ชีวิตจริงของ..กู้หลุ่ง (โก้วเล้ง) ในจอกสุรา

เมื่อวาน 28 ส.ค.54 สถานการณ์ดินฟ้าอากาศเย็นชื่น ทําเอาวนิพกจิ้วกุ้ยเปี้ยวปาก จิบหงส์เพลินไปหน่อย สภาพอากาศวันนี้ก็เช่นเดียวกับเมื่อวาน เพียงวันที่เปลี่ยน แต่เรื่องราวของกู้หลุ่ง ยังมันหยดไม่เคยเปลี่ยน...

ก่อนที่มังกรโบราณจะร่ายปากกาจนกระฉ่อน เรื่องนิยายกําลังภายในที่นิยมเขียนกันขณะนั้น เป็นเรื่องของเหล่าจอมยุทธผู้กล้า มีกําลังภายในผาดโผนเหนือมนุษย์ มีแฟนผู้ติดตามอ่านเพียงเฉพาะกลุ่ม ไม่กว้างขวาง

ซึ่งนอกจากจะมีกําลังภายในเหนือมนุษย์ ยังมีความพิสดารเหลือเชื่อให้อ่านกันอย่างสนุกสนาน เมื่ออ่านจบก็ทิ้งไป ไม่ได้เก็บเอามาเป็นสาระ ไม่ผิดนิทานพื้นบ้านประจําท้องถิ่น ซึ่งคนที่รับได้ต้องเป็นคนท้องถิ่นนั้น ส่วนคน ถิ่นอื่นถ้าบังเอิญมาได้ฟัง ก็ยอมฟังเพียงไม่ให้เสียมารยาทนิยายกําลังภายในก่อนหน้ากู้หลุ่งเข้าวงการนักเขียนก็เป็นเช่นนั้นทําให้คนหัวก้าวหน้ายุคใหม่ รับไม่ได้กับเรื่องที่เก่งเหลือเชื่อ ที่บังคับให้คนเชื่ออย่างนั้น?

อย่างเช่นพระเอกที่หุ่นสําอาง แต่ยกหินหนักเป็นตัน หรือการใช้วิชาตัวเบาเหยียบแง่หิน กระโดดให้พ้นบ่อเพลิงที่หลงเหยียบตกลงไป มันจึงเป็นจินตนิยายสําหรับคนที่ชื่นชอบความมันแบบอัศจรรย์ นิยายกําลังภายในจึงเป็นเรื่องของคนเฉพาะกลุ่ม

เมื่อ.." มังกรโบราณ " เข้าสู่บรรณโลกแห่งนิยายกําลังภายใน จิตใจของเขาและความมุ่งมั่น ต้องการสร้างสรรค์นิยายกําลังภายใน ให้เป็นที่ยอมรับของคนทุกกลุ่ม ดังนั้นเขาจึงต้องต่อสู้กับกระแสความนิยมเดิม เพื่อสร้างปรากฏการณ์ใหม่อย่างสุดชีวิตสุดกําลัง เพราะในสายตาของผู้คนจํานวนมาก มองนิยายกําลังภายในเป็นนิทานโกหกไว้ อ่านฆ่าเวลา ไม่ได้เป็นวรรณกรรม หรือเป็นนวนิยาย นี่คือความขมขื่นของกู้หลุ่ง เขาถึงกับระบายความขมขื่นออกมาอย่างน่าฟังว่า..

" เขาไม่อนุญาตให้จัดเป็นงู แล้วก็ยังไม่ให้เป็นไส้เดือนอีกต่างหาก "

โซ่ตรวนแห่งความเชื่ออันเหนียวแน่นนี้ กดข่มให้มังกรโบราณต้องมุ่งมั่นเอาชนะ เพื่อทําลายกําแพงแห่งความเชื่อของมวลชนที่มีต่อนิยายกําลังภายในให้จงได้ แม้ต้องร้อยหมื่นพันเมา หรือต้องเอาชีวิตเข้าแลก เพื่อผลักดันให้นิยายกําลังภายใน เป็นที่ยอมรับอยู่ในระดับสากล เขาประกาศลั่นประหนึ่งจอมยุทธ ผู้บัญญัติกฏแห่งผู้กล้าว่า...

" ในอนาคตข้างหน้า ผู้เขียนนิยายกําลังภายในต้องได้รับการยอมรับในความเป็นนักประพันธ์ผู้มีเกียรติ เยี่ยงเดียวกับนักประพันธ์ในแนวต่างๆอย่างเสมอหน้า ไม่เหลื่อมลําอย่างที่เป็นอยู่นี้ "

กู้หลุ่งยังหวังสูงขึ้นไปอีกว่า.." ในอนาคตข้างหน้า หนังสือนิยายกําลังภายใน

จะสามารถประดับอยู่ในห้องรับแขกอย่างเต็มภาคภูมิ เยี่ยงเดียวกับนิยายทั่วไป" แล้วฝันของเขาก็เป็นจริง อย่างมังกรหยกของ " จินหยง " รัฐบุรุษเติ้งเสี่ยวผิงออกมายอมรับว่าเขาติดตามเป็นแฟนมาตลอด.

ถ้าท่านต้องการสิ่งใดก็ได้สิ่งนั้น ชีวิตนี้ท่านยังจะเหลือค่าอันใด ให้ท่านไปเสาะแสวงหา? คําคมประโยคนี้ของกู้หลุ่ง เป็นจริงในชีวิตของเขา เพราะเมื่อสมหวังในชื่อเสียง เงินทองแล้ว ชีวิตของเขาก็แทบไม่เหลือค่าอันใด ช่วงขณะต่อสู้เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ คือ นิยายกําลังภายในต้องเป็นที่ยอมรับใน

ระดับสากล ความต้องการนี้กดดันให้มังกรโบราณต้องดื่มอย่างหนัก เพื่อเค้นเอาพลังสร้างสรรค์ พิเศษเหนือธรรมดา เขียนนิยายกําลังภายใน ที่เต็มไปด้วยศิลปที่ผู้อ่านสัมผัสได้ถึงคุณค่าของมัน

ในเส้นทางสายใหม่ของนิยายยุทธจักร เหล่านักสู้ในสังคมยุคใหม่ ไม่ว่านักธุรกิจ นักบริหาร หรือคนทํางานในแขนงต่างๆ พากันอ่านอย่างดื่มดําในชั้นเชิงไหวพริบของชาวยุทธของกู้หลุ่ง มันช่างละม้ายเหมือนกับวงสังคมยุคปัจจุบัน นี่คือกลเม็ดอันแยบยลของมังกรโบราณที่เสกสร้าง บุกเบิกแนวทางใหม่ให้เหล่าชาวยุทธ

บุคคลที่มังกรโบราณคลุกคลีร่วมดื่มด้วย เปรียบได้ดั่งผู้เยี่ยมยุทธ ถ้าไร้ฝีมือไหนเลยเข้ากระทบไหล่ได้ครั้นเมื่อกระทบไหล่ยกแก้วสุราขึ้นดวลกัน เรื่องราวของผู้เยี่ยมยุทธย่อมเข้มข้นหลั่งไหลพรั่งพรูออกมาไม่ผิดมุกมณีอันเลิศค่า เพราะผู้เยี่ยมยุทธเหล่านี้ล้วนเป็นของแท้ เช่น หวังยู่ พระเอกผู้โด่งดังเป็นพลุแตกใน " หงส์ทองคะนองศึกภาค2 " แล้วดังทะลุฟ้าในเรื่อง " เดชไอ้ด้วน "

