ความเป็นมาของตัวหนังสือที่อ่านออกเสียงว่าเปี้ยง (biang)

 

 

 

招財進寶 - จาวฉายจิ้นป่าว  -  กวักโชคกวักลาภ

 

ทุกครั้งเมื่อปีใหม่มาเยือน ผู้คนต่างแสวงหาถ้อยคำมงคลหรือคำโคลงมงคล ที่มีคนใช้พู่กันเขียนลงบนกระดาษสีแดงเป็นตัวอักษรอวยพรวันปีใหม่ เพื่อแสดงออกถึงบรรยากาศที่น่ายินดีปรีดา จาวฉายจิ้นป่าวเป็นหนึ่งในนั้นที่ใช้กัน

 

毎逢春節 人們都會尋找春貼或春聯 是由人手以毛筆書寫 賀年的吉利字 表示喜慶氣氛 招財進寶亦為其中之一種類

 

 

 

黄金萬兩 - หวังจินว่านเหลี่ยง   -  มั่งมีทรัพย์สินเนืองนองหมื่นตำลึงทอง

 

เมื่อปีใหม่มาถึง นอกจากหน้าประตูจะติดคำมงคลตุ้ยเหลียนแล้ว ที่ภาชนะรองรับข้าวสารยังนิยมติดคำมงคล ที่นำคำมารวมกันเป็นหนังสือตัวเดียวเช่น “ทรัพย์สินเนืองนองหมื่นตำลึงทอง” “กวักโชคกวักลาภ” “ลงทุนได้กำไรมากมายมหาศาล” อีกด้วย เพื่อขอให้ปีใหม่นี้มีโชคลาภการเงินรุ่งเรืองเฮงเฮง

 

在春節來臨之際  除了在門口貼上對聯之外  在米倉糧囤上亦貼上一些 

 “黄金萬兩” “招財進寶” “一本萬利”  之類的連體文字符號  以祈求來年財運興隆

 

 

 

 

日日有見財 - ยื่อยื่อหยิ่วเจี้ยนฉาย   -  ทุกวันมีแต่ความร่ำรวย

 

ใครใครก็ไม่ชอบความยากจน เพราะความยากจนเป็นเหมือนเรื่องที่ถูกลงโทษ เวลาที่ไหว้พระไหว้เจ้า ต่างปรารถนาขอให้พบแต่ความร่ำรวยทุกวัน เชื่อว่าความร่ำรวยเป็นหลักประกันแห่งความสุข อีกทั้งความร่ำรวยเป็นสิ่งที่สวรรค์สร้างขึ้น เพื่อประทานเป็นของขวัญล้ำค่าให้กับมวลมนุษย์ 

 

人人不喜歡貧窮 認為貧窮是一件受懲罰的事 在敬神拜神的時候 都期望能日日有見財 有財富就是幸福的保障 而且財富為上天所造 是上天賜給人類的一切美好

 

 

 

 

一生平安 - อิเซิงผิงอาน   -  ชีวิตสงบสุขสันติ

 

เป็นคำอวยพรให้ความเป็นอยู่มั่นคงรุ่งเรือง ไร้ความลำบากทุกข์ร้อนใจ พานพบแต่ความสงบ ความสมบูรณ์พูนสุขชั่วกาลนาน 

 

祝願繁榮穩定的生活 毫無困難憂苦 而永遠充滿一生和平安樂

 

 

 

 

雙壽 - ซวงโซ่ว   -  อวยพรวันเกิดคู่

 

ตามพื้นที่ของชาวพื้นเมือง พวกลูกๆจัดงานอวยพรวันเกิดให้กับพ่อแม่พร้อมกัน เรียกว่า อวยพรวันเกิดคู่ ที่ทำเช่นนี้เพราะอายุบิดามารดาเท่ากัน วันเกิดใกล้เคียงกัน ทั้งมารดายังเป็นภรรยาหลวงด้วย ฉะนั้นลูกๆจึงสามารถจัดงานลักษณะนี้ขึ้นได้ ซึ่งพวกหลานๆก็สามารถจัดงานแบบนี้ให้กับปู่และย่าได้เช่นกัน ข้อควรระวังคือ ห้ามไม่ให้จัดคู่ที่อายุไม่สมดุลกัน ยิ่งห้ามไม่ให้นำปู่และพ่อหรือย่าและแม่มาจัดงานร่วมกันอย่างเด็ดขาด

 

