นายหลิว หลิงเฉา วัย 38 ปี ชาวก่วงซี มีภูมิลำเนาเดิมอยู่ที่หมู่บ้านถันโถว หรงอัน เมืองหลงเฉิง เดินเท้าออกจากเมืองใหญ่กวางตุ้ง กลับบ้านเกิดที่ก่วงซี ตั้งแต่ 5 ปีก่อน ล่าสุดเหลือระยะทางเพียง 20 กิโลเมตร ก็จะถึงบ้านของเขาแล้ว (ภาพซินหวา)
สื่อออนไลน์จีน รายงาน (27 พ.ค.) ว่า พบชายหนุ่มจีนคนหนึ่ง ชื่อว่า หลิว หลิงเฉา ชาวก่วงซี ซึ่งใช้เวลาเดินเท้านานเกือบ 5 ปีแล้ว เพื่อข้ามมณฑลกลับบ้าน โดยแบก "บ้านเล็ก" ไว้บนบ่า ไม่แบมือขอใครกิน ประทังชีวิตด้วยการเก็บเศษอาหารตามถังขยะ
รายงานข่าวกล่าวว่า นายหลิว หลิงเฉา วัย 38 ปี ชาวก่วงซี มีภูมิลำเนาเดิมอยู่ที่หมู่บ้านถันโถว หรงอัน เมืองหลงเฉิง ได้เดินทางออกจากบ้านเกิดเมื่อ 20 ปีก่อน เพื่อหางานทำในเขตเซินเจิ้น แล้ววันหนึ่งเมื่อ 5 ปีก่อน เขาก็คิดที่จะกลับบ้าน และเมื่อต้องเดินทางไกล จึงสร้างบ้านไม้ไผ่ น้ำหนักรวม 60 กก. ไว้พักระหว่างทาง จากนั้นก็ออกเดินเท้าจากกวางตุ้ง กลับไปยังบ้านเกิดที่เมืองหลงเฉิง เขตปกครองตนเองก่วงซีจ้วง
ตลอดทางกลับบ้านนั้น นายหลิว ซึ่งดูผอมแกร่ง ผิวกร้านแดด เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่เคยเข้าไปขอความช่วยเหลือจากใคร แม้จะมีผู้เสนอให้สิ่งของต่างๆ หรือกระทั่งอุปกรณ์ค้างแรมฯ แต่หลิวก็ปฎิเสธยืนยันเดินหาบบ้านทำมือ (เปลี่ยนมาหลังที่ 3 แล้ว) ซึ่งเหมือนตู้ยามไม้ไผ่หลังเล็ก ขนาดกว้าง 1.5 เมตร สูง 2.2 เมตร ไว้ด้วยบ่าสองข้าง โดยต้องหยุดพักเป็นระยะๆ ตลอดทาง ตลอด 5 ปี จนกระทั่งล่าสุด เขาได้เดินทางใกล้จะถึงบ้านเกิดแล้ว เพียงระยะอีกไม่เกิน 20 กม.
ผู้สื่อข่าวฯ ได้ตรวจสอบประวัติฯ พบว่า นายหลิว เป็นชาวก่วงซี และอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านถันโถว ในหลงเฉิง จริงตามที่ให้ข้อมูลกับสื่อฯ แต่เมื่อถามถึงแรงบันดาลใจในการกระทำของเขา นายหลิว บอกว่าไม่ได้คิดถึงอะไรแบบนั้น เขาตอบเพียงว่า "ก็ไม่มีอะไร พอแล้ว อยากกลับบ้านแล้ว คิดจะกลับ ก็กลับ ไม่อยากรบกวนใคร ได้แค่ไหนแค่นั้น ถึงบ้านเมื่อไหร่ เมื่อนั้น"
http://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9560000065023
" หลิวหลิงเฉา " จงรู้ไว้ว่า " You are my idol "
ถ้ายับสินฝ่าถือเอาอาจารย์สุขสันต์ วิเวกเมธากร หรือเล่าชวนหัว เป็นไอดอล แล้วหละก็ ไหง่ขอถือเอา "หลิวหลิงเฉา " ผู้หาบบ้านเล็กกลับบ้านใหญ่ นี่แหละคือไอดอลของไหง่โดยแท้ นับแต่ไหง่ได้อ่านเรื่องราวของหลิวหลิงเฉาเมื่อเช้านี้ ( 2 มิ.ย. 56 ) นี่เอง
ไหง่ชอบที่หลิวหลิงเฉามีแนวความคิดที่บอกว่า "ก็ไม่มีอะไร พอแล้ว อยากกลับบ้านแล้ว คิดจะกลับ ก็กลับ ไม่อยากรบกวนใคร ได้แค่ไหนแค่นั้น ถึงบ้านเมื่อไหร่ เมื่อนั้น" สุดยอดมากเลย ไม่ยอมงอมืองอเท้า หรือแบมือแบเท้าใดทั้งสิ้น ทั้งยังไม่ยอมรับการให้ความช่วยเหลือจากใครทั้งสิ้น นี่แหละสุดยอด " จอมทรนง " จริงๆ หลิวหลิงเฉา
" พอแล้ว " " อยากกลับบ้านแล้ว คิดจะกลับก็กลับ " " ไม่อยากรบกวนใคร " สุดยอดจริงๆ คนบางคนไม่ได้ขี้ตรีนของหลิวหลิงเฉาจริงๆ ลีลามากบ่นอยู่นั่นคิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน เอ้าอยากกลับก็กลับสิกลับมาเลย มัวแต่ลีลามากจนทำให้ชาวบ้านชาวช่องเขาวุ่นวายแตกแยกกันไปไม่รู้จักจบไม่รู้จักสิ้น เวรจริงๆ
ต้องขอบอกว่า " หลิวหลิงเฉา " นายสุดยอดมาก
ฮั่นแน่ พูดถึงใครจะปิ๊กบ้าน
เด๋วท่านอาวุโสผู้คุ้มกฎ มองตาเขียวหรอก กลิ่นการเมืองเน่า ๆ เริ่มโชยมาแล้วครับท่าน อิอิ
มีคนไทยทำ
อาจารย์ ประมวล เพ็งจันทร์ ลาออกจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ โดยการเดินไปบ้านเกิดที่สมุย ไม่พกเงิน ใครให้อาหารก็ได้ทาน ตามหลักปรัชญาพุทธที่ล่ำเรียนมา คล้ายกัน
อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์
ทันใจดี รู้วิธีนำเสนอด้วยภาพ เก่งมากผมทำไม่เป็น
ขอบคุณมากครับ หลิว ย่งฟ้า