ฉีเส้าเฉียนพระเอกดังใน " กระบี่ไร้เทียมทาน " และท้าฟันผู้ยึดบัญญัติจอมกระบี่ว่า แม้นอรหันต์ขวางความเป็นจอมยุทธมือหนึ่ง ต้องเซ่นคมกระบี่ไม่มีเว้น

เส้นทางของชาวยุทธลําลึกกว่านรกสิบขุม ความเหี้ยมเกรียมของผู้เยี่ยมยุทธในหนัง แสดงได้อย่างถึงใจ

เพราะใจจริงไม่ว่าของหวังยู่หรือฉีเส้าเฉียน ก็เป็นเฉกเช่นเดียวกับจอมยุทธในบทหนัง นอกจากแสดงได้อย่างผู้ไร้เทียมทานแล้ว ความเป็นนักดื่มของเขาก็ไร้เทียมทานด้วย เพราะบรั่นดีประเภทเอ็กโอแบบเพียวๆเข้าไปอุ่นในกระเพาะ 2 ขวดแล้ว เขายังสามารถดวลดื่มกับท่านได้อีก จนกว่าจะล้มทั้งยืน

ใช่เพียงบุรุษที่แกร่งกร้าวเท่านั้น ที่คงความเป็นนักดื่มผู้คงกระพัน แม้หลีชิง นางเอกผู้โด่งดังแห่งเอเซีย ไม่ว่าในหนังกําลังภายใน หนังเทพนิยายจีน หรือหนังจีนสากลล้วนแสดงบทบาทสมยอดฝีมือ

เธอเป็นเพื่อนดื่มที่แสดงความเป็นนางพญาหงส์แห่งยุทธจักร เพราะดื่มบรั่นดีเพียวๆ ดื่มรวดเดียว 2 แก้วต่อหน้ามังกรโบราณกู้หลุ่งเธอยังยิ้มสวยไม่สร่างซา ทําเอามังกรโบราณถึงสะท้านใจ

การได้รําเมรัยกับมิตรสหายทั้งที่รู้จักคุ้นเคย และมิตรสหายแปลกหน้า กู้หลุ่งรู้ ถึงรสสุรา ซึ่งใช่เพียงเมามาย แต่ยังได้เห็นถึงวรรณยุทธของคนผู้นั้นสู่งส่งหรือตําต้อย แม้ก้นบึ้งก็แสดงออกว่า ฮึกเหิมหรือเศร้าสร้อย ทุกกระบวนอิริยาบถถูกเก็บไว้เป็นคาร์แลคเตอร์ หรือบุคคลิกของตัวละครตัวใดตัวหนึ่งที่มีชีวิตชีวาที่เปี่ยมพลัง

จะไม่เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ในเมื่อทุกตัวละครที่ถูกกําหนดขึ้น ล้วนมีกระแสแห่งชีวิจริงที่ กู้หลุ่ง อัดเข้าไป

ความจืดชืดแบบนําบริสุทธิ์ สําหรับคนทั่วไปถือว่าดี แต่สําหรับชาวยุทธหรือ วนิพกจิ้วกุ้ย มันช่างไม่มีแรงกระตุ้นต่อมความกล้าออกมาให้ประจักษ์กันเลย ชีวิตที่เคยท้าทายก็เงื่องหงอย กู้หลุ่งปีศาจสุรารุ่นเดอะ เมื่อถูกหมอสั่งให้หยุดสุรา จะเป็นอย่างไร?

การอยู่ในสังคมที่ไร้การสังสรรค์ด้วยสุรา มิสู้หลบในสิงขรหรือใต้บาดาลเสียยังจะดีกว่า

นี่เป็นเหตุให้ปีศาจสุรา ผู้เดินผ่านความตายอย่างเฉียดฉิว หลีกลี้พาตัวเองไปหลบอยู่บนเขา เมื่ออยู่ได้ระยะหนึ่ง โรคความเปลี่ยวเหงาอ้างว้าง ความคมแห่งสมองมิได้เชือดเฉืยนผู้ใด มันกลับมาเชือดเฉือนตนเอง

เพียงไม่นาน กู้หลุ่ง หันกลับจับจอกสุราดวลดื่มระหํากับเพื่อนพ้อง แบบไม่เกรงใจตับไตที่ทรุดโทรมอยู่แล้ว ให้เห็นดีกันไปข้างหนึ่ง ผลคือมังกรโบราณต้องถูกหามเข้าโรงพยาบาลเป็นครั้งที่ 2

สมแล้วกับการตั้งคําถามให้ใครก็ตามที่เป็นผู้กล้า กล้าเข้ามาอยู่ในสภาวะเยี่ยงนี้หรือไม่?

" ถือความเจ็บปวดเป็นความหฤหรรษ์เยี่ยงนี้ ท่านยินดีเสพหรือไม่? "

" ถ้าท่านต้องการสิ่งใดก็ได้สิ่งนั้น ชีวิตยังจะเหลือค่าอันใดให้ท่านไปเสาะแสวงหา? "

นี่คือการบอกความจริงแห่งชีวิต ไม่มีใครที่จะได้ในสิ่งที่ตนปรารถนาง่ายๆ หรือสมหวังทุกเรื่องไป แม้กู้หลุ่งต้องการข้อมูลจากเพื่อนพ้อง ยังต้องดวลดื่มเค้นความลึกจากหัวใจเพื่อนให้มากที่สุดลึกที่สุด

แต่บางครั้งเขาก็ถูกเสียดสี มันไม่ได้เรื่องอย่างที่คิดทุกเรื่องไปเงื่อนปมที่ย้อนแย้งซับซ้อน ต้องใช้ไหวพริบในการเสาะหาที่แหละ คือ " รสชาติอันแท้จริง "

หมอสั่งห้ามขาดในเรื่องการดื่ม ถ้าไม่เช่นนั้นตายได้ทุกเวลา มันเสมือนเป็นคําเตือนจากมัจจุราช บอกยําซําทั้งสามครั้งสามครา กู้หลุ่งมีความกลัวต่อความตายที่หมอเตือนมากแค่ไหน เราท่านพิเคราะห์ได้ ว่าแท้จริงมังกรโบราณท้าทายความตายเสมอ

เพราะการถูกหามเข้าโรงพยาบาลถึง 3 ครั้ง ก็ด้วยเหตุผลเดียว คือ เมาตายให้โลกระบือ ดีกว่าเหงาตายอยู่ในมุมมืด

ในครั้งที่ 3 ที่เข้าโรงพยาบาล หมอและนางพยาบาลที่รู้อาการตับของกู้หลุ่งดี ถึงกับกล่าวคารวะความไม่กลัวตายของเขาว่า..

" พวกเราจะขอทําพิธีมอบเหรียญกล้าหาญให้คุณ เพราะมันจะไม่มีครั้งที่ 4 อีก "

พออาการทุเลา พักฟื้นได้ไม่นาน กู้หลุ่งกลับมาดื่มสุราอีก คราวนี้เขาดื่มเหมือน ร่วมฉลองกับพญามัจจุราชอย่างปรีเปรม ยินดีจะไปสู่โลกอีกโลกหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จัก มันเป็นโลกอันเกรียงไกรเหนือลํายิ่งกว่าความลําลึก ความพิสดารในนิยายที่เขารังสรรค์ขึ้น แม้ในช่วงตอนหนึ่งที่เขาเขียนบอกความรู้สึก ก่อนดื่มร่วมยินดีกับพยายม มันมีพลังบอกความท้าทาย และศักดิ์ศรีของอัจฉริยะปีศาจสุรา ฉายาที่เขาได้มานั้นใช่เกินจริง

" ข้าฯก็เป็นคนในยุทธจักคนหนึ่ง เคยเป็นชาวยุทธเร่ร่อนไร้ถิ่นที่อยู่ หากมีใครบอก ว่าเจ้ากําลังฆ่าตัวตาย ด้วยสุราอย่างช้าๆ แบบไม่เห็นโลงไม่หลั่งนําตา ฮะ ฮะ... ต่อให้เห็นโลงนําตาก็ไม่หลั่ง มันเป็นความยินดีปรีดา เพราะคนที่เส่ว่าข้าฯนั่นหละไม่รู้?

