阿爸的教导 คำสอนของอาปา

พอเห็นห่ำช้อยโกเขียนถึงเรื่องครอบครัวแล้วเข้าใจทันทีว่าทำไมอาโกถึงไม่เคยฮี้ถ่องซันหม่อยแย้น ก็อาโกปาเข้าไปเป็นรุ่นที่สามแล้วที่เข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภารของกษัตริย์ไทยครอบครัวอาโกอากุงอาผ่อเข้ามาเมืองไทยเป็นรุ่นแรก อาปาคงจะเสี่ยมล้อฉุดเซ้ เป็นรุ่นที่สองส่วนอาโกเสี่ยมล้อฉุดเซ้เหมือนกันเป็นรุ่นที่สาม ดังนั้นจึงไปต่อจิ๊กซอกับทางถ่องซันแทบต่อไม่ติดแล้ว ถ้าห่ำช้อยโกฮี้ถ่องซันคงแค่ไปเที่ยวเท่านั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องฮี้ถ่องซันทำไมและเพื่ออะไร

ส่วนไหง่งาปาเข้ามาเมืองไทยตอนอายุ 13 งาปาไหง่เป็นรุ่นแรก ส่วนไหง่เสี่ยมล้อฉุดเซ้เป็นแค่รุ่นที่สอง อากุงอาผ่อไม่เคยมาเมืองไทย ไหง่จึงมีลักษณะที่ยังมีคอนเน็คชั่นกับทางถ่องซันอยู่ ยังมีศุขปักจุงที๊อยู่ ยังต้องกลับไปไป้อากุงอาผ่ออยู่ ไหง่จึงได้ฮี้ถ่องซันมาแล้วถึงหกครั้งแล้ว แม้ว่าภาษาจีนของอาโกจะดีกว่าไหง่ราวกับฟ้ากับเหวก็ตาม แต่อย่างว่าแหละฮากกาซานปาหงิ่นแบบไหง่จะมีภาษาจีนที่ดีแบบอาโกได้อย่างไรกัน

                     แต่อาโกลองไปเที่ยวไปดูก็ได้นิว่าเมืองบรรพชนคนฮากกาของมวลมหาประชาฮากกาที่ถ่องซันจะเป็นแบบใหน มีต้นมะม่วงที่ลูกกำลังจะหล่นอยู่หรือไม่ แต่เท่าที่สดับตรับฟังมาถ้าขี้โกงที่นั่นเขาไม่รอให้มะม่วงหล่นเองหรอก เขาเอามีดฟันขั้วฉับเดียวลูกมะม่วงหล่นกระทบพื้นเละเป็นโจ๊กทันทีเลยโกที่นั่นเขาเอาจริงนะโก

