เสียงสุนทรีย์ดนตรีรส กับ ซวิน (塤) : เครื่องเป่าดึกดำบรรพ์ของจีน

จึงมีคำว่า ปา ยิน (八音) แปลว่า เสียง 8 ชนิด

ประกอบไปด้วยเสียงจากวัสดุต่อไปนี้

I. เครื่องสาย (Chordophone)

เครื่องดีด จำพวกพิณ เช่น ฉิน(กู่ฉิน), เจิง, เส้อ, คงเฮา ทำจาก ไม้, ไม้ไผ่ และเส้นไหม
เครื่องสี จำพวกซอ เช่น หูฉิน ทำจาก ไม้ไผ่, ไม้, กะลามะพร้าว, หนังงู, หางม้า และเส้นไหม
เครื่องดีดจำพวกพิณถือ เช่น ผีผา ทำจาก ไม้ และเส้นไหม
หร่วน และเยว่ฉิน ทำจาก ไม้, เส้นไหม และกระดูก(ปิ๊กที่ใช้ดีด)
ซานเสียน(ซามิเซ็ง) ทำจาก ไม้, หนังงู และเส้นไหม
หยางฉิน ทำจากไม้, โลหะ(สาย) และไม้ไผ่(ไม้ตี)

II. เครื่องเป่า (Aerophone)

ซวิน (塤) ทำจากดินเหนียว และกระดูก
ขลุ่ยเซียว,ขลุ่ยตี๋, ขลุ่ยแผง ทำจากไม้ไผ่
แคน ทำจากไม่ไผ่, น้ำเต้า และโลหะ(ลิ้น)
ปี่ ทำจาก ไม่ไผ่, ไม้, โลหะ(ทำลำโพงปี่)
แตร ทำจากโลหะ

III. เครื่องตีพวกกลอง (Membranophone)

ทำจากไม้ ขึงหน้าด้วยหนัง

IV. เครื่องกระทบ (Idiophone)

ซวินโบราณ ขุดพบที่หยวี้เหมิน มณฑลก่านซู่

ซวินสมันราชวงศ์เซี่ย ประมาณก่อน คศ. 2,000-1,500 ปี

ซวินสมัยปัจจุบัน

ซวิน เป็นเครื่องปั้นดินเผาที่ขุดค้นพบจากแหล่งโบราณคดีหลายแห่ง
แถวซีอาน (วัฒนธรรมป้านพอ-หย่างเสา), เจิ้งโจวในมณฑลเหอหนาน
ลักษณะเหมือนขวด มีรูเป่าที่ปากขวด
ด้านข้างก็จะเป็นรูสำหรับใช้นิ้วปิดเปิดเปลี่ยนเสียง ปัจจุบันที่เห็นวางขาย
ตามสถานที่ท่องเที่ยวในซีอาน มี 7-8 รู