ชาวยุทธ 2 สนามยุทธจักร

             วันวาน คือ 19 มิ.ย.57(14) ไหง่ได้เห็นพัฒนาการของกระบี่มือหนึ่ง ใน 2 สนามยุทธจักร หรือ 3 สนามก็ว่าได้เช่นกัน

             สิ่งที่เรียกว่าสนามยุทธ 1.ฮากกา P. 2.เฟชบุ๊ค 3.ไลท์

             ในส่วนของไหง่คงเล่นอยู่สนามเดียว คื อ ฮากกาP. แห่งเดียวเท่านั้น ส่วนกระบี่มือหนึ่งท่านอื่นๆ เชี่ยวชาญเทคโนโลยี่ลํ้าหน้าไหง่ไปแล้วเป็นส่วนมาก ซึ่งก็ไม่น่าอิจฉาอะไร เพราะท่านต้องมีเงิน มีเวลา และมีความรู้เกี่ยวกับเทคโนโลยี่เหล่านั้น มิใช่ของที่ใครๆก็เข้าถึงเล่นได้ง่ายๆ ต้องมีคุณสมบัติดังที่กล่าวมาแล้ว ส่วนไหง่เป็นลองมีแค่หนึ่งเท่านั้น แต่ก็คิดว่าเพียงพอ เพราะความสามารถเรามีจํากัดกว่าเขา!

           และเมื่อวาน ชาวกระบี่มือหนึ่งมีนัดชุมนุมกินอาหารเสวนายุทธกัน ที่ร้านทรงวุฒิ ซึ่งร้านอาหารของฮากกา ซึ่งอยู่ที่ลําลูกกา คลอง 7 ปทุมธานี ตอน 5 โมงเย็น ซึ่งหัวเรือใหญ่งานนี้ก็ " วี่ฟัดโก " คนขยันแห่งปากท่อ ราชบุรี แต่มีอีกท่านใจสู้ไม่แพ้กัน คือ...

          โกสิทธิพร ดี.เจ.ประจําฮากกา P.แห่งนี้ ท่านได้รับนัดหมายและเดินทางจากนครสวรรค์ลงมาตั้งแต่วันที่ 18 มิย.ค้างที่บ้านนวลจันทร์ 1 คืน....

          เช้าวันที่ 19 ก็ขึ้นรถไฟฟ้ามาหาไหง่ที่ตลาดพลู เราพากันไปหาแจวชิ้นสุ้ยโกกระบี่มือหนึ่งแห่งสวนผัก ตอนเราไปถึงกี่กําลังง่วนอยู่กับการจัดแต่งบ้าน ซึ่งกี่ได้ทําการยกพื้นสูง และทําเป็นห้องกระจกที่ทันสมัย ไหง่ดูกี่ตอนนี้แข็งแรงสดใสเมื่อเห็นเรา 2 คนแล้วออกมาตอนรับอย่างดี หลังพูดคุยโอภาปรัยกันแล้ว กี่พาเราไปกินอาหารที่ห้องอาหารชั้นดีย่านสวนผัก ชื่อร้านลําพูน บรรยากาศการตกแต่งเป็นแบบล้านนา ครับ อาหารรสดี ราคาไม่่แพง แม้เรา2คนขอเป็นเจ้ามือ แต่ชิ้นสุ้ยโกเจ้าถิ่นไม่ยินยอม เราก็ขอขอบคุณในนํ้าใจ อ้อ ตอนนี้ชิ้นสุ้นโกแกมีรถเบนซ์อยากขายอยู่คัน 1 ราคาแสนต้น สภาพดี ถ้าใครสนใจติดต่อกับโกเค้าได้ ซึ่งโกสิทธิพรก็สนใจอยู่เหมือนกัน แต่เขารอปรึกษาลูกชายก่อน แต่ของอย่างนี้ใครเร็วก็ได้

        จากนั้นไหง่กับโกสิทธิพรวิ่งรถมาที่รัชโยธิน ซอยนวลจันทร์แถวบ้านกี่ เป็นเวลาบ่าย 2 มาที่ร้านอาหารเบตงคนฮากกา โกสิทธิพรสั่งอาหารที่เรียกว่าสุ้ยโช้ย ซึ่งเป็นผักที่ขึ้นตามไหล่เขาที่มีนํ้าไหลผ่านเท่านั้น และปลากระพงผัดแบบฮากกา ที่เราสั่งอาหารไม่มาก เพราะเด๋ว 5 โมงเย็นก็มากินตามนัดอีก ซึ่งไหง่ยอมรับว่าอาหารทั้ง 2 มื้ออร่อยจริงๆ ที่สําคัญโกเค้าเป็นเจ้ามือ ก็ขอให้รวยๆๆๆ อย่าเฉียดแบบงวดที่ผ่านมา ไม่งั้นได้ 200,000 เหนาะๆ