在民間地區 有的子女將父母的祝壽合在一起舉行 稱為雙壽或雙慶 這一般是因為父母年歲相等 壽期相近 而且母親又是父親的元配夫人 所以子女才能有這種舉動 同時孫子孫女亦可給祖父祖母合辦雙壽 但值得注意的是 不能將不同輩分長者的生日排在一起進行慶祝 但絕不能將祖父與父親或祖母與母親排在一起辦雙壽或雙慶

 

 

 

 

福的來源 : ฝูกับความเป็นมา 

 

ความเป็นมาของตัวหนังสือฝูหรือฮก เป็นประเพณีของคนพื้นเมืองที่สืบทอดกันมายาวนาน โบราณเล่าไว้ว่า ตอนที่เจียงไท้กงแบ่งหน้าที่ให้กับพวกเทพตามทางทั้งหลายลงตัวแล้ว เมียของเจียงฯก็ยื่นมือออกมาขอตำแหน่งบ้าง ซึ่งเจียงไม่กล้าขัดใจ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงโมเมให้ตำแหน่งเทพยากไร้ไป มีข้อแม้ว่า ถ้าบ้านไหนติดตัวหนังสือฝูไว้ ห้ามไม่ให้เข้าไปเด็ดขาด เมื่อเป็นเช่นนี้ ชาวบ้านชาวช่องทุกบ้านต่างพากันติดหนังสือตัวนี้กันทั่วไปหมด ไม่เพียงไม่ต้อนรับ ซ้ำยังจุดประทัดไล่เทพเสนียดยากไร้ให้พ้นๆไปอีกด้วย

 

แต่มาสมัยนี้ หนังสือฝูตัวนี้หมายถึงโชคดีมีสุข ไม่ว่าปัจจุบันหรืออดีต เมื่อถึงวันปีใหม่ต่างมีการติดตัวฝูกัน ต่างมุ่งหวังว่า จะเป็นสื่อนำความสุขมีโชคมาให้ และเพื่อเป็นสิ่งดีมีมงคลในวันข้างหน้าด้วย

 

福字的來源 這是民間已久的風俗 並有傳説 姜太公封神之時 各路神仙分派妥當後 姜太公的老婆也伸手來討神位 無奈之下 姜太公便把她封為窮神 並規定凡是貼了福字的地方 她都不能進去 於是 老百姓便家家貼福 燃放鞭炮 驅趕這位不受歡迎的窮神

 

福字現在的解釋是幸福 福氣與福運 但無論是現在還是過去 春節貼福字 都寄託了人們對幸福生活的嚮往也是對美好未來的祝願

 

 

 

 

福倒頭的來源 : ความเป็นมาของฝูกลับหัว

 

ทุกครั้งที่ปีใหม่มาเยือน ผู้คนมักใช้กระดาษสีแดงเขียนหนังสือฝูกลับหัว เพื่อสื่อความหมายว่า โชคชัยได้หวนคืนกลับมาอีกครั้ง ถือเป็นเรื่องมงคล ประเพณีเช่นนี้มีเรื่องเล่าว่า

 

แรกเริ่มเดิมที ในสมัยราชวงศ์ชิง ขณะนั้นมีคฤหาสน์หลังหนึ่ง เป็นที่อยู่ของขันทีชั้นผู้ใหญ่กงชินหวัง เมื่อปีใหม่มาถึง พ่อบ้านผู้ดูแลคิดเอาใจเจ้านาย จึงเขียนหนังสือตัวใหญ่คือฝู สั่งคนใช้นำไปติดที่ประตูใหญ่ของตัวบ้าน ที่หน้าห้องเก็บของ และตามประตูหน้าห้องหับต่างๆภายในทั้งหมด มีคนใช้คนหนึ่ง เป็นเพราะไม่รู้จักหนังสือ จึงติดแบบมั่วๆ ทำให้หนังสือตัวฝูกลับหัว เมื่อกงชินหวังเห็นเข้า ถึงกับโกรธจัด ถือว่าติดแบบนี้ไม่เป็นมงคล จึงคิดทำโทษโดยใช้แส้โบย เดชะบุญที่พ่อบ้านเป็นคนฉลาดและพูดจาหลักแหลม เกรงว่าเรื่องนี้จะทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อน เพื่อหาทางกลับวิกฤตเป็นโอกาส จึงรีบลนลานคุกเข่าลงกับพื้น แล้วบอกกล่าวกับกงชินหวังว่า บ่าวเคยได้ยินผู้คนพูดอยู่เสมอว่า ท่านเกิดมาเป็นคนมีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ ขณะนี้โชคชัยได้หวนกลับมาแน่แล้ว จึงทำการเฉลิมฉลองเพื่อเป็นสิรินิมิตหมายอันดี