เรื่องมันอย่างงี้ครับอาวี่ฟัดโก ตระกูลไหง่ แซ่เดียวกับ หยุ่งเต็ดหลุ่ง ชาวจีนอินโด หัวใจฮากกา และก็แซ่เดียวกับ หยุ่งกิ๊นหลิ่น และหยุ่งเต็ดหลิ่น สองคนหลังนี่เป็นเจ้าของธุรกิจห้างใต้ฟ้า เยาวราช เมื่อสมัย ห้าสิบกว่าปีก่อนหรือหกสิบปีก่อนไม่แน่ใจ อากุงกับอาโผ่ อพยพมาเมืองไทยปลายรัชกาลที่ 5 ต่อมาจึงกลับไปรับลูกชายลูกโทน จากถ่องซาน ก็คือ My dad 我的爸爸 ซึ่งตอนนั้นอาปาอายุประมาณ 10 หรือ 11 ขวบ เพราะเห็นรูปถ่ายในใบต่างด้าว เป็นรูปถ่ายยังเด็กอยู่เลย ดังนั้น อาวี่ฟัดโก จึงเดาผิดว่างาปาเสี่ยมโหล่ ชุ้ดเซ้ 暹罗出生 เพราะมาตุภูมิของอาปาก็คือถ่องซานแน่นอน เพราะว่าวันนี้ไปอ่านที่ป้ายหน้าหลุมของอากุง อาโผ่ เขียนว่า梅县东廂堡 三坑乡 อาปามีใบต่างด้าวตั้งแต่ อายุ 10 ถึง 11 ปี และก็ใช้ใบต่างด้าวอยู่ในเมืองไทย จนถึงวาระสุดท้าย แต่ด้วยเหตุที่ลูกหลานตระกูลหยุ่งบ้านนี้ ไม่ได้กลับไปเยี่ยมเยือนปิตุภูมิ เพราะว่าเสด็จพ่อท่านเป็นลูกโทน และบรรดาญาติพี่น้องของอาปาก็อพยพมาอยู่เมืองไทย และสอบถามอาปาแล้ว ก็ได้ความว่าไม่มีญาติอยู่หม่อยแย้นเลย แต่อาปาเขาเคยปรารภว่าอยากจะกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดสักครั้ง แต่ตอนนั้นลูก ๆ ยังเล็ก และลูกเยอะหลายๆ คนก็ยังเป็นนักเรียน พอพวกเราโต ๆ กัน เริ่มทำงานกันได้ระยะหนึ่งก็เคยคุยกันในกลุ่มพี่น้องว่าจะพาอาปากลับไปเยี่ยมแผ่นดินถิ่นเกิด เพราะว่าญาติอาปาคนแซ่เดียวกันเขาก็กลับไปมาแล้วรอบหนึ่ง แต่โครงการที่จะพาพอกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดก็ต้องล้มเลิกไป เพราะอาปาป่วยหนัก เข้าโรงพยาบาลอยู่ระยะหนึ่ง แล้วท่านก็จากพวกเราไป ในวันที่ 13 มีนาคม 2536 เวลาก็ผ่านมาเข้าสู่ปีที่ 21 ในปีนี้ ถ่องซานไหง่ไปตะลอนมาตั้งแต่ปี 2542 ในช่วงวิกฤตทางเศรษฐกิจต้มยำกุ้ง ก็โฉบไปอยู่หลายมณฑล ไมว่า มณฑลยูนนาน มณฑลเสฉวน มณฑลซานตุง มณฑลเจ้อเจียง มณฑลเจียงซูและก็มณฑลกวางตุ้ง ได้แค่เฉียดหม่อยแย้น เพราะไปถึงแค่汕头 ถามโชเฟอร์รถทัวร์เขาบอกว่า อีกร้อยกว่ากิโลถึงจะเข้าสู่ หม่อยแย้น วันนี้ไปไหว้เช็งเม้งมาก็ได้พูดคุยกับอาจี้ และเล่าไท ว่าพวกเราน่าจะได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยือนแผ่นดินพ่อสักครั้ง โดยเอา วี่ฟัดโก เป็นreference ครับผม

อาห่ำช้อยโกก็แค่จ่อๆเมื่อไรจะลงมือเสียที ไปโลดไปปู้นเลยโก ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว
เชื่อมะว่ายุค พ.ศ.นี้ยังมีพวกอาเจ้อาเฮียคนแต้จิ๋วยังมีความเชื่อว่าหากไปเที่ยวไปเยีายมญาติบ้านอากงอาม่าแล้วจะต้องถูกรีดไถเหมือนม๊าต๊าเมืองไทย คือเมื่อวานนี้ไหง่ไปกินข้าวกลางวันร้านคนแต้จิ๋วคนคุ้นเคยกัน ไหง่ก็ไปเล่าให้ฟังว่าไหง่เพิ่งกลับมาจากเมืองจีนแล้วก็เลยถามว่าเอ๊ะบ้านเมืองจีนของอาเจ้อยู่ที่ใหนละเคยกลับไปหรือเปล่าหละ ปรากฏว่าอาเจ้บอกว่าไม่เคยไปเพราะกลัวญาติรีดไถเอาทรัพย์สินเงินทอง คิดดูซิว่ายุคนี้ พ.ศ.นี้ยังมีคนคิดแบบนี้ ไหง่เลยบอกเขาไปว่าโอ้ยตอนนี้ทางเมืองจีนมันรวยกว่าเราแล้วมันขับรถราคาแพงกว่าที่เราขับในเมืองไทยอีก
ไว้อีกวันสองวันไหง่จัรวบรวมภาพและเรื่องราวของการไปเยี่ยมญาติคนแต้จิ๋วที่เก็กไซซึ่งเป็นญาติแซ่ลิ้มของอนึ้ง ( พี่เขย ) ของไหง่ซึ่งเขาเลี้ยงต้อนรับเราอย่างดีไม่เห็นเขาจะมีพฤติกรรมแบบที่คนแต้จิ๋วสี่ยมล้อนั่งกลัวกันนักกลัวกันหนาเลย และมาดูว่าบ้านโบราณแบบคนแต้จิ๋วเขาอยู่กันอย่างไร รู้เราแล้วมารู้เขาบ้างนะไท้กา

