post twilight

                       ต้องยอมรับอยู่อย่างหนึ่งว่าเป้าหมายการไปเที่ยวสวนผึ้งในยุคสมัย ( era ) ต่างๆนั้นเป้าหมายมันได้เปลี่ยนไปแล้ว เช่นหากไปในยุคแดนสนธยา ( post twilight ) ซึ่งต้องย้อนหลังไปประมาณยี่สิบปีขึ่นไปแล้วนั้น เป้าหมายการไปเที่ยวสวนผึ้งจะเป็น บ่อครึง ( น้ำร้อน ) แก่งส้มแมว และน้ำตกเก้าโจน หรือน้ำตกเก้าชั้นซึ่งในยุคแดนสนธยาดังกล่าวไหง่ก็เคยไปมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง พาอาเม้ไปก็หลายครั้ง

                   แต่ในยุค  post modern  ( ยุคปัจจุบัน ) เป้าหมายการไปเที่ยวสวนผึ้งได้เปลี่ยนไปเป็นว่าไปสวนผึ้งเพื่อไปเลี้ยงแกะ ถ่ายรูปกับแกะ เพื่อ up status ลงเฟช ไปเสียแล้ว และถ้าไปถามคนรุ่นใหม่ๆแบบ พวกโพสต์โมเดิร์นดังกล่าวนั้นว่า รู้จัก บ่อครึง แก่งส้มแมว น้ำตกเก้าโจนแล้วไซร้ พวกโพสต์โมเดิร์นทั้งหลายแหล่คงเกาหัวแกรกๆว่ามันคืออะไร อยู่ตรงใหนของสวนผึ้งกัน รู้จักแต่ซินเนอรี่กันเป็นทิวแถวๆ

                 คงมีแต่พวกไหง่ อาโกสิทธิพร อาหงิ่วโก บุคคลากรในวัยสนธยาเท่านั้นแหละมั้งที่ยังรู้จักอยู่