยลงมา

นี่ยึดกลางแยกเป็นที่ขายของเลย กลายเป็นวงเวียนไปโดยปริยาย

ตีนไก่ทอด

เจ้านี้ ขายเต้าหู้

อาหารตากแห้งจากทะเล จากที่นีไปซัวเถา ก็น่าจะ 100กม.นิดๆ

ร้านนี้มีเส้น ขายเส้นจากแป้งแทบทุกชนิด

สมุนไพร แบกกะดินจากชาวบ้านจริงๆ ไม่ใช่จากเกษตรอุตสาหกรรม 

ขนมนี้ดูคล้าย ขนมดังเมือง ไท้ปู เคยดูในสารคดีเกี่ยวกับอาหารจีน ที่ฮงสุนก็มี

ย่านพานิช ดั้งเดิมของตลาดทึงแค เพราะพี่ชายเล่าว่า เตี่ยก็เคยเป็นลูกจ้างค้าขายอยู่แถวนี้ก่อนมาเมืองไทย อย่างน้อยๆก็80-90ปีผ่านมาแล้ว ดูเสา อลังด้วยเสาโรมัน น่าจะหรูสุดแล้วสมัยนั้น

ผักสดๆ

ผักดอง

ของแห้ง ธัญญพืช กระทั่งหัวโสมก็มี ทั่วไป

บริเวณนี้เริ่มคึกคัก ผู้คนพลุกพล่านเป็นบริเวณใจกลางตลาดสดแล้ว มีอาคารตลาดแบ่งแผงขาย หลังคาสูง คล้ายตลาดเทศบาลบ้านเรา

เข้ามาในอาคารตลาดแล้ว

เต้าหู้ยัดไส้ทำกันสดๆ ไม่ต้องทำให้เหนื่อยที่บ้าน

เขียง มตฐ.ในตลาด กับรถเข็นข้างนอกที่สะดวกกว่า แต่ก็เห็นพี่ชายซื้อในตลาด ความเชื่อถือและสุขอนามัย น่าจะมีส่วนในการเลือกซื้อ

ขนม อะไร..ไม่รู้

จบที่ร้านขาย ภาชนะกระเบื้อง

-->