ไม่รู้ว่ามือข้าฯมีสุราพิษอยู่ก่อนแล้ว...

แน่นอน มันต้องเป็นสุราพิษที่ดีที่สุด ที่ข้าฯรู้คุณค่า และกระหายที่จะดื่มมัน "

ใจที่กร้าวแกร่งเดินเข้าหาความตายอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะรู้ตัวอยู่เสมอว่า ทุกหยดหยาดจากจอกในครานี้ เป็นใบเชิญชวนมัจจุราช เขายังคงดื่ม เพราะมันเป็นสิทธิ์ของเขา ความประพฤติเยี่ยงนี้ นักเขียนเจ้ายุทธจักรไทยคนหนึ่ง ก็เคยทํามาแล้ว ท่านผู้นี้ คือ " ยาขอบ " ผู้ร่ายเพลงทวนและเพลงรัก ให้สะท้านฟ้าวรรณกรรมไทยมาแล้ว นั่นคือ " ผู้ชนะสิบทิศ "

แม้ขณะเมื่อนอนป่วยอยู่ในโรงพยาบาล เพียงมีเพื่อนรู้ใจมาเยี่ยม วาระนั้นยังเหลือแรงลุกจากเตียงมาได้ ยาขอบผู้กระเดื่องนาม พาเพื่อนมาดื่มสุราที่ร้านข้างโรงพยาบาลทั้งชุดคนไข้ การท้าตายเยี่ยงนี้เกิดก่อนหน้า มังกรโบราณร่วม 20 ปี อา..

สุรา ของเหลวที่ลําค่า มีเพียงมันเท่านั้นที่สามารถปลอบประโลม ให้คนลืมเรื่องที่เขาไม่ควรคิดถึงอีกสิ่งที่ลบเลือนความเจ็บปวดแห่งอดีต " ความตาย " มันช่างเด็ดขาด ลําค่า เป็นนิรันดร์ ชั่วกาลนาน...

โลกยุคใหม่เป็นโลกแห่งการเปลี่ยนแปลง และเป็นการเปลี่ยนแปลงรวดเร็วยิ่งทําให้คนจํานวนมากตามไม่ทัน เลยไม่อยากรับรู้การเปลี่ยนแปลง ผลของมันทําให้เกิดความเหลื่อมลําทางความคิด และเลยเถิดมาถึงสังคมอย่างช่วยไม่ได้

ในกรณีกู้หลุ่งก็เช่นกัน แต่แรกที่เริ่มเขียนนิยายกําลังภายในแนวใหม่ เพียงเพื่อหาเงินกินเหล้ากับเพื่อนฝูงเท่านั้น ไม่ได้หวังอะไรเลิศหรู ในช่วงสิบปีแรก กู้หลุ่งพัฒนานิยายกําลังภายใน จากเรื่องแก้แค้น เรื่องพิสดาร ลึกลับซับซ้อน พลิกความคาดหมาย หรือตัวเอกได้คัมภีร์วิทยายุทธ ยาวิเศษ ผลไม้พันปี เพื่อเกิดกําลังภายในแบบพิเศษ

นี่แทบจะเป็นแนวทางของหนังสือนิยายกําลังภายในแทบทุกเรื่อง นักอ่านที่เจน จัดพออ่านตอนแรก ก็สามารถคาดเดาตอนจบได้กู้หลุ่ง ผู้จบปริญญาด้านอักษรศาสตร์ และบรรณรักษ์ประจําห้องสมุดกองทัพอเมริกัน ได้เริ่มเปิดศักราชเรื่องกําลังภายในแนวใหม่ ฉีกความคิดแบบเก่ากระจุยดังตอนหนึ่งในข้อเขียนของเขา ซึ่งเป็นประโยชน์แก่ทุกสาขาอาชีพทีเดียว

ไม่ใช่จําเพาะอาชีพนักเขียนขายความคิดเท่านั้น...

" ข้าพเจ้าเชื่อว่า ความคิด สภาวะแวดล้อม และระดับความสุกงอมทางความคิด ของผู้คนในสังคม ต่างก็เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ดังนั้น คนเขียนหนังสือต้องก้าวลําเปลี่ยนตามไปด้วย

โลกนี้มิได้มีเรื่องที่ถูกต้องสมบูรณ์เป็นนิรันดร์อย่างแน่นอน เพราะโลกนี้ไม่เคยมีความถูกต้องสมบูรณ์ เมื่อพบทางตันก็ต้องเปลี่ยนแปลง เมื่อเปลี่ยนแปลงก็ทําให้คล่องแคล่วขึ้น "

นี่เป็นถ้อยคําที่คมคายทะลุโลก เปี่ยมด้วยเหตุและผล มันเป็นการถ่ายทอดความจริงของชีวิต จึงสามารถตกทอดมาได้นับร้อยนับพันปี ในช่วงเวลาที่พิสูจน์ถ้อยคํา มันกลืนกินชีวิตผู้คนนับไม่ถ้วน แล้วจะปฏิเสธมันอย่างไร?

ปฏิเสธไม่ได้แน่นอน มันเป็นความจริงที่เหนือกาลเวลา

" ข้าพเจ้ามุ่งหวังอยู่เสมอ ทีค่จะสร้างสรรค์อาณาจักรใหม่ ของนิยายกําลังภายในที่แปลกแยกออกไป ให้ต่างจากของเดิม บางครั้งประสบผลสําเร็จ บางครั้งล้มเหลว " ล้มเหลวแล้วจะเป็นไรไป?

ความล้มเหลวแท้จริงแล้ว มันคือมารดาของความสําเร็จมิใช่หรือ?

ดังนั้น ช่วงระยะใกล้ๆนี้ ข้าพเจ้าจึงคิดอยากทําสิ่งต่างๆหลายเรื่อง นําวิธีการที่ใหม่ที่สุดมาเขียนนิยายแบบเก่าที่สุด ใช้วิธีการที่เก่าแก่ที่สุด มาใช้เขียนนิยายแบบใหม่ที่สุด ความหวังที่ตั้งไว้นี้จะสําเร็จหรือไม่? ฟ้าเท่านั้นที่รู้?

ไม่ว่าฟ้าจะรู้หรือไม่? อย่างน้อยที่สุดข้าพเจ้าย่อมไม่รู้อย่างแน่นอน ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร และก็ไม่ใช่เรื่องสําคัญ

ที่สําคัญ คือ ท่านมีความเชื่อมั่นแนวความคิดใหม่ๆชนิดนี้หรือไม่? มีความกล้าหาญต่อการกระทําสิ่งแปลกใหม่ชนิดนี้หรือไม่?

หากว่ามนุษย์ไม่มีความกล้าหาญ และความเชื่อมั่นเช่นนี้ สังคมวันนี้จะเป็นสังคมเช่นไร? ยุคสมัยของวันนี้จะเป็นยุคสมัยเช่นไร?