       หลังอิ่มอร่อยแล้ว โกชี้ทางขับมาที่บ้านกี่่ซึ่งเป็นทาวเฮาส์ชั้นดี 4 ชั้น มีลูกสาวที่กําลังเป็นว่าด๊อกเตอร์และลูกชายเพิ่งจบตรีหมาดๆ แต่ก็ได้ทํางานแล้ว ถือได้ว่าเป็นอภิชาติบุตรที่ไหง่แอบอิจฉานิดๆ แหม..ก็พ่อ ป.4 มีลูกเป็นด๊อกเตอร์ มีใครกี่คนทําได้ฮะ!

       เราออกจากบ้านประมาณ 3 โมงครึ่ง วิ่งรถถามหาร้านอาหารทรงวุฒิหลายแห่งเหมือนกัน เพราะเราหลงไปที่คลอง 7 เป็นเป็นธัญญบุรี มิใช่ลําลูกกา แต่เราก็มาถึงร้านตอน 4 โมงครึ่ง ยังไม่มีใครมา โกสิทธิพรเลยคุยกับเจ้าของร้านผมขาว อายุ 84 เป็นหม่อยแย้นฮาก อาชีพเดิมเย็บผ้า ไม่รุ่งเลยเปลี่ยนมาเปิดร้านอาหาร ซึ่งมีบรรยากาศแบบเดิมๆ ไม่หวือหวาแต่หนักแน่น คือ มีประกาศนีบัตรพระเครื่องติดประดับฝาให้ได้ดู

       งานนี้วี่ฟัดโกคุยอย่างเคยว่า ไปหม่อยแย้นมาแล้ว 6 ครั้ง อาหลี่ติงหยู่นปักเจ้าของร้านว่ากี่ไปมาแล้วไม่น้อยกว่า 50-60 ครั้ง เล่นเอาพวกเราอึ้งไปเหมือนกัน ต่อให้โกอาคมก็เถอะ เพราะตลอด 20-30 ปีที่ผ่านมา แกต้องบินไปหม่อยแย้นปีละ 2 ครั้ง ซึ่งความจริงก็ไม่น่าแปลก เพราะเถ่วกาแกพูดฮากฟ้าได้อยู่คนเดียว ลูกๆ5-6 คนพูดไม่ได้ แล้วจะไปซื้อวัตถุดิบมาทําอาหารฮากกาได้ไง? ต้องเป็นแกเท่านั้น!

     งานนี้มีกระบี่มือหนึ่งไปหลายคนเหมือนกัน นับรวมได้ 9 คน ส่วนผู้หญิงกับเด็ก 2 คน ก็มาร่วมโต๊ะด้วย สภาพแบบนี้แหละ เป็นสังคมฮากกาอย่างที่โกแกว้นเรียกว่า " ต้าเต้วชี้ " คือร่วมกินร่วมสันทนาการ และร่วมกันถ่ายรูปกับเจ้าของร้าน และงานนี้ถือว่า " วี่ฟัดโก " ช่างเลือกเฟ้นหาร้านอาหารฮากกาได้เก่งจริงๆ เพราะเถ่วกาเจ้าของร้านมีเกรดระดับได้เข้าเฝ้าพระเทพฯทีเดียว ไม่ธรรมดาจริงๆ...

     งานนี้คล้ายหลายงานที่ไหง่เห็น คือมีการถ่ายรูป แต่รูปเหล่านั้นกลับไม่ปรากฏในเวปฮากกาP. ยังไงก็อย่าเห็นเป็นลูกเมียน้อย อย่าได้หน้าแล้วลืมหลัง ช่วยลงรูปมาสร้างสีสรรให้ฮากกาPหน่อย ไท้กาจะได้เห็น เพราะไหง่ยังลงรูปไม่เป็น ไม่งั้นไม่โวยหรอก ทําได้ทําเองเลย อิ..อิ..งานเลี้ยงเลิกลาตอนทุ่มเศษ.