ส่วนใหญ่เป็นพวกที่ไม่เคยไปเหยียบแผ่นดินจีน จำแต่ข้อมูลเก่า ๆ ว่าคนจีนคือไอ้พวกซินตึ๊ง เสื่อผืนหมอนใบ ก็ยังเมมโมรี่ข้อมูลเก่าๆ เมื่อสามสิบสี่สิบปีก่อน ไม่มีการupdate ข้อมูลใหม่ ๆ เข้าไป และก็มีส่วนหนึ่งที่มีทัศนคติที่ไม่ดีกับคนจีน ในเชิงว่าเป็นคนบ้านนอกคอกนา พวกกบนอกกะลาก็แบบนี้ละครับวี่ฟัดโก เขาไม่รู้หรอกว่าจีน พ.ศ. นี้ เป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจหมายเลข 1 แทนที่อเมริกา ไปแล้วนะจะบอกให้ เปิดหูเปิดตารับข้อมูลข่าวสารใหม่ ๆกันบ้าง จะได้ไม่ต้องปล่อยไก่ตัวเบ่อเริ่ม  (คนจีนเขา จี๊โจ่ย ๆ กว่า เสี่ยมหล่อนั้๊ง ม้ายเกียน่อ อาเฮีย อาแจ้) เออเกือบลืม ว่าแต่ ไปถ่องซานเที่ยวนี้ ต้องทำวีซ่าหรือเปล่าครับ วี่ฟัดโก รูปหล่อ

ยังต้องใช้วีซ่าอยู่ครับโกแต่เขาก็อรุ่มอร่วยเรื่องบัญชีเงินฝากไม่ต้องใช้แล้ว จึงใช้แค่
1 พาสปอร์ตมีระยะเวลาเหลืออย่างน้อยหกเดือน
2. ใบจองตั๋วเครื่องบิน
3 ใบจองโรงแรม
4 กรอกแบบฟอร์มของสถานทูต
5 เงิน 1,000 บาท

เรื่องพาสปอร์ต ตั๋วเครื่องบินนั้นเราน้องจองอยู่แล้ว ส่วนเรื่องจองโรงแรมบางทียังไม่แน่นอนหรือว่าจะไปนอนบ้านญาติเลยไม่รู้ว่าจะจองแบบใหนอย่างไร ให้ทำดังนี้ ( เป็นเทคนิคที่คนขอวีซ่ามืออาชีพเขาใช้กันอย่าเอะอะไปเดี๋ยวเขาหากินไม่ได้ ) ให้เข้าไปในเว๊ป บุ๊คกิ้ง. คอม เข้าไปจองโรงแรมเอาให้เนียนๆหน่อยไปเมืองใหนให้ไปจองในละแวกที่เราจะไปเช่นไปแถวกวางตุ้งก็ควสจองโรงแรมในกวางตุ้ง ( ไม่ใช่บอกว่าจะไปกวางตุ้งแต่ดันไปจองโรงแรมที่เฮยหลงเจียง) แล้วลงมือจองโรงแรมในเว๊ป ( บุคกิ่ง.คอมเขาเพียงถามเลขบัตรเครดิตว่าเรามีตัวตนจริงแต่เขายังไม่ตัดบัตร ) จะเอาโรงแรมแพงแค่ใหนก็ได้เลือกเอา ไปกี่วันควนจองให้ครบตามวัน เสร็จแล้วปริ้นใบจองโรงแรมออกมาแล้วนำไปประกอบการขอวีซ่า พอได้วีซ่าปั๊ป กลับมายกเลิกการจองที่เราจองโรงแรมในเว๊ปเสียเลย ( จองแค่หลอกๆ ) ขอให้เลือกเอาเว๊ปจองโรงแรมที่ไม่คิดค่าธรรมเนียมที่ยกเลิกการจอง บางเว๊ปเขาให้ยกเลิกได้ก่อนแค่วันเดียวเอง แค่นี้ก็สามารถไปขอวีซ่าเองได้แล้ว