กู้หลุ่งมังกรโบราณ เริ่มใช้ฉากชีวิตของคนโบราณ แต่มีความคิดแบบคนสมัยใหม่ สํานวนแบบใหม่ เป็นตัวของตัวเองก็เริ่มขึ้น ใน "ราชายุทธจักร "

เป็นการสลัดหลุดจากแนวคิดแนวเขียนดั้งเดิม เป็นแบบฉบับของตัวเอง หลุดพ้นจากกฎเกณฑ์นิยายกําลังภายในทั่วไป ยุทธจักรนิยายของ กู้หลุ่ง..

จึงมีโฉมหน้าและแบบฉบับเฉพาะตัวเป็นเอกเทศ ที่เขาทําอย่างนี้ได้ ก็จากการอ่านอย่างดุเดือด ไม่ว่าวรรณกรรมจีนยุคโบราณ หรือวรรณกรรมตะวันตกยุคใหม่ มาประสมประสานสร้างแนวคิดใหม่ๆขึ้น

กู้หลุ่ง ได้ทําตามที่ฝันไว้จริง และมาดังระเบิดจริงตามที่วางแนวไว้ คือ.. ชอลิ้วเฮียง(จอมโจรจอมใจ) เซียวฮื้อยี้ ฤทธิ์มีดสั้น ฯลฯ

ความสําเร็จของกู้หลุ่งไหนเลยจะได้มาด้วยความบังเอิญ หรืออย่างง่ายดาย

เพื่อนที่เขาเขียนถึงแต่ละคน ล้วนเป็นเจ้ายุทธจักรในวงการประพันธ์ และผู้กํากับมือหนึ่งในการสร้างหนังกําลังภายใน ทุกคนมีแบบฉบับเป็นตัวของตัวเอง แล้วแบบฉบับนี้แหละ คือสิ่งที่กู้กลุ่งนํา มาเสกสร้างเป็นตัวละคร

" ข้าพเจ้าคิดอยู่เสมอว่า หนังสือนิยายที่ดีที่สุด เพราะว่าตัวละครในนิยายกําลังภายใน ย่อมต้องอยู่ในวงการยุทธจักรอย่างแน่นอน เช่น กิมย้ง ยึดถทอคุณธรรมความซื่อสัตย์ (มังกรหยก) จางเช่อ(ผู้กํากับหนังนักบู๊มือหนึ่งของโลก) ยึดความทรนง องอาจ กล้าตาย เช่น เดชไอ้ด้วน ดาบไอ้หนุ่ม หรือ 13 พยัคฆ์ร้ายค่ายพระกาฬ คนเหล่านี้ กระทําในสิ่งที่ผู้อื่นทําไม่ได้ กล้าทําในสิ่งที่ผู้อื่นไม่กล้ากระทํา พวกเขากล้าทํากล้ารับ กล้าร้องไห้กล้าหัวเราะ กล้ารักและกล้าล้างแค้น ทัศนะที่ผู้อื่นมองดูพวกเขา พวกเขาต่างไม่ถือเป็นอารมณ์

มีคนจํานวนหนึ่งรู้สึกว่าพวกเขาทั้งน่ารังเกียจ ทั้งน่าแค้น แต่ข้าพเจ้าเลื่อมใส พวกเขา ชมชอบพวกเขา อย่างน้อยที่สุดพวกเขาได้กระทําการอย่างหนึ่ง คือทําแต่เรื่องที่ตนยินดีจะทํา และทําเพียงเรื่องที่ตนเองชอบจะกระทําเท่านั้น "

สิ่งนั้นมิใช่สิ่งที่ทําได้ง่ายๆเลย " ข้าพเจ้าจึงอยากจะเขียน " คนในยุทธจักร " เป็นอย่างยิ่ง

สิ่งที่ข้าพเจ้าเขียนไม่ใช่พวกเขา แต่เป็นเรื่องของคนที่ทรนงองอาจ กล้ารักกล้าแค้น "

ในจํานวนนี้มีมือกระบี่ มีนักฆ่า มีมหาโจร และมีจอมยุทธผู้ถือคุณธรรม มีขโมย เทพยดา และมีมือปราบเทวดา

ไม่ว่าพวกเขาจะเคยกระทําเรื่องราวอันใด อย่างน้อยจิตใจเบื้องลึกของพวกเขาดีงาม

คนที่ดีงาม ถึงอย่างไรก็เป็นคนน่ารัก

เรื่องราวในโลกนี้ที่ควรค่าแก่การอาฆาตแค้น ควรค่าแก่การเดือดดาล ควรค่าแก่การรําไห้เสียใจ ควรค่าแก่การเอาศีรษะพุ่งชนฝาให้ตายไปนั้น มีมากมายเหลือเกินแล้ว

" ทําไมเราจึงไม่อาจเขียนเรื่องราวของคนที่น่ารัก เพื่อให้ผู้คนได้รู้ว่า ชีวิตนั้นแท้จริงแล้วเป็นสิ่งที่น่ารัก "

นี่คือมุมมองชีวิตของ " กู้หลุ่ง " ที่มีทั้งความเคร่งเครียด ชนิดเอาเป็นเอาตาย ตามแบบฉบับของคนจริง แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็มองชีวิตส่วนลึกในแง่ดี เสมือนหนึ่งเป็นกําลังใจ เพราะชีวิตแต่หนหลังของเขา ในขณะที่ผู้อื่นแบกกระเป๋าไปโรงเรียน แต่เขา " กู้หลุ่ง " กลับต้องระเห็ดออกมาดิ้นรน เพื่อความอยู่รอดในวงการยุทธนักบู๊เสียแล้ว

แม้ช่วงนั้นชีวิตจะเลวร้าย แต่เขาก็เก็บเกี่ยวประสบการณ์เหล่านั้นไว้ แล้วเอามาเขียนเป็นนิยาย ได้เงินมากินเที่ยวเลี้ยงเพื่อนอย่างเปรมปรีดิ์ โดยเขากล่าวว่า..

" เมื่อเริ่มเขียนนิยายกําลังภายใน ก็เริ่มมีเงิน คนผู้หนึ่ง หากรู้จักแต่หาเงินโดยไม่ใช้เงิน ย่อมไม่อาจบันดาลให้ผู้คนนับถือเลื่อมใส ที่น่ายินดีก็คือคนชนิดนี้มีไม่มากนัก ดังนั้น ผู้คนส่วนใหญ่ในโลกนี้ จึงมีชีวิตอย่างเป็นสุข? "

ช่วงที่นิยายกําลังภายในยังจัดพิมพ์เป็นเล่มเล็กๆ จุอักษรได้ 3 หมื่นถึง 5 หมื่น คนที่เขียนหนังสือเร็ว เพียง 3-4 วัน ก็เขียนได้เล่มหนึ่ง

ในระยะนั้นค่าต้นฉบับมาตรฐานเล่มละ 500 เหรียญไต้หวัน ( เมื่อ30 ปีก่อนเงินเหรียญไต้หวันเล็กกว่าไทยครึ่งหนึ่ง) ส่วนนักเขียนใหญ่มีชื่อเสียง ได้ค่าเรื่องมากกว่าถึง 6 เท่า คือ 3,000 เหรียญไต้หวัน

กู้หลุ่งเขียนอยู่ไม่นานนัก ก็ไต่ระดับขึ้นมาเทียบเท่านักเขียนใหญ่ ได้ค่าเรื่อง 3,000 เหรียญไต้หวัน ทําเอางงงันไปทั้งวงการ

นับว่าได้เงินด้วยความเบิกบานใจจริงๆ และเขาก็ใช้เงินเรื่องสุราเพื่อนด้วยความเบิกบานใจเช่นกัน ไม่ว่าแหล่งบันเทิงระดับไหนในกรุงไทเป เด็กหนุ่มที่เพิ่งก้าวเข้ามาสู่ยุทธจักรค้างคาวราตรีชั้นสูง ก็ใช้เงินเจาะไชความลี้ลับของมันทุกซอกมุม