 

พอกงชินหวังได้ฟังคำฝูต้าวและฝูต่าวออกเสียงเหมือนกัน รู้สึกเข้าท่าและมีเหตุผล พร้อมกับคิดว่า บ่าวผู้ไร้การศึกษา สามารถพูดคำมงคลได้มากมาย แต่ไม่รู้ถึงความหมายเหล่านี้ ตนกลับเข้าใจได้ พลันเกิดความดีใจและพอใจขึ้น จึงเก็บแส้ไว้ แล้วมอบเงินรางวัลให้พ่อบ้านและคนใช้คนละห้าสิบตำลึง เมื่อเหตุการณ์ลงเอยเช่นนี้ ทุกคนต่างฉลองต้อนรับปีใหม่ด้วยความสุขกันทั่วหน้า เรื่องราวเช่นนี้ เมื่อแพร่งพรายออกไปภายนอก เพื่อเป็นการประจบเอาอกเอาใจ เหล่าข้าราชการและคหบดี ต่างเลียนแบบเอาอย่างตามๆกัน

 

毎逢春節來臨 大家喜歡用紅紙寫上福字倒貼過來 表示福到的吉祥味兒 此習俗傳説如下

 

 

最早起源於清朝 當時有恭親王府是宦官人家 到了春節 大管家為了討主人歡心 按例寫了幾個斗大的福字叫佣人貼在王府大門和庫房 及內屋房門上 有一個家丁 因目不識字 竟糊裡糊塗將大門上的福字貼倒了 恭親王看見後 十分氣惱 認為這是不祥的兆頭 欲用鞭子抽打這家丁 以示懲罰 正此時 幸好大管家是個能言善道的人 深怕連累到他自己 他臨機應變 就慌忙跪倒於地 向恭親王陳述 奴才常聽人説 恭親王壽高福大造化 如今大福反倒果然真到了 乃吉慶之兆也

 

恭親王一聽福到福倒 音完全相同 覺得通順 也合情理 再又想 沒學問的奴才 吉祥話説了千遍 金銀增萬貫 還想不出這一招呢 自己且能想得到 一時高興就收起鞭子 賞那家丁和大管家各五十兩銀子 皆大歡喜過新年 這一件事 後來傳了出去 一些達官貴人的府第 也跟著模仿 以討好口採

 

 

 

 

雙喜的來源 - ที่มาของซังฮี้

 

หวังอานซึ๊  (王安石) เป็นคนสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ เป็นนักการเมือง นักคิด นักเขียนที่มีชื่อเสียงมาก ตอนเยาว์วัย เป็นเด็กฉลาดปราดเปรื่องปัญญาเป็นเลิศ เมื่ออายุยี่สิบสามปี เข้าเมืองเพื่อสอบแข่งขันเป็นขุนนาง ระหว่างทางหยุดพักผ่อน หลังกินข้าวปลาอาหารเรียบร้อย จึงเดินเที่ยวตลาด พลันเหลือบเห็นข้อความที่เขียนบนผืนผ้า ที่ติดอยู่หน้าคฤหาสน์หลังหนึ่ง เป็นอักษรของโคลงตุ้ยเหลียนท่อนแรก ใจความว่า “ม้าวิ่งไปกับตะเกียง ตะเกียงไปกับม้า เมื่อตะเกียงดับ ม้าก็หยุดวิ่ง”แสดงว่ากำลังรอการต่อโคลงท่อนที่สองอยู่ รู้สึกยินดี จึงตบมือกล่าวชมเชยว่าเป็นโคลงดี เป็นโคลงที่ดี

 

วันที่สองของการสอบ เขาสามารถทำข้อสอบได้อย่างรวดเร็ว แล้วนำข้อสอบไปส่ง ผู้คุมสอบเห็นว่าเขาเป็นคนฉลาดเฉลียว จึงเรียกมาพบต่อหน้า แล้วชี้ไปที่ธงผืนหนึ่งหน้าห้องโถง มีอักษรเขียนไว้ว่า “เสือบินไปกับธง ธงไปกับเสือ เมื่อธงม้วนขด เสือก็หลบซ่อน” ด้วยปัญญาหลักแหลม เขาพลันนึกถึงคำโคลงที่พบมาระหว่างทาง จึงตอบต่อโคลงไปทันที ซึ่งต่อได้ดีและรวดเร็ว ผู้คุมสอบถึงกับออกปากชมเชยไม่ขาดปาก

