เป็นสโลแกนที่รู้กันในหมู่ชาวจีนว่า 吃在广州 หรือเรื่องกินต้องที่กว่างโจว เมืองศูนย์กลางทางเศรษฐกิจทางภาคใต้ของจีน และเป็นเมืองที่มีภูมิหลังทางประวัติศาสตร์อันยาวนาน สงครามฝิ่น鸦片战争 ประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งที่เกี่ยวโยงถึงการปราบปรามทำลายฝิ่นในนครกว่างโจว ก็เปิดฉากที่นี่...
ผมมีโอกาสไปเยือนนครกว่างโจวหลายครั้ง ต้องยอมรับว่าคนกว่างโจวเป็นนักเปิปพิสดารทีเดียวเชียว คนที่นี่เขาบอกว่า อะไรที่บินได้ คนกว่างโจวกินหมด ยกเว้นเครื่องบิน และอะไรที่มี 4 ขา ก็กินหมด ยกเว้นขาโต๊ะและขาเก้าอี้ ไปตะลอนทัวร์เมืองจีนหลายครั้งหลายครา ไม่เคยเห็นสุนัขจรจัด แมวจรจัด ออกมาเดินเพ่นพ่านอย่างบ้านเราเลย เพราะว่าเจ้าตูบกับนังเหมียวเป็นหนึ่งในเมนูเปิปพิสดารของคนที่นี่ ผมไปเปิปมาหลายเมนุ ต้องยอมรับว่าอาหารที่กว่างโจวนี่แหละ 好吃 อร่อยถูกปากกับคนไทยที่สุดเมื่อเทียบกับอาหารของเมื่องอื่น ๆ ในเมืองจีน
แต่ตอนนี้ผมชักจะไม่แน่ใจแล้วว่า เมื่อพูดถึงเรื่องกิน มันต้องเมืองไทย สิแน่กว่า เหล็ก หิน ดิน ทราย กินเรียบ กินข้าวสารหายวับไปหลายโกดัง แน่มั๊ยละครับพี่น้อง
hakka@hakkapeople.com
คุณความดี แด่บรรพชนและชาวฮากกาที่ฮึกเหิม
www.hakkapeople.com
ชักเก่งแล้ว
ที่บินกินไม่ได้คือเครื่องบิน , สี่ขาที่กินไม่ได้คือโต๊ะเก้าอี้ ไหง่ก็เคยไปกวางเจา พอเดินผ่านร้านอาหารจะเห็นมีกรงใส่สิงสาราสัตว์ไว้มากมายราวกับสวนสัตว์เพื่อให้นักเปิปพิศดารไปชี้นี้วว่าจะเสน่หาจะแดกตัวใหนดี บาปฉิบหาย ไหง่ชอบแบบธรรมดาๆไม่ชอบพิศดารแบบเขาหรอก ก็ชอบแบบหมูเห็ดเป็ดไก่ตามธรรมดาๆ แต่เชื่อมะว่า เข่ายา ( เป็ดย่าง ) หากินยากมากๆ เพราะที่นั่นมันมีแต่เข่าเอ๋อ ( ห่านย่าง ) อยู่กวางเจาเลยต้องยอมกินเข่าเอ๋อ ให้มันเอ๋อกันไปข้างนึงเลย แต่ไหง่ว่าอาโกชักเก่งขึ้นนะรู้จักแฉลบๆบ้างแล้ว แบบไอ้ประเภทเปิดไฟผ่าหมากแล้วอัดตูมนี่อย่าทำเลยโกเดี๋ยวอาโก departure กี่จะตกใจหมดเลย