มีผู้ชายคนใดปฏิเสธได้ว่า แหล่งที่ปล่อยอารมณ์ความรู้สึก และประสบการณ์ต่างๆ ไม่มีที่ใดดีเท่าวงสุราบาน อันวงสุราบานนั้นก็มีอยู่เพียบพร้อม ตามแหล่งบันเทิงเริงรมย์ หรือกระทั่งร้านอาหารตามซอกหลืบ

เมื่อเหล้าเข้าปากความลี้ลับใดในใจเริ่มเผยแง้ม เรื่องลีลาในมุ้งไม่ว่ากับคนรักหรือกับใคร? มีความวิจิตรพิสดารแค่ไหน พรั่งพรูออกมาจนแทบจะเห็นทุกขุมขน

ใช่เพียงเรื่องนี้ เรื่องพิสดารอื่นๆชวนตลกขบขัน หรือเศร้าสลดก็มากมาย จึงไม่แปลกเลยที่ กู้หลุ่ง ต้องเข้าเยี่ยมเยือนวงสุราเป็นอาจิน ทั้งอาศัยแหล่งบันเทิงเป็นที่นัดพบกับสหาย หรือบางทีกับคนที่ไม่รู้จักก็ตั้งวงสนทนากันได้ออกรส

แม้คนผู้หนึ่ง โดยเฉพาะคนอย่าง กู้หลุ่ง ที่ได้ชื่อว่า " ปีศาจสุรา " แท้จริงในจิตใจของเขามีข้อขัดแย้งอยู่ในตัวเอง ที่เขารําดื่มสุรามิใช่ด้วยความชื่นชอบหรือโปรดปราน เขามีสิ่งแฝงเร้นอยู่ ดังคําบอกเล่าของเจ้าตัว...

" ความจริงข้าพเจ้ามิได้รักการดื่มสุรามากที่สุด ข้าพเจ้ามิได้ชมชอบรสของสุรา หากแต่สิ่งที่ข้าพเจ้าชอบแท้จริงนั้น คือ " เพื่อนในวงสุรา " และบรรยากาศในวง-

สุรา บรรยากาศเช่นนี้จะหาได้ก็แต่ในวงสุรา ที่อื่นไม่อาจสร้างขึ้นได้อย่างแท้จริง "

อีกสิ่งหนึ่งที่ กู้หลุ่ง อ่านขาด แม้จะไม่ชอบแต่เขาก็ยอมรับ พวกเราทุกคนที่อยู่ร่วมสังคม ก็มิอาจไม่ยอมรับ ต้องพลอยเห็นตามมังกรโบราณตัวนี้ไปด้วย

" สังคมปัจจุบันนับวันก็ยิ่งซับซ้อน นับวันก็ยิ่งคลั่งไคล้ในวัตถุ? "

คนในยุคปัจจุบันต้องพบกับข้อจํากัดในรูปแบบต่างๆ ทุกเวลาทุกสถานที แต่สมัยก่อนนั้นไม่เหมือนกัน

" วันในอดีตล้วนเป็นวันดี " ถ้อยคํานี้ข้าพเจ้าเห็นด้วย แต่กลับมิได้ชอบด้วย แต่ในอดีตที่ผ่านไป ล้วนเป็นวันดีจริง....

ในสังคมแบบตะวันตกที่เป็นอยู่ในยุคปัจจุบัน แม้ท่านจะรู้แจ้งชัดว่าคนผู้นี้ เป็น " ผู้ร้ายฆ่าคน " และคนที่เขาฆ่าอาจเป็นญาติมิตรลูกเมียท่าน หากว่าไม่มีพยานหลักฐานอันแน่ชัด ท่านก็ได้แต่มองดูเขามีชีวิตสุขสําราญ โดยมือกฎหมายไม่อาจแตะต้องเขาได้

เพราะหากท่านคิดจะใช้ระบบ " ฟันต่อฟัน เลือดต่อเลือด " แล้วท่านไปฆ่าเขาท่านก็จะกลายเป็นฆาตกร

การแก้แค้น มิใช่วิธีการที่ดีที่สุด แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าการปล่อยให้คนชั่วร้ายใช้ชีวิตสําราญอยู่เหนือกฏหมาย

ยุคสมัยในอดีตกาลนั้น ย่อมจะไม่มีเรื่องราวเช่นนี้นั่นเป็นยุคสมัยที่สมใจอย่างยิ่ง ทดแทนบุญคุณความแค้นได้อย่างสมใจ กล้ารักกล้าแค้น ทําดีมีดีตอบแทน ทําชั่วมีชั่วตอบแทน

ไม่จําเป็นต้องให้ฟ้าเป็นผู้ตอบแทน ตัวท่านเองก็สามารถตอบแทนได้..

ไม่ว่าคุณความดี หรือความแค้นที่ต้องชําระ เรื่องราวที่ข้าพเจ้าเขียนถึง คือ ยุคสมัยเช่นนั้น และคือคนในยุทธจักรสมัยนั้น

สิ่งที่เขียนในนิยายกําลังภายใน แท้จริงแล้วคือคนในยุทธจักร ข้าพเจ้าคิดเขียนเรื่องราวของคนกลุ่มหนึ่ง แต่ละบทจะใช้ตัวละครแบบอย่าง

คนมีชีวิตจริงเป็นศูนย์กลาง

ข้าพเจ้าเขียนถึงความสุขสันต์รื่นเริงของพวกเขา และเขียนถึงความปวดร้าวของพวกเขา

ข้าพเจ้าต้องการให้เหล่าชาวยุทธ ผู้ขับเขี้ยวอยู่ในวงการยุทธจักร เป็นกระจกเงาบานหนึ่ง เพื่อสะท้อนภาพให้ทุกคน สามารถมองเห็นสิ่งที่ตนสมควรกระทํา หรือละเว้นไม่กระทําแต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม? พวกเขาล้วนเป็นคนที่น่ารักเสมอ

เพราะพวกเขากล้ารักกล้าแค้น กล้าร้องไห้กล้าหัวเราะ เพราะพวกเขายึดถือคุณธรรม มีหลักการถึงอย่างไรชีวิตก็ยังเป็นสิ่งที่น่ารัก

คนมีชีวิตอยู่ เขาควรรู้ว่าจะเสพสุขของชีวิตอย่างไร? จะแสวงหาความรื่นเริงได้ที่ไหนแห่งใด?

ข้าพเจ้ามุ่งหวังจริงจังว่า ชีวิตของแต่ละคนจะสามารถปรับเปลี่ยน กลับกลายเป็นเปี่ยมด้วยความสุขสันต์หรรษา...

เท่าที่เขาต้องการ หรืออย่างน้อยไม่เศร้าสลดไปกว่าเดิม.

กู้หลุ่ง(14) ยอดคนต้องมีนําใจ...

จอมโจรจอมใจ (โก้วเล้ง) 15

กู้หลุ่ง(โก้วเล้ง) ชาวยุทธไม่กลัวตายกลัวไม่สนุกสําราญ 16

กู้หลุ่ง(โก้วเล้ง) มุมมองชีวิตคู่..! 17

กู้หลุ่ง(โก้วเล้ง) ชีวิตคู่พิสดารยอดมังกร..! 18

นักรักคาสโนวาแบบมังกร กู้หลุ่ง (19)

บุรุษยอดนักรักแต่ละผู้ ไม่ว่าของชาติไหนๆก็ล้วนหล่อเหลา เป็นที่ต้องตาต้องใจหญิงสาวทั้งสิ้น กู้หลุ่งก็เป็นยอดนักรักเหมือนกัน แต่เขาต้องใช้ความพยายามมากกว่าหนุ่มอื่นๆหลายเท่า!