 

เมื่อสอบเสร็จ จึงหวนกลับไปคฤหาสน์ของขุนนางอีกครั้ง คิดถึงคำโคลงได้ช่วยเหลือเขาไว้ เมื่อไปถึง ขุนนางนั้นได้ขอให้เขาช่วยต่อโคลง เขาจึงเขียนโคลงที่พบเห็นบนธงยื่นให้ขุนนาง เมื่อขุนนางอ่านแล้ว รู้สึกชอบใจที่ต่อได้พอเหมาะพอเจาะ จึงยกลูกสาวให้เป็นภรรยา แล้วหาฤกษ์แต่งงานทันที ที่แท้ตุ้ยเหลียนท่อนแรกนี้ เป็นตุ้ยเหลียนเลือกคู่ครองของคุณหนูหม่านั่นเอง

 

ในวันแต่งงาน ขณะกำลังคำนับฟ้าดินอยู่นั้น มีประกาศออกมาว่า เขาสอบชิงตำแหน่งขุนนางได้ พรุ่งนี้ให้ไปงานเลี้ยง ขุนนางได้ฟัง ดีอกดีใจเป็นการใหญ่ สั่งเปิดงานเลี้ยงอย่างมโหฬารทันที เขารู้สึกถึงโชคมงคลที่ได้รับถึงสองครั้งสองคราในเวลาเดียวกัน ด้วยอาการเคลิบเคลิ้มในฤทธิ์สุรา จึงหยิบพู่กันเขียนตัวหนังสือบนกระดาษสีแดงว่าสี่  (喜) เขียนเสร็จ รู้สึกยังไม่หนำใจ หายใจหนึ่งเฮือก แล้วเขียนตัวสี่อีกหนึ่งตัว รวมเป็นสี่สองตัวที่ชิดติดกัน กลายเป็นตัวหนังสือขนาดใหญ่ตัวหนึ่งคือซวงสี่  (囍) สั่งให้คนนำไปติดที่หน้าประตู พลางท่องโคลงด้วยเสียงอันดังว่า “โคลงดีกลายเป็นมงคลสองชั้น ม้าตะเกียงและเสือบินรวมกันเป็นไหมแพร” ตั้งแต่นั้นมา การติดตัวหนังสือซวงสี่ในวันมงคลสมรส จึงเป็นประเพณีนิยมที่ค่อยๆก่อตัวสืบต่อกันมา

 

王安石是北宋時期著名的政治家 思想家 文學家 他從小才華出眾 二十三歳那年進城趕考 在馬家鎮稍歇 飯後上街 偶見馬員外家布上掛的 “走馬燈 燈馬走 燈息馬停歩” 的對子 顯然在等人對下聯 王安石見了不由得拍手連稱好對好對  

 

第二天 王安石在考場一揮而就 交了頭卷 主考官見他聰明 便傳來面試 指著廳前的飛虎旗的對子 “飛虎旗 旗虎飛 旗卷虎藏身” 王安石想起馬員外家的上聯 於是信口對上： “走馬燈 燈馬走 燈息馬停步” 他對得又快又好 主考官讚歎不已 

 

王安石考畢回到馬家鎮 想起走馬燈對他的幫助 便信歩走到馬員外家 員外請他對對子 王安​​石信手寫道：“飛虎旗 旗虎飛 旗卷虎藏身”員外見對得又巧又工整 馬上把女兒許給他 並擇吉日在馬府完婚 原來 走馬燈上的對子 是馬小姐為擇婿而出的 

 

結婚那天 正當新娘新郎拜天地時 報子來報：“王大人金榜題名 明日請赴瓊林宴” 馬員外大喜 即命重開酒宴 王安石則喜上加喜 帶著三分醉意 在紅紙上揮筆寫了一個大 “喜” 字 寫畢猶未盡興 便一氣呵成 又寫了一個 “喜” 字 兩個 “喜” 字緊緊相聯 合成一個碩大的 “囍” 字 命人貼在門上 並高聲吟道：“巧對聯成雙喜歌 馬燈飛虎結絲羅” 從此 貼囍字的風俗便逐漸形成了