ท่านจะไม่แปลกใจเลยว่า ทําไมกู้หลุ่งจึงอกหักบ่อย

แล้วอะไรคือเสน่ห์ของมังกรโบราณ ถ้าท่านรู้แล้วจะประหลาดใจ

เพราะเสน่ห์นี้ไม่เหมือนใครเลยจริงๆ

กู้หลุ่ง ไม่ใช่คนรูปหล่อคมคาย ซําค่อนข้างไปทางอัปลักษณ์ เพราะอ้วนเตี้ย และหัวโตเป็นพิเศษ การใช้เงินกรุยทางให้เป็นที่ชื่นชอบของเพศตรงข้ามถือเป็นไม้หลัก ตามด้วยคารมที่ยอดเยี่ยม พูดถูกใจสาวๆจนเป็นที่ยกย่อง นอกจากนี้ กู้หลุ่ง ยังมีแบบฉบับเป็นของตัวเองโดดเด่น!

ดัง ติง ชิง ศิษย์ผู้ใกล้ชิดเกริ่นกล่าว ถึงเรื่องอารมณ์รักและเสน่ห์ของกู้หลุ่งผู้เป็นอาจารย์อย่างปรุโปร่งน่าฟังว่า...

ชีวิตกู้หลุ่งไม่เคยขาดหญิงงาม เสน่ห์ที่แท้จริงของกู้หลุ่งคืออะไร?

เสน่ห์ของกู้หลุ่งคือความอ้างว้าง ผู้ที่คบหากู้หลุ่งอย่างลึกซึ้งล้วนรู้ว่า กู้หลุ่งเป็นคนอ้างว้าง แม้เขาจะทําให้คนรอบข้างมีความสุขพร้อมเสียงหัวเราะ แต่แท้จริงภายในจิตใจเขาอ้างว่างยิ่ง!

ซําความอ้างว้างแห่งจิตใจนั้น มีรอยแผลที่ลําลึกยิ่งรอยหนึ่ง มันเป็นรอยแผลที่สาหัสที่สุด จากความล้มเหลวของการแต่งงานครั้งแล้วครั้งเล่า สร้างความท้อแท้หม่นหมองอย่างใหญ่หลวง จนกู้หลุ่งทําตัวเหลวแหลกอยู่ระยะหนึ่ง

สิ่งต่างๆไม่ว่าลาภยศหรือเงินทอง พอทอดทิ้งหรือเสื่อมสลายไปโดยง่าย แต่ความทรงจําที่ปวดร้าวขมขื่น เหมือนกระบี่ปักคาใจ เหมือนแอกหนักอึ้งสลัดไม่หลุดตัดไม่ขาด ทั้งมิอาจลืมเลือนได้ตราบลิ้นลม!

เกี่ยวกับการแต่งงานในทัศนของ กู้หลุ่ง ก็ไม่ต่างไปจากคนทั่วไปคือ คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า แต่ กู้หลุ่ง ขยายความชัดเจนขึ้นไปอีกอย่างเป็นรูปธรรมที่เห็นได้ชัดว่า การแต่งงานประหนึ่งอยู่ในป้อมปราการ!

คนที่อยู่ภายนอกต่างพยายามตีฝ่าเข้าไป คนที่อยู่ภายในต่างคิดอยากหนี อยากบุกทะลวงกระเสือกกระสนออกมาเป็นอิสระ!

คําบอกเล่าเหล่านี้มีผู้รู้อยู่ไม่น้อย แต่ผู้ที่เข้าใจรสชาติของคํานี้อย่างถึงแก่นอาจมีไม่มาก!

จิบเล็กๆแบบกู้หลุ่ง! (20)

สิ่งที่หมอบอกกล่าว คือ ให้จิบพอรู้รสวันละจิบเล็กๆ เมื่อแรกเริ่ม กู้หลุ่ง ก็ทําตามหมอว่าอย่างคนไข้ที่ดีเพียงไม่กี่วัน เขาจิบเล็กๆเหมือนกัน แต่วันละหลายร้อยจิบ

ถึงเป็นจอมยุทธหนังเหล็กกระดูกทองแดง ก็ไม่อาจทนต่อการเซาะกร่อนของพิษสุราได้ กู้หลุ่งมีอันต้องเข้าโรงพยาบาลอีกเป็นครั้งที่ 3 คงจะจริงอย่างที่กู้หลุ่งเคยกล่าวไว้ว่า..

" คนในยุทธจักร มิอาจเป็นตัวของตัวเองได้ "

" คนที่อยู่ในยุทธจักร ยากที่จะเป็นตัวของตัวเองจริงๆ หากรู้สึกว่าอึดอัดกลัดกลุ้ม ก็เปล่งเสียงร้องเพลงกึกก้อง รําดื่มเสียจนเมามาย ไม่หวั่นเกรงทุกผู้แม้พญายม! "

ดังนั้น พอกู้หลุ่งเข้าโรงพยาบาลเป็นครั้งที่ 3 เหล่านางพยาบาลผู้เป็นแฟนยอดนิยายกําลังภายในของเขา พากันตื่นเต้น! และอุทานเกือบจะพร้อมกัน...

" ช่างกล้าหาญจริงๆ เข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว! "

มันคงจะเป็นอย่างที่กู้หลุ่งเคยกล่าวความในใจของเขาอย่างน่าฟัง ถึงสาเหตุของการดื่มอย่างระหําว่า...

" ข้าพเจ้าเป็นนักเลงสุรา เคยผ่านและผจญกับความเป็นความตาย จนดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา เพราะไม่มีนาทีใดเลยที่จะไม่มีหนามแห่งความรู้สึกหยุดทิ่มตําใจของข้าพเจ้าให้คลายปวดร้าว

แม้จะเคยหลีกลี้หนีสังคม ขึ้นไปอยู่บนเขาที่ห่างไกลความเจริญอันสับสน แต่ความรู้สึกรันทด อ้างว้างจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ยังเกิดขึ้นเสมอไม่เปลี่ยนแปลง

จนเมื่อเร็วๆนี้ ข้าพเจ้าจึงได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า มนุษย์ ที่จริงแล้วมันเป็นอย่างนี้เอง! "

หลังกู้หลุ่งฟื้นตัวอีกครั้ง ด้วยวิชาการแพทย์และตัวยาที่เยี่ยมยิ่ง เหล่านางพยาบาลที่เลื่อมใสงานเขียนของมังกรโบราณ ได้กล่าวอวยพรด้วยความหวังดีว่า...

" ขอให้มีสุขภาพดี ไม่ต้องพบกันในโรงพยาบาลอีก! "

ก็เป็นอย่างที่นางพยาบาลผู้น่ารักต้องการ เพราะจากการพบกันครั้งนั้นแล้ว กู้หลุ่งก็ไม่กลับเข้าโรงพยาบาลให้รักษายืดยาวอีกเลย ชั่วนิรันดร์!

ว่าที่จริงความเจ็บปวดยากเข็ญ เป็นประหนึ่งพื้นเพของชีวิต ที่แทบจะอยู่กับเราอย่างยั่งยืนตราบชั่วกาลนาน แต่ความสุขความสวยงามที่ผุดขึ้นมาบ้าง ให้เราได้ชื่นใจนั้น เป็นประดุจฟองสบู่ ที่ปรากฎวาบวับขึ้นเป็นครั้งคราว!

แม้คิดยื้อไว้มันยิ่งแตกสลายรวดเร็วยิ่งกว่าปล่อยไว้เชยชม!

เจ้าฟองสบู่อันสวยงามที่ผุดขึ้นให้เราได้ชื่นเชยบ้าง ล้วนแลกมาด้วยความขมขื่นเจ็บชํา และเคราะห์กรรมที่เราสู้ฝ่าฟัน

นี่คือความจริงแห่งชีวิตที่ กู้หลุ่ง ได้ผ่านชีวิตมา และประมวลมาเป็นความรู้สึก เพื่อบอกกล่าวแก่คนทุกผู้บนโลกนี้ ถึงแก่นแท้แห่งชีวิตที่ต้องผจญ!

การที่ กู้หลุ่ง กล่าวได้เยี่ยงนี้ ก็เนื่องด้วยความเป็นผู้มีอารมณ์อ่อนไหว มีนําใจรักแท้และเกลียดจริงต่อสิ่งที่มากระทบ

จิตใจของ กู้หลุ่ง เป็นประหนึ่งจอมยุทธผู้เร่ร่อน อยู่ ณ ที่ใด ย่อมต้องมีสาวงามอยู่เคียงกาย ชอบที่จะฝากความประทับใจแล้วผ่านเลยไป เพื่อแสวงหาการผจญภัยในยุทธจักร สร้างประวัติการณ์ให้กับตนเอง

เมื่อเป็นฉะนี้แล้ว....ไหนเลยชีวิตการแต่งงานที่ต้องจําเจ จะเหมาะกับกู้หลุ่งได้ สิ่งที่พิสูจน์ว่าจริง คือ การแต่งงานสองครั้ง แล้วต้องเลิกร้างจากกันทั้วสองครา! แม้ปิดฉากด้วยจําพราก แต่ความหวานชื่นจากชีวิตการแต่งงาน ก็ได้มอบความอบอุ่นให้แก่หัวใจที่เร่ร่อน

ดังคําพูดของ " ต้าตี้เฟยอิง " ละครตัวเอกในเรื่อง " ศึกทะเลทราย " ที่แท้จริงมันกลั่นออกมาจากใจของ กู้หลุ่ง มันเป็นความหมายที่ลึกซึ้งกินใจไม่น้อย

หากแม้ใครสักผู้กล่าวว่า ความรักที่แท้จริงมีเพียงครั้งเดียว ไม่มีซําครั้งที่สอง

การกล่าวเยี่ยงนี้ มันอาจเป็นคําปรัชญาคําหนึ่งที่ไพเราะที่สุดของรักแรกพบ แต่มันไม่อาจนับเป็นเหตุผลที่เที่ยงแท้ ให้คนปฏิบัติอย่างสมบูรณ์ได้!

เพราะความรักนั้นใช่คงสภาพเที่ยงแท้ มันอาจแปรเปลี่ยนเป็นเพื่อนนํามิตรมากนําใจ และบางครั้งมันถึงกับสามารถแปรเปลี่ยนเป็นความแค้นอันร้ายกาจ อย่างที่ใครก็คาดไม่ถึง!

เมื่อแปรเปลี่ยนได้ก็เลอะเลือนจางหายได้ ความรักครั้งแรก เป็นเพียงการเริ่มต้นของการแปรเปลี่ยน แล้วความรักครั้งที่สอง ที่ว่าลึกซึ้งหวานลํามีคุณค่าอย่างเหลือเกิน

ก็มีอันเปลี่ยนแปรไปได้ไม่ผิดความรักครั้งแรก!

มันตรงกันข้ามกับความตาย ซึ่งเด็ดขาดเพียงครั้งเดียว ไม่มีครั้งที่สองให้ลิ้มรสอีก!

เรื่องราวอันยาวไกลประหนึ่งการเดินทาง มาจบสิ้นที่ความตาย ซึ่งมีเพียงครั้งเดียวอย่างแท้จริง!

โลกแห่งจินตนาการอันเกรียงไกร!(กู้หลุ่ง 22)

วัดรอย " จอมมังกร " กู้หลุ่ง 23 "

วัดรอย " จอมมังกร " กู้หลุ่ง 23 "(2)

ร้อยกระบวนท่าพิสดาร ของ " กู้หลุ่ง " 24

ร้อยกระบวนท่าพิสดาร ของ " กู้หลุ่ง " 24(2)

ข้อ 2.ตัวละครแต่ละตัวที่กู้หลุ่งกําหนดขึ้น ใช่เขียนขึ้นลอยๆตามจินตนาการ ทุกตัวล้วนถูกจําลองจากผู้คนจริงๆ บุคคลิกและคําสนทนายามเมื่อผู้อ่านได้รู้ผ่านตา ก็ดูดใจยากที่จะลืมเลือน

เพราะมีทั้งดี และเหลวไหล มีทั้งความฉลาดปราดเปรื่องและโง่งม บางครั้งสุขสมแต่บางบางทุกข์สาหัส จึงไม่แปลกเลยที่ลี้คิมฏวง หรือเล็กเซียวหง จะเป็นที่ชื่นชอบของบรรดานักอ่าน และเรื่องนี้กู้หลุ่งมังกรโบราณ ได้เปิดใจพูดถึงตัวละครของเขาอย่างน่าฟัง...

" คนในนิยายกําลังภายในล้วนมีเลือดเนื้อ มีความรู้สึกนึกคิด มีนิสัยที่แตกต่างกัน บางคนเยือกเย็น บางคนร้อนแรงดั่งไฟ บางคนชอบคุยโตโอ้อวด แต่บางคนก็เฉื่อยชาไม่รู้ร้อน-หนาว บางคนดูท่าทีเข้มแข็งองอาจ แต่เมื่อยามมีภัยกลับเป็นหนูกลัวแมว แต่บางคนดูอ่อนแอ หากคราคับขันกลับกล้าหาญ แม้คนกล้ายังคร้ามเกรง..! "

ชีวิตบุคคลในโลกล้วนมีมากมายหลายแบบสุดคณานับ ตอนใส่ตัวละครจึงต้องกําหนดนิสัยในนิยายที่เขียนขึ้นด้วย ความหลากหลายที่ขัดแย้งและกลมกลืน จึงให้รสชาติของนิยายกําลังภายในได้ดี หากเป็นแบบเดียวกันหมด ยุทธจักรนิยายเขียนไปก็ยําอยู่กับที่ ตวัดปลายปากกาอยู่ในวงอันจํากัด แล้วจะเขียนต่อไปเพื่ออะไร?

ข้อ 3.ชั้นเชิงการเขียน การดําเนินเรื่องในแบบฉบับกู้หลุ่ง มีความรวบรัดเฉียบคม เขียนเป็นตอนๆแล้วเอามาต่อประสาน เหมือนกับสมองของเขาเป็นเก๊ะลิ้นชัก แบ่งออกเป็นเก๊ะๆ แต่เมื่อนํามาต่อมาตัด ล้วนมีความเร้าใจ ไม่ยืดยาดอืดเป็นเรือเกลือ

จึงเป็นที่ชื่นชอบของนักอ่านรุ่นใหม่ ซึ่งเรื่องนี้กู้หลุ่งก็อ่านยุคสมัย อ่านความคิดของผู้คนอยู่ตลอดเวลา เขาจึงจําเป็นต้องปรับเปลี่ยน แนวทางเดิมของนิยายที่พรําพรรณามากมาย มาเป็นบีบกระชับ และเนื้อเรื่องให้มีความเป็นสากลมากขึ้น หลีกเลี่ยงข้อปลีกย่อยที่ไม่จําเป็น เมื่อกู้หลุ่งเปิดทางสายใหม่ขึ้น เขาจึงกล่าวอย่างอหังกร์ถึงเรื่องแต่หนหลัง...

" เมื่อก่อนเขียนเรื่องยาว บางครั้งเขียนถึง 3 ปีจึงจบเรื่อง คนเขียนได้ค่าเรื่องยังรับเงินซําซากในงานเก่าจนเอียน แล้วคนอ่านนิยายกําลังภายในจะเป็นอย่างไร? เรื่องลัดสั้นจบในตอนในเล่ม นับเป็นทางเลือกใหม่ที่สดใส! "

ข้อ 4.ความโดดเด่นในสํานวนภาษาของตัวละครที่โต้โวหาร บอกความมีพลังบอกความสมจริงสมจัง ในลีลาของแต่ละเหตุการณ์ที่เหมาะสม การกู้หลุ่งสามารถสร้างสํานวนได้ดีเยี่ยมเช่นนี้ ส่วนหนึ่งเกิดจากการพัฒนา

อีกส่วนหนึ่งเกิดจากความใจกว้างที่คบคนไม่เลือกหน้า และส่วนที่เป็นส่วนสําคัญของบรรดานักเขียนนามกระฉ่อนโลกทั้งหลาย นั่นคือการเสพความคิดของนักคิดระดับโลก แล้วนําความคิดนั้นมาเป็นสํานวนลีลาของตนเอง

กู้หลุ่งมีสํานวนเป็นของตนเอง ที่นับเป็นคําคมเหมาะสําหรับสอนใจคนทั่วไป ซึ่งอยู่ในนิยายกําลังภายในเรื่องต่างๆ เช่น..

" การปราศจากความรู้สึก มักเป็นความรู้สึกที่น่ากลัวที่สุด " (แค้นสั่งฟ้า)

" ไปถึงที่ใดก็นับว่าบรรลุถึงที่นั้น " (ซาเสียวเอี้ย)

" ไฉนคนยิ่งมีเงินทอง ยิ่งปลงไม่ตกต่อสมบัตินอกกาย หรือเนื่องเพราะปลงไม่ตก ดังนั้นจึงมีเงินทอง " (จอมโจรปักดอกไม้)

" มิว่าท่านเป็นใคร ก็หาเป็นไรไม่ ขอเพียงท่านคือท่าน! " (วีรบุรุษเจ้าสําราญ)

คําตอบที่รัดกุม แต่มีบทสรุปในตัวเอง อันนี้กระมังคือเสน่ห์ที่ดิ้นได้ในตัวอักษรมิรู้เบื่อ?

ข้อ 5.นิยายกําลังภายในฉบับของกู้หลุ่ง มิใช่เป็นนิยายกําลังภายในที่อ่านเล่นชวนสนุก เฉกเช่นเดียวกับนักเขียนอื่นๆ กู้หลุ่งกล้าบรรยายในแง่มุมต่างๆ ของมนุษย์อย่างหมดเปลือก การดําเนินเรื่องมีเป้าหมายและความเป็นไปได้!

อีกส่วนหนึ่งที่ถือเป็นหัวใจดึงดูดนักอ่าน นั่นคือปรัชญาอันลึกซึ้ง บ่งบอกถึงความลึกของความคิด และมุมมองอันกว้างไกล ดังเช่น...

โคลนมีความน่ารักในความสกปรกของมัน สงบเยือกเย็น ไม่หวั่นการเหยียบยํา ให้ความเปีกชื้นและนุ่ม พิทักษ์เท้าของท่านเมื่อยามใช้มัน

บางคนในโลกเป็นดั่งเช่นโคลน อดทนต่อการประณามหยามเหยียด และการดูถูกดูแคลนของบุคคลอื่น ไม่เคยตัดพ้อต่อว่า ไม่เคยมีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ

และหากในโลกคนที่ดูโคลนว่าสกปรกไม่น่ามีอยู่ ไหนเลยพฤกษาและใบหญ้าจะหยั่งรากเจาะไชยึด เพื่อดูดอาหารให้ใบอ่อน ได้ชูช่อก่อดอกอันสวยงามให้มนุษย์ได้เชยชม พวกมันไม่ตัดพ้อตําหนิ ไม่โกรธแค้นชิงชัง เนื่องเพราะพวกมันเข้าใจคุณค่า และหน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดี (ฤทธิ์มีดสั้น)

ชามใบหนึ่งผ่านการใช้งานมาแล้วเกิดแตกสลาย มันย่อมเคยลิ้มรสเผ็ดเปรี้ยวมันเค็ม และจืดชืดมาแล้วทุกรูปแบบ มันจึงไม่มีอะไรต้องเสียใจต่อการแตกทําลาย

สิ่งที่กู้หลุ่งบอกกล่าวในข้อเขียน ต่อหญิงแซ่อู๋ที่นิยมชมชอบในตัวเขา เป็นชีวิตดิบที่แตกต่างจากบุรุษสามัญทั่วไป คือ..

เขาไม่ชอบหญิงสาวบริสุทธิ์ ที่ขาดชั้นเชิงการเอาใจชาย เพราะต้องการรักนวลสงวนตัว ให้ผู้ชายเป็นฝ่ายเอาใจ และคุ้มครองประหนึ่งของลําค่าสูงสุด สิ่งนี้เป็นคนละรสนิยมกับกู้หลุ่งอย่างสิ้นเชิง

ในความกร้านชีวิตของกู้หลุ่ง ดูเขามีความเป็นสุภาพบุรุษอย่างยิ่ง เพราะดูจากข้อเขียน ที่ว่าเขาภูมิใจไม่เด็ดดอกไม้งามมาขยี้เล่นตามใจตน

หมายความว่าเขาไม่ชอบให้หญิงสาวบริสุทธิ์ ต้องมาเสียความเป็นสาวเพราะตัวเขาเอง ด้วยความอ่อนต่อโลก!

และเขาก็กลัวหญิงสาวทนต่อความผิดหวังในชีวิต เนื่องเพราะความไม่ปกติในนิสัยสันดานของตัวเองด้วย

แต่กับหญิงที่ผ่านชีวิตการแต่งงาน หรือผ่านคาวโลกีย์มาแล้วโชกโชน หากต้องผ่านความผิดหวังเพราะตัวกู้หลุ่งเอง นั่นหมายความว่าเขาได้ชดเชยด้วยเงินทองแก่หญิงนั้นแล้ว

หญิงเหล่านั้นก็ไม่ได้แคร์ต่อตัวมังกรโบราณ ในเมื่อเป้าหมายแท้จริงต่างคนต่างรู้ กู้หลุ่งต้องการความสุขอย่างรวบลัด หญิงบริการต้องการเงินในจํานวนที่พอใจ

ความรักความพอใจของกู้หลุ่ง ยากที่หญิงสามัญทั่วไปจะเข้าใจ แม้ตัวเขาเองบางครั้งก็ไม่เข้าใจตัวเอง และขัดแย้งกับตัวเอง!

ด้วยเหตุที่มีหลายความรู้สึก ความลําลึกมีอยู่ในตัวเอง ใช่หลอกเพียงบุคคลอื่น แม้ตัวเองก็ถูกตัวเองหลอก

สิ่งนี้มิใช่หรือ ที่คนมักกล่าวอ้างว่า กู้หลุ่งอ้างว้าง และความอ้างว้างนั้นลําลึก จนเจ้าตัวก็ไม่อาจหยั